บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 235

บทที่ 235 เหตุแห่งหายนะ

เจี้ยนจง ตันจง และสำนักหุ้นหยวน รวมไปถึงชางไห่จงต่างทยอยมาถึงสำนักเทียนอู่จง พวกเขาพำนักบนยอดเขาโจ้งว่าง นับจากนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งเดือนสำหรับการแข่งขันทั้งห้าสำนัก สาวกทั้งห้าสำนักได้ตั้งใจฝึกซ้อมกันมาอย่างขะมักเขม้น จนมิเห็นผู้ใดออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก

เวลานั้นน้อยลงเรื่อยๆ สาวกทุกคนจึงต้องแข่งขันกับเวลาไม่มีใครอยากเสียโอกาสไป หลังจากที่ชิงหยู่และผู้อาวุโสท่านอื่นๆร่วมกันเลือกฤกษ์งามยามดีเป็นที่เรียบร้อย ก็จะชุมนุมกันเรื่องการแข่งขันทั้งห้าสำนัก!

แสงอรุณส่องสว่างในเช้าวันถัดมา เสียงกึกก้องที่วุ่นวายดังไปถึงจูนจิ่วที่อยู่ไกลโพ้น จูนจิ่วนั่งอยู่บนฟูกนอนริมหน้าต่าง พลางถือปลาแห้งหยอกเล่นกับเสี่ยวอู่อย่างผ่อนคลายสบายใจ

ก๊อกก๊อก!

จูนจิ่วเม้มริมฝีปาก “เข้ามา”

เหอซ่านและโจ่ฉีเดินเรียงกันเข้ามาในห้อง โจ่ฉีปิดประตูที่อยู่ด้านหลังอย่างระมัดระวัง ทั้งสองคำนับแก่จูนจิ่ว “แม่นาย”

“ว่ามา การเตรียมการเป็นเช่นไรบ้างแล้ว?” จูนจิ่วนั่งอยู่บนฟูกนอนอย่างเกียจคร้าน นางให้ปลาแห้งแก่เสี่ยวอู่พร้อมเงยหน้ามองทั้งคู่

เหอซ่านเอ่ย: “สำนักเทียนอู่จงส่งคนตระเวนบริเวณโดยรอบในตอนกลางคืน เหลือแต่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังปรากฏตัวออกมาเพียงเท่านั้น แผนดำเนินไปตามคำสั่งของแม่นาย และจักสืบสาวเบาะแสต่อไป”

“ท่ามกลางฝูงชนก็ยังมีคนของข้าแฝงตัวอยู่ แม่นายจงวางใจ เพียงผู้อยู่เบื้องหลังกล้าโผล่หัวออกมาเท่านั้น พวกเราก็จักจับมันได้อยู่หมัด! ส่วนในด้านของจูนหยูนเสวี่ย ข้าให้คนจับตาดูนางเอาไว้แล้ว เช่นไรนางก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาไปได้” โจ่ฉีกล่าวขึ้น

จูนจิ่วพยักหน้า เสี่ยวอู่คลานเข้าไปในอ้อมแขนของนาง นางเกาคางของเสี่ยวอู่อย่างแผ่วเบา เมื่อได้ยินเสียงครางเบาๆ จูนจิ่วก็ค่อยๆหรี่ตาลง

แผนการได้เริ่มขึ้นแล้ว แค่รอผู้อยู่เบื้องหลังปรากฎตัวเพียงเท่านั้น เหยื่อล่อที่นางหย่อนเอาไว้ก็น่าดึงดูดมากพอแล้ว ไม่มีทางที่จะไม่ติดกับเป็นแน่แท้! อย่างไรก็ตามจูนจิ่วเองก็ต้องเตรียมสองมือให้พร้อม เพราะนางเองก็มิอาจรู้ได้ว่าการแข่งขันทั้งห้าสำนักจักดำเนินไปเช่นไร

เพราะดูทรงความเป็นชิงหยู่แล้ว คงมิใช่สังเวียนตัวต่อตัวเป็นแน่!

