บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 2
สรุปบท บทที่2เมืองเฟิงหลัวตระกูลจูน: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
สรุปตอน บทที่2เมืองเฟิงหลัวตระกูลจูน – จากเรื่อง บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว
ตอน บทที่2เมืองเฟิงหลัวตระกูลจูน ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดยนักเขียน ต้าวเมียวเมียว เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่2เมืองเฟิงหลัวตระกูลจูน
เสียงจากกำไลมือพูดไม่ผิดตรงคอมือเท้าของผู้ชายล้วนถูกล่ามไว้ไม่รู้ว่าเป็นเหล็กอะไรที่ใช้ล่ามผู้ชายติดผนังไว้กำแพงสูงใหญ่สลักวาดรูปทรงต่างๆอย่างซับซ้อน
เขาโดนสะกดล่ามขังไว้ที่นี่จูนจิ่วมีความรู้สึกว่าม่านที่ปกคลุมหน้าผาค่ายกลหมอกและถ้ำแห่งนี้ล้วนเพื่อมีไว้สะกดล่ามผู้ชายคนนี้
เขาเป็นใคร?ทำไมถึงโดนสะกดล่ามขังไว้ที่นี่
“หวานหอม”น้ำเสียงต่ำแหบๆทำลายบรรยากาศอันเงียบสงบ
จูนจิ่วเงยหัวขึ้นสบกับดวงตาสีทองคู่หนึ่งพอดี
สว่างสดใสยิ่งกว่าเพชรพลอยใดใดในโลกสว่างยิ่งกว่าดวงอาทิตย์แฝงด้วยความอบอุ่นที่สามารถหลอมละลายใจคนได้ดวงตาสีทองเพ่งมองจูนจิ่วอย่างตั้งใจอยากจะกลืนกินจูนจิ่ว
เป็นวิญญาณที่ช่างหอมหวานยิ่งนักทำให้เขาตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับลึกจนอดไม่ได้ที่อยากจะลุกล้ำปลุกปล้นซ่อนนางไว้
ผู้ชายพูดขึ้นว่า“เจ้าเป็นใคร?”
จูนจิ่วมองเขาอย่างระมัดระวังไม่ตอบแต่ถามกลับว่า“เจ้ารู้หนทางที่จะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรไหม?”
“ที่แท้ก็เป็นเด็กน้อยที่โดนขังไว้ที่นี่”ผู้ชายหัวเราะเสียงต่ำเสียงหัวเราะมีเสน่ห์บาดใจยิ่งนักแฝงไปด้วยอันตราย
จูนจิ่วจ้องมองผู้ชายม่านตาเริ่มหดลงสัมผัสที่หกบอกนางว่าผู้ชายคนนี้ความเก่งกาจมาก
เก่งกาจจนคนตัวน้อยในกำไลมือต้องหลบซ่อนไว้ไม่กล้าส่งเสียงคนที่นางเคยเห็นมาทั้งชีวิตล้วนเทียบกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลยจูนจิ่วไม่ได้เกรงกลัวกลับสนใจมากกว่า
เก่งกาจอันตราย?เมื่อมาเป็นเพื่อนกันก็จะกลายเป็นตัวช่วย
จูนจิ่วพูดขึ้นด้วยเสียงเข้มว่า“เจ้าก็โดนล่ามขังไว้ที่นี่ไม่ใช่หรือ?เรามาตกลงกันเจ้าช่วยให้ข้าได้ออกไปข้าก็จะปล่อยเจ้าออกไป”
เมื่อได้ยินดังนี้แววตาผู้ชายฉายแววแปลกใจเด็กคนนี้กล้าต่อลองกับเขาช่างน่าสนใจแต่เขาดูเหมือนไม่อยากเชื่อว่าจูนจิ่วจะสามารถทำได้จึงหัวเราะแล้วถามขึ้นว่า“เจ้าปล่อยข้าออกไปได้?”
ร่างกายขยับผู้ชายโอบเอวจูนจิ่วอุ้มนางขึ้นมา
จูนจิ่วกำลังจะดิ้นก็ได้ยินเสียงผู้ชายพูดขึ้นว่า“เด็กน้อยเจ้าอยากไปไหน?”
“เมืองเฟิงหลัวตระกูลจูน”
เพิ่งพูดจบจูนจิ่วก็รู้สึกร่างกายตัวเองเบาขึ้นพริบตาเดียวก็ออกจากบริเวณที่มรหมอกปกคลุมจูนจิ่วเบิกตาโตพวกเขากำลังบิน?ผู้ชายยกแขนใช้แขนเสื้อบังตรงหน้าจูนจิ่วเพื่อช่วยนางบังลม
ผู้ชายใช้เวลารวดเร็วมากเพียงแค่ธูปหนึ่งดอกสั้นๆก็มาถึงเมืองเฟิงหลัวหน้าประตูบ้านตระกูลจูน
จูนจิ่วเงยหัวขึ้นมองเห็นด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ของบ้านตระกูลจูนไฟไหม้ลุกโชน
นางกระพริบตาในตาฉายแววเคียดแค้นนั่นเป็นที่อยู่ของจูนจิ่วคนเดิมแผนการช่างโหดร้ายนักฆ่าจูนจิ่วคนเดิมตายแล้วยังไม่พอยังจะทำลายร่องรอยทุกอย่างของนาง
จูนจิ่วยื่นมือชี้“ไปตรงนั้น”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...