บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 250

บทที่ 250 ไม่เรียกจูนหยูนเสวี่ยแล้วจะเรียกหมาหรือ

จูนจิ่วที่บันทึกคะแนนโดยตรง เป็นเพราะว่าข่าวสารใหม่ที่นกน้อยได้ส่งมา บอกว่าคนของเทียงฉิวทั้งหมดได้เข้ามาในเขตลับเทียนอู่แล้ว และกำลังไล่ตามมาที่ศูนย์กลางเขตลับเทียนอู่

จูนจิ่วสามารถเดาแผนการของพวกเขาออก สายลับที่ส่งมาสอดส่องก่อนหน้านั้นตายไปแล้ว ทำให้พวกเขาไม่รู้ความเคลื่อนไหวของจูนหยูนเสวี่ย แทนที่จะตามหาจูนหยูนเสวี่ยไปทั่วเขตลับเทียนอู่ สู้มาเฝ้าโคนไม้รอกระต่ายที่ศูนย์กลางเขตลับเทียนอู่จะดีกว่า เมื่อเทียงฉิวมาถึงที่นี่จะต้องเกิดการโกลาหลแน่นอน พอถึงตอนนั้นค่อยบันทึกผลคะแนนเห็นทีไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่

หลังจากที่จูนจิ่วบันทึกคะแนนแล้ว พวกกู่ซง หยูนเฉียว หวางฉี่อ๋างก็ตามมาบันทึกคะแนนของตัวเอง อิงตามระดับและความเข้มอ่อนของสีหยกทิพย์ในการจัดลำดับ

พวกลูกศิษย์สำนักเทียนอู่จงก็เดินตามจูนจิ่วไป เมื่อเห็นอาเจ็กเสี่ยวช่วยบันทึกคะแนน พวกเขาก็ไม่รอช้าเช่นกัน ในเมื่อเป้าหมาของพวกเขาคือ เป็นที่สองของการแข่งขันและอาเจ็กเสี่ยวช่วยเป็นที่หนึ่ง ตัดภาพมาที่สำนักหุ้นหยวน มีแต่คนที่พอใจกับคะแนนของตัวเองแล้วเข้ามาบันทึก ส่วนคนอื่นๆยังลังเลใจอยู่

หลังจากที่บันทึกคะแนนแล้ว จูนจิ่วแหงนหน้ามองไปทางพวกกู่ซง นางเอ่ยปากพูดว่า “พวกเจ้าบันทึกคะแนนแล้ว สามารถออกจากเขตลับเทียนอู่ไปก่อนได้”

“แม่นางจูนล่ะ?” หยูนเฉียวถาม

จากไปก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเทียงฉิว จูนจิ่วไม่อยากให้พวกเขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย ทว่าเห็นหยูนเฉียวถามนาง จูนจิ่วจึงตอบกลับแบบส่งๆ “ข้าอยากดูว่า พวกจูนหยูนเสวี่ยจะได้คะแนนเท่าไหร่เชียว”

“อย่างนั้นข้าก็จะอยู่เพื่อรอดูเหมือนกัน จูนหยูนเสวี่ยที่ยโสโอหังขนาดนั้น ข้าจะดูว่าหยกทิพย์ของนางจะถึงสีอะไร? ถึงได้ริอาจเทียบเคียงแม่นางจูน จูนหยูนเสวี่ยไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวเสียจริง ”

หยูนเฉียวพูดจบ กู่ซงก็พยักหน้าหัวเราะ แล้วพูดว่า “ข้าเห็นด้วย พวกข้าล้วนอยู่ต่อเพื่อรอดูละครฉากเด็ดกันเถอะ”

จูนจิ่วขมวดคิ้วแน่น ไม่คิดว่าสองคนนี้จะมีท่าทีเช่นนี้ แล้วมองไปทางพวกลูกศิษย์สำนักเทียนอู่จง นำโดยหวางฉี่อ๋างตอบกลับมาว่า “อาเจ็กเสี่ยวช่วยอยู่ที่ใด พวกข้าก็อยู่ที่นั่นด้วย หากจูนหยูนเสวี่ยเกิดอิจฉาริษยาคิดลงมือกับอาเจ็กเสี่ยวช่วยขึ้นมา พวกข้าจะได้ช่วยอาเจ็กเสี่ยวช่วยต่อยคนได้”

“ใช่ เรื่องต่อยคนมอบให้กับพวกข้า อาเจ็กเสี่ยวช่วยรอดูละครฉากเด็ดได้เลย” ลูกศิษย์สำนักเทียนอู่จงคนอื่นๆเปิดปากพูดตามๆกัน

“เหมียว พวกเข้าล้วนมีจิตใจที่ยอมศิโรราบต่อนายท่าน” เสี่ยวอู่นั่งอยู่ข้างจูนจิ่ว แหงนหน้าร้องเหมียวๆ

จูนจิ่วไม่ได้ตอบกลับ สายตาของนางเยือกเย็นไร้ความปราณี คำพูดของนางพูดชัดแจ้งไม่ได้ ทว่านางได้เตือนพวกเขาแล้ว ในเมื่อพวกเขาไม่ไปก็แล้วแต่พวกเขา

ขณะที่กำลังพูดคุยกัน ลูกศิษย์สำนักชางไห่จงได้มาถึงศูนย์กลางเขตลับเทียนอู่ พวกนางเห็นพวกจูนจิ่ว จึงรีบหยุดฝีเท้าลง พร้อมระมัดระวังปกป้องหยกทิพย์ของตนเอง ใบหน้าแสดงอาการสงสัยและพินิจพิจารณา เหมือนกลัวว่าพวกเขาจะมาแย่งชิงหยกทิพย์ของพวกนางไป

จูนเสี่ยวเหล่ยที่อยู่ท่ามกลางนั้นตื่นเต้นดีใจจนอยากจะเดินเข้าไปหาจูนจิ่ว แต่ว่าถูกศิษย์พี่ฉุดรั้งเอาไว้ พร้อมจ้องเขม็งตาใส่นาง ไม่อนุญาตให้นางไป

ยังไม่ทันได้กล่าวเยาะเย้ยศิษย์สำนักชางไห่จงที่สำคัญตัวเองผิดไป ก็เหลือบไปเห็นเหยียนไห่และฟู๋หลิงนำกลุ่มลูกศิษย์สำนักเจี้ยนจงเข้ามา หลังจากนั้นตามมาด้วย กลุ่มของจูนหยูนเสวี่ยและศิษย์ตันจง ณ เวลานี้ทั้งอู๋อจงมากันครบแล้ว พลังอำนาจที่อบอวลแลดูตึงเครียดมาก

สำนักชางไห่จงเลือกเป็นกลาง ไม่ยอมเข้าข้างฝ่ายไหน

อีกฝั่งหนึ่ง จูนหยูนเสวี่ยเพ่งมองแต่จูนจิ่ว นางไม่อยากจะเชื่อเลยว่า จูนจิ่วกลับไม่ได้โดนยาพิษเล่นงานจนตาย นั้นมันยาพิษของนักวางยาพิษเชียวนะ นางกลับยังมีชีวิตอยู่ดี สีหน้าแดงอมชมพูไม่มีอาการบาดเจ็บเลยสักนิด

ทันใดนั้น จูนหยูนเสวี่ยกลับยิ้มหยัน แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน นางจะได้ฆ่าจูนจิ่วด้วยมือของนางเอง