บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 10
สรุปบท บทที่10ยาหุ่นเชิด: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
ตอน บทที่10ยาหุ่นเชิด จาก บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่10ยาหุ่นเชิด คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ที่เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่10ยาหุ่นเชิด
จูนจิ่วค่อยๆยกคางหางตามองปี้หลัวอย่างเย็นชาไม่มีความรู้สึกใดๆ
ปี้หลัวมองดูแล้วก็กระวนกระวายนายท่านพูดแล้วนางต้องกลับมาดูแลจูนจิ่วเพื่อค่อยเป็นหูเป็นตาหากจูนจิ่วไม่รับเอานางนายท่านก็จะขายนางไปปี้หลัวยื่นมือคว้าดึงกระโปรงจูนจิ่วอีกครั้ง“คุณหนู.....”
“กล้าแตะต้องข้าอีกข้าจะตัดมือเจ้าทิ้ง”
ปี้หลัวตัวแข็งอยู่กับที่มือที่ยื่นไปรีบเอากลับมาสีหน้าแกล้งทำเป็นร้องไห้อย่างน่าสงสาร“คุณหนูปี้หลัวสำนึกผิดแล้วจริงๆปี้หลัวโดนคุณหนูรองขมขู่คุณหนูรองบอกว่าหากข้าไม่ทำนางก็จะฆ่าข้าคุณหนูปี้หลัวไม่มีทางคิดทำร้ายเจ้าแน่ๆ”
เชอะ
จูนจิ่วยิ้มหยันที่มุมปากหากไม่ใช่เพราะนางกลับมาเห็นท่าทางปี้หลัวเอาอกเอาใจอย่างออกนอกหน้านางคงอาจจะเชื่อนางสักครั้ง
มองพิจารณาปี้หลัวอย่างเย่อหยิ่งจูนจิ่วจึงถามขึ้นว่า“เจ้าอยากกลับมา?”
“ใช่ใช่คุณหนูปี้หลัวปรนนิบัติรับใช้ท่านมาตลอดหากไม่มีปี้หลัวคุณหนูอยู่คนเดียวจะเหงาแค่ไหนคนพวกนั้นล้วนเยาะเย้ยคุณหนูว่าเป็นคนขี้ขลาดตาขาวไม่ยินยอมที่จะมาปรนนิบัติรับใช้ท่านใครไม่เหมือนกันปี้หลัวเต็มใจปรนนิบัติรับใช้คุณหนูนะ”
ปี้หลัวปากไวเมื่อรู้สึกตัวก็รีบก้มกราบแล้วพูดว่า“ปี้หลัวพูดจาผิดพี้พี้คุณหนูไม่ใช่คนขี้ขลาดตาขาว”
“พอล่ะอย่าแสดงอีกเลย”จูนจิ่วขมวดคิ้วหางตาฉายแววรังเกียจแสดงแสร้งได้เว่อร์มาก
นางหยิบยาหุ่นเชิดออกมาจากอากาศในกำไลข้อมือ“เงยหัวขึ้น”
ปี้หลัวยืนขึ้นยื่นหน้ายิ้มอย่างเริงร่าให้จูนจิ่วกลับไม่รู้ว่าหน้าตัวเองที่เปื้อนเลือดปนเปื้อนขี้ดินอย่างกับฉากอุบัติเหตุทางรถยนต์
จูนจิ่วหยักริมฝีปากนางจับคางปี้หลัวไว้“อยากกลับมาอยู่กับข้าก็ต้องฟังคำสั่งข้าอย่างว่าง่ายข้างกายข้าไม่เลี้ยงคนไร้ประโยชน์แต่เจ้ายังพอใช้ประโยชน์จากความไร้ประโยชน์ได้”
พูดจบจูนจิ่วขยับนิ้วเปิดปากปี้หลัวให้อ้าออกเอายาลูกกอนใส่เข้าไป
ปี้หลัวเบิกตาโตอย่างหวาดกลัว“อ้าเจ้าให้ข้ากินอะไร”
เสียงโม่อู๋เยว่แฝงด้วยเสียงหัวเราะน่าหลงใหล“เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เจ้าทำอะไรกับนาง?”
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์?นี่ชื่อเรียกอะไรกัน
จูนจิ่วขมวดคิ้วแต่ก็ยังอธิบายว่า“ยาหุ่นเชิดเมื่อทานเข้าไปแล้วนางจะสูญเสียสติของตัวเองกลายเป็นหุ่นเชิดที่จงรักภักดีเชื่อฟังคำสั่งข้าคนเดียว”
“หุ่นเชิด?ยาหุ่นเชิดนี้น่าสนใจเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เจ้ามาจากไหนกัน”โม่อู๋เยว่ดวงตาเป็นประกายสีทองเข้มกว่าเดิม
ยาหุ่นเชิดเขาเคยได้ยินวิชาหุ่นเชิดแต่ไม่เคยรู้ว่ายังมายาหุ่นเชิดอีกอย่างที่สามารถเอาชนะวิชาหุ่นเชิดที่ร่ำเรียนหลายปีถึงเป็นผลยาลูกกอนนี้ช่างน่าอัศจรรย์และอีกวิเศษมาก
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์มียาลูกกอนพวกนี้ได้ยังไง?
ในเวลานี้ปี้หลัวหยุดดิ้นแล้วลุกขึ้นมาจากพื้น.....
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...