การเตรียมการต่างๆของการแข่งขันทั้งห้าสำนักนั้น ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของชิงหยู่และผู้อาวุโสโจวเตี๋ยทั้งหมด ทำให้ไม่มีข้อมูลใดๆถูกล่วงรู้ รวมถึงนางและเหอซ่านด้วย ได้แต่รอการเรียกชุมนุมเกี่ยวกับการแข่งขันทั้งห้าสำนักในวันนี้ ที่ชิงหยู่จักประกาศกฎเกณฑ์ของการแข่งขันสู่สาธารณชน

ขณะนี้ จูนจิ่วกล่าวต่อว่า: “ตระเตรียมแผนสองให้พร้อมอยู่เสมอ จักได้รับมือกับสถานการณ์ได้อย่างทันท่วงที เมื่อผู้อยู่เบื้องหลังปรากฏตัว พวกเราก็จะจัดการมันได้! แม้มันไม่โผล่ออกมา การแข่งขันทั้งห้าก็ยังคงดำเนินต่อไป”

“ขอรับ!” ทั้งสองพยักหน้ารับ

เหอซ่านกับโจ่ฉี คนหนึ่งนั้นเป็นผู้อาวุโสแห่งสำนักเทียนอู่จง อีกคนก็เป็นถึงรองเจ้าสำนักแห่งเจี้ยนจง ยังมีอีกหลายเรื่องมากนักที่พวกเขาจำต้องจัดการ เมื่อพูดคุยจบก็ต้องรีบแยกย้ายกันออกไป

จูนจิ่วเองก็จะมุ่งหน้าไปยังลานฝึกวิทยายุทธเฉียนคุนของสำนักเทียนอู่จง ซึ่งเป็นลานฝึกวิทยายุทธที่ใหญ่ที่สุดของสำนักเทียนอู่จง มีแค่งานยักษ์ใหญ่จริงๆเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าไปใช้ประโยชน์ได้ ในนั้นสามารถจุคนได้หลายหมื่นคน เพียงพอต่อการให้ผู้คนด้านนอกเข้ามาเชยชมการแข่งขัน

เมื่อเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของสำนักเทียนอู่จง จูนจิ่วก็ยืนมองตนเองหน้ากระจก เครื่องแต่งกายของเทียนอู่จงมีความละเมียดละไม จัดใส่ได้ง่าย นั่นก็คงจะเพราะว่ามีเงินมากกระมัง วัสดุที่ใช้ถักทอผ้าไหมนั้นละเอียดอ่อนดั่งวัสดุภายในวัง ชายคอของผ้าที่บรรจบที่หน้าอก มีเครื่องหมายสำนักเทียนอู่จงปักไว้

จูนจิ่วเป็นถึงอาเจ็กเสี่ยวช่วย เครื่องแต่งกายจึงแตกต่างกับสาวกคนอื่นๆ เพียงแค่ได้เห็นว่าเป็นเครื่องแต่งกายทรงสำหรับผู้หญิง ที่ถูกถักทอด้วยความประณีตบรรจงอย่างชนชั้นสูง เนื้อผ้าเองก็ยังมีความหนาขึ้นมาเล็กน้อยออกเป็นสีหยกอมฟ้าอ่อนๆ หลังจากที่เกล้าผมมวยขึ้นสูงครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งปล่อยพริ้วสยาย บนผมนั้นก็ยังมีปิ่นปลายขนนกฟีนิกซ์ห้อยไข่มุกปักไว้อีกด้วย

การแต่งกายเช่นนี้ ทำให้ภาพลักษณ์ที่เย็นชาของนางลดน้อยลงไปบ้าง เสริมความสง่างามที่ดูสูงส่งอย่างทวีคูณ จากนั้นก็เลิกคิ้วขึ้น เผยความเย็นชาภายใต้แววตาที่ไร้ความปรานีนั้น ท่าทีในกระจกดูร้ายกาจขึ้นมาในทันใด ความชั่วร้ายแสนงดงามนี้ ช่างเป็นพรสวรรค์ที่เปล่งประกายเสียจริง!

เสี่ยวอู่เชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ “งดงามยิ่งนัก! เจ้านายนั้นงดงามที่สุดในปฐพีแล้วขอรับ!”