บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 3
สรุปบท บทที่3ตบหน้า: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
อ่านสรุป บทที่3ตบหน้า จาก บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว
บทที่ บทที่3ตบหน้า คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่3ตบหน้า
ไฟที่ลุกโชนเผาไหม้เรือนจนวายวอดเสียงโค่นล้มของต้นเสาบ้านที่โดนเผาไหม้ทำให้หญิงสาวในชุดสีเหลืองอร่ามหัวเราะอย่างซะใจในแววตาฉายแววความโหดเหี้ยม
ข้างหลังหญิงสาวมีคนล้อมอยู่หนึ่งกลุ่มกลับไม่มีใครไปช่วยดับไฟเพราะไฟนี้นางเป็นคนจุดเอง
“คุณหนูรองคนไร้ประโยชน์คนนั้นได้หายสาบสูญอย่างแน่นอนแล้วต่อไปก็จะไม่มีใครขวางหูขวางตาคุณหนูใหญ่อีกแล้ว”คนใช้นางหนึ่งหัวเราะพูดขึ้นอย่างเอาใจ
“เชอะจูนจิ่วคนไร้ประโยชน์มีชีวิตอยู่ก็มีแต่ทำให้ตระกูลจูนเสียหน้าบ้านหลักไม่เอานางบ้านรองของข้าก็ไม่อยากเห็นหน้านางคราวนี้แผนการของพี่ใหญ่ไม่เลวยังไงก็แค่คนไร้ประโยชน์คนหนึ่งฆ่าตายไปก็ไม่มีใครสนใจ”
“คุณหนูรองวางใจได้บ่าวจะปล่อยข่าวออกไปว่าจูนจิ่วไม่ระวังปัดเทียนล้มจนไฟลุกไหม้เผาตัวเองตาย”
ได้ยินดังนั้นหญิงสาวมองดูสาวใช้อย่างพอใจ“เจ้าเป็นบ่าวที่รู้เรื่องที่สุดครั้งนี้ดีที่มีเจ้าวางยาจูนจิ่วถึงได้ฆ่านางตายได้อย่างราบรื่นข้าจะให้รางวัลเจ้าอย่างงาม”
“บ่าวขอบพระคุณคุณหนู”สาวใช้คุกเข่าก้มกราบอย่างขอบคุณ
กำลังจะลุกขึ้นสาวใช้เงยหัวขึ้นมองเห็นอะไรดวงตาเบิกโตสีหน้าขาวซีดขึ้นมาทันที“ผีผีคุณหนูรองท่านดูเร็ว”
“เอะอะเสียงดังอะไรกลางวันแสกๆจะมี......อ๊าก”หญิงสาวหันไปมองเห็นจูนจิ่วตกใจกริ๊ดร้องเช่นกัน
จูนจิ่วยืนอยู่ใต้ต้นท้อมองดูพวกเขาอย่างเยาะเย้ย
หญิงสาวเป็นคุณหนูรองบ้านรองจูนเชียนเชียนสาวใช้เป็นคนใช้ของนางปี้หลัวพวกเขาร่วมมือกันฆ่าจูนจิ่วคนเดิมตาย
จูนเชียนเชียนจ้องมองจูนจิ่วบอกอย่างไม่เป็นคำ“เจ้าเจ้าเจ้า......”
“ทำไมไม่รู้จักฆ่าหรือ?”
“จูนจิ่วเจ้าอยู่ที่นี่ได้ยังไงข้าวางยาเจ้าโยนเจ้าทิ้งลงไปตรงหน้าผากับมือข้าเองตอนนี้เจ้าน่าจะโดนหมาป่ากัดกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกเจ้าจะอยู่ที่นี่ได้ยังไงเจ้าตายแล้ว”
เพียะ
เสียงตบหน้าดังกระฉ่อนไปทั่วทิศ
จูนเชียนเชียนกุมหน้าไว้ดวงตาเบิกกว้างโตเหมือนยังไม่รู้สึกตัว
จูนจิ่วยิ้มที่มุมปากหัวเราะอย่างซะใจนางบีบคอจูนเชียนเชียนไว้แล้วโยนนางออกไปเหมือนขยะกระเด็นโดนบ่าวจนล้มลงหลายคนขยับตัวจูนจิ่วรุดเข้าไป
ร่างกายนี้ต่อให้ไร้ประโยชน์ไปสักนิดแต่นางเป็นถึงหมอเทวดาจูนจิ่วไม่มีใครรู้จุดอ่อนของคนมากกว่านาง
รวบนิ้วกดจุด
กำมือหักข้อต่อ
กร๊อบแกร๊บ
ทุกอย่างรวดเร็วเหมือนลมพัดเพียงแค่กระพริบตาเดียวบ่าวไพร่ล้มกองกับพื้นโอบกุมมือทั้งสองที่หักกลิ้งกับพื้นส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด
จูนจิ่วสะบัดมืออย่างสบายอารมณ์ยกเท้าเหยียบหน้าจูนเชียนเชียนที่ยังตกใจ“จูนเชียนเชียนเจ้ายังด่าฆ่าอีกตัดลิ้นเจ้าทิ้งข้าไม่ได้ล้อเจ้าเล่น”
“อ๊าก”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...