บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 180

บทที่ 180 แหวนมิติ

ในสถานการณ์ปกติ โดยทั่วไปแล้วหากมีของมีค่าปรากฏตัวจะต้องมีคนมาแย่งชิงแน่นอน หลังจากที่หยูนจ้งจิ่นและหยูนเฉียวเห็นหินทิพย์ชั้นสี่ จึงรีบออกคำสั่งเรียกผู้คุมกันในโรงตัดหินมาทั้งหมด เพื่อเฝ้าระวังสถานการณ์

ทว่าสิ่งที่หยูนจ้งจิ่นพวกเขาเป็นห่วงกลับไม่ได้เกิดขึ้น หลังจากที่ทุกคนรู้สถานะของจูนจิ่วแล้ว เงียบสงบไปไม่กี่วินาทีจากนั้นก็กลับมาเสียงดังทันที ไม่ใช่แย่งชิงกัน ทว่าแต่ละคนทำทีมาพูดดีเยินยอพูดหวานแข่งกัน

“ที่แท้ก็เป็นหมอเทวดาจูนจิ่วนี่เอง เก่งจริงๆเลยนะ หินทิพย์ชั้นสี่ก้อนนี้เหมาะสมกับแม่นางยิ่งนัก คิดไม่ถึงว่าแม่นางจูนนอกจากจะกลั่นยาเป็นเลิศแล้ว เรื่องพนันหินก็เก่งกาจไม่แพ้กัน”

“ไม่เพียงแค่เก่งอย่างเดียวนะ ข้าว่าแม่นางจูนเป็นนางฟ้าจุติมาเกิดชัดๆ ดังนั้นจึงมีความโชคดีมาแต่เกิด หินทิพย์ทั้งหมดยอมศิโรราบกระโดดเข้าสู่อ้อมอกของแม่นางจูนแต่โดยดี อีกทั้งแม่นางจูนยังมีรูปลักษณ์ที่งดงามราวกับนางฟ้า”

“ใช่ๆๆ”

……

เสี่ยวอู่นั่งอยู่บนหินทิพย์ชั้นสี่ กำลังรอดูว่าใครจะมาแย่งชิงจะข่วนหน้าจนพ่อแม่มันจำไม่ได้เลยล่ะ กลับคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ใบหน้ามันแสดงอาการดูถูกอย่างเห็นได้ชัดเจน พร้อมสะบัดหางไปมามองไปทางจูนจิ่ว นายท่าน จะจัดการอย่างไรดี?

จูนจิ่วนิ่งเงียบเย็นชา ไม่ได้รู้สึกดีอกดีใจกับคำยกยอปอปั้นของผู้คน พูดเสียงเย็นชาว่า “ตัดหินต่อไป”

“ได้ยินคำพูดของแม่นางจูนหรือยัง? ตัดหินต่อไปสิ หินทิพย์ชั้นสี่ก้อนนี้เก็บห่อเอาไว้ ข้าจะถือไว้เอง” หยูนเฉียวรีบออกคำสั่ง

หลังจากที่ตกตะลึงกับการปรากฏตัวของหินทิพย์ชั้นสี่ จากนั้นหินดั้งเดิมทุกก้อนล้วนเป็นหินทิพย์หมด ดูเหมือนว่าไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรอีกแล้ว ทุกคนกำลังคิด เป็นถึงหมอเทวดาจูนจิ่ว อายุน้อยๆมีวิชากลั่นยาชั้นเลิศจนสามารถสยบนักกลั่นยาทุกคนในโลกนี้ได้ การที่สามารถเล่นพนันหินได้ดีก็ดูเหมือนเป็นเรื่องที่ปกติดีนะ

จนกระทั่งจูนจิ่วพนันหินจนหมด พวกเขายังคงแสดงสีหน้าที่ยำเกรงและนับถือ โดยใช้สายตาส่งจูนจิ่วขึ้นบนรถม้าของตระกูลหยูนแล้วจากไป

มีคนพูดว่า “หมอเทวดาจูนจิ่วเก่งจริงๆ”

“อีกทั้งนางยังเป็นลูกศิษย์อู๋อจงในอนาคตอีกด้วย แคว้นเทียนโจ้งเรามีหมอเทวดาจูนจิ่ว เก้าประเทศที่เหลือจะต้องอิจฉาจนร้องไห้แน่นอน”

จูนจิ่วพวกเขาไม่รู้หรอกว่าผู้คนจะพูดกันอย่างไร ตอนที่จากมามีรถม้าสองคัน หยูนจ้งจิ่นและหยูนเฉียวรู้ตัวเองดีจึงไม่ได้ไปเป็นส่วนเกินระหว่าง “ลูกศิษย์กับอาจารย์” รถม้าของพวกเขาตามอยู่ด้านหลัง หยูนจ้งจิ่นและหยูนเฉียวรู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้าง

หยูนเฉียวพูดว่า “พี่ชาย คนที่พี่เตรียมการไว้พอไหม? แม่นางจูนพนันหินได้หินทิพย์ชั้นสี่ จะต้องมีคนมาแย่งชิงไม่น้อยแน่นอน คนที่อยู่ในโรงตัดหินพวกนั้น เป็นไปได้ว่าแค่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ”

“ข้ารู้ดี สั่งให้ตระกูลหยูนทุ้มกำลังสุดตัว” หยูนจ้งจิ่นนวดคลึงตรงระหว่างคิ้ว

เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นครั้งแรก โรงตัดหินอยู่ห่างจากตระกูลหยูนไกลไปหรือเปล่า เดิมว่าอยากกลับไปที่สำนักเทียนโจ้งที่อยู่ใกล้กว่า ไท่ซ่างฮ่องและโล่ชิวเห้อก็อยู่ด้วย คงไม่มีใครกล้าถึงขั้นบุกไปแย่งชิงถึงสำนักเทียนโจ้งหรอกมั้ง? ทว่าจูนจิ่วส่ายหัวปฏิเสธ นางจะกลับไปกลั่นยาต่ออีกสักรอบแล้วค่อยกลับสำนักเทียนโจ้ง

ถ้าหากรู้เร็วกว่านี้ว่าหยูนจ้งจิ่นพวกเขาจะตื่นเต้นกังวลมากถึงขนาดนี้ บางทีจูนจิ่วอาจจะบอกพวกเขาไปตรงๆว่า ไม่ต้องเป็นกังวล เหลิ่งยวนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว พวกเขาไม่จำเป็นต้องคร่ำเครียดเรื่องนี้ พูดถึงเหลิ่งยวน บางทีจูนจิ่วผู้ทรงพลังก็อดไม่ได้ที่จะทาบทามคนของโม่อู๋เยว่มาเป็นของตนเสีย

เวลานี้ในรถม้าคันแรก จูนจิ่วจับแหวนในมือไว้ สีหน้าที่อธิบายยาก “แหวนมิติรึ?”