บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 4
สรุปบท บทที่4จูนจิ่วคนเดิมผู้อนาถ: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
บทที่4จูนจิ่วคนเดิมผู้อนาถ – ตอนที่ต้องอ่านของ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
ตอนนี้ของ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่4จูนจิ่วคนเดิมผู้อนาถ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่4จูนจิ่วคนเดิมผู้อนาถ
จูนจิ่วยื่นมือรับมีดสั้นออกมาจากกำไลข้อมือจ่อตรงปากจูนเชียนเชียน“อ้าปากอย่างว่าง่ายสิข้าจะลงมืออย่างรวดเร็วไม่เจ็บหรอก”
“ฮือฮือฮือ”จูนเชียนเชียนหรือจะกล้าอ้าปากกัดกรามอย่างสุดแรงแล้วส่ายหัวอย่างเดียว
นางตกใจจนตัวงอเบิกตาโตมองดูจูนจิ่วตกใจกล้วอย่างที่สุดนางน่ากลัวมาก
จูนเชียนเชียนอยากขอความช่วยเหลือแต่บ่าวไพร่ต่างล้มกลิ้งอยู่กับพื้นปี้หลัวตกใจจนเสียงหายในสายตาพวกเขาจูนจิ่วไม่ใช่คนไร้ประโยชน์อย่างเมื่อก่อนอีกต่อไปนางเป็นผีที่โหดเหี้ยมอำมหิตนางกลับมาแก้แค้นแล้ว
จูนจิ่วขมวดคิ้ว“ไม่อ้าปากนึกว่าข้าจะไม่มีหนทางแล้วใช่ไหม?”
จูนจิ่วขยับนิ้วยกคางจูนเชียนเชียนออก
“อ๊าก”
“หยุดนะ”เสียงดังคำรามเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบกำลังเดินมา
มีดสั้นเพิ่งบาดปากของจูนเชียนเชียนเลือดสดๆไหลออกมาจูนจิ่วได้ยินเสียงจึงหันไปดูมองเห็นชายวัยกลางคนจ้องมองนางด้วยความตกใจและโมโหนางหาคนคนนี้ในความทรงจำเขาคือจูนเหลยเทียนเจ้าบ้านบ้านรองเมืองเฟิงหลัว
คนหนึ่งที่เกลียดและต้องการให้จูนจิ่วคนก่อนตายเหมือนกัน
จูนเหลยเทียนตะโกนขึ้นว่า“จูนจิ่วเจ้ากล้าดียังไงยังไม่รีบปล่อยเชียนเชียน”
จูนเชียนเชียนอยากร้องเรียกขอความช่วยเหลือแต่คางโดนถอดออกแล้วในปากยังมีมีดสั้นคาอยู่จึงทำได้เพียงปล่อยให้น้ำตาไหลอย่างหวาดกลัวแววตามองไปยังจูนเหลยเทียนอย่างขอความช่วยเหลือ
“ทำไมข้าต้องปล่อยนาง?”
“จูนจิ่วเจ้ากล้าดียังไงที่ไม่ฟังคำสั่งข้า”จูนเหลยเทียนถลึงตา
เขาได้ทราบข่าวบอกว่าเรือนทางทิศตะวันออกเฉียงใต้มีเสียงร้องอย่างเจ็บปวดจึงคิดถึงว่าเชียนเชียนเคยมาเล่าข่าวดีให้ฟังว่าได้ฆ่าจูนจิ่วตายแล้วนางจะไปจุดเผาเรือนทิ้งให้จูนจิ่วไม่หลงเหลืออะไรในโลกนี้อีก
จูนจิ่วทบทวนความทรงจำของตนพบว่าจูนเหลยเทียนพูดไม่ผิดตอนนี้นางยังรู้อีกว่าบ่าวไพร่ที่มากับจูนเชียนเชียนเป็นคนของจู๋หมู่คำสั่งของผู้หญิงจิตใจเหี้ยมโหดคนนั้น
“นายท่านเจ้าของเดิมของร่างนี้มีชิวิตอนาถยิ่งนัก”เสียงในกำไลข้อมือพูดขึ้น
อืมจูนจิ่วเห็นด้วยช่างอนาถจริงๆ
จูนเหลยเทียนเห็นจูนจิ่วไม่พูดอะไรก็นึกคิดว่าจูนจิ่วเกรงกลัวจึงยกมือออกคำสั่งให้ทหารล้อมจูนจิ่วไว้
จูนเหลยเทียนจ้องมองจูนจิ่วอย่างเย้ยหยัน“จูนจิ่ววันนี้เจ้าต้องตายปล่อยเชียนเชียนเดี๋ยวนี้ข้าจะให้เจ้าได้ตายอย่างรวดเร็ว”
“เจ้าอยากจะฆ่าข้า?อาศัยเจ้าเนี๊ยนะ”จูนจิ่วหัวเราะเสียงดังไม่รีบร้อนเลยสักนิด
เสียงในกำไลข้อมือก็กำลังหัวเราะ“คนอย่างพวกเขาคิดอยากจะฆ่าเจ้านายฝันไปเถอะเจ้านายลงมือเลยสั่งสอนพวกเขาสักหน่อย”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...