บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 263

บทที่ 263 PK หงยิง

ได้ยินมีคนเรียกนาง จูนจิ่วหันไปเห็นอู๋ซานช่วยประคองผู้อาวุโสถูฉีเดินมาหานาง

อู๋จงผู้อาวุโสทั้งห้าที่อยู่ที่นี่ ก็เหลือเพียงผู้อาวุโสถูฉีที่ยังมีชีวิตอยู่ เป็นผู้นำในหมู่สาวก มีเพียงอู๋ซาน เขาเหมือนกับหยูนจ้งจิ่น ถ้าจูนจิ่วมาช้ากว่านั้นก้าวเดียวพรุ่งนี้พวกเขาก็จะไม่เห็นดวงอาทิตย์แล้ว

อู๋ซานพูดขึ้น: “จูนจิ่วเจ้าไปกับพวกข้าเถิด! ผู้หญิงที่ชื่อหงยิงที่อยู่เหนือพวกเขานั้นร้ายกาจมาก และนางก็เป็นนักจิตใหญ่เราเผชิญหน้าไม่ไหว! ออกไปจากที่นี่ก่อน ข้าเขียนจดหมายหาอาจารย์ให้อาจารย์ส่งคนมาช่วย”

“ใช่ จูนจิ่วเจ้าไปพร้อมกับพวกเข้าเถิด แค๊กๆๆ!” ผู้อาวุโสถูฉีไอเป็นเลือด สีหน้า มองไปที่จูนจิ่วด้วยใบหน้าซีดเซียวและอ่อนแอ ภายใต้ความเป็นห่วงคนรุ่นหลังจากใจจริง

ดวงตาของจุนจิ่วเป็นประกาย นางมอบแจกันใบหนึ่งให้ถูฉี “กินสองเม็ดมีผลดีต่ออาการบาดเจ็บของท่าน”

“ข้ากินได้หรือไม่?” อู๋ซานถามโดยไม่รู้ตัว เขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าทักษะทางการแพทย์ของจูนจิ่วนั้นดีแค่ไหน! กล้าพูดได้เลยว่าอาจารย์ของเขาก็เทียบจูนจิ่วไม่ได้

“ได้ แต่เจ้ากินได้แต่เม็ดเดียว” จูนจิ่วยกมุมปาก พูดต่อ: “ไปเถิด! ข้าจะอยู่จัดการให้จบ พวกเจ้าไปให้หมดถึงจะเป็นประโยชน์ต่อข้า มิฉะนั้นจะมีแต่อุปสรรค”

คำพูดที่ตรงไปตรงมาของจูนจิ่วนี้ แทงใจมาก!

อู๋ซานอ้าปากเหมือนจะพูดบางอย่าง มือของถูฉีผู้อาวุโสจับแขนของเขาไว้แน่น ผู้อาวุโสถูฉีพูดขึ้น: “ในเมื่อเจ้าจะอยู่ก็หมายความว่ามีความมั่นใจ อู๋ซานเราไปกันเถิด อย่างเพิ่มความยุ่งยากให้นาง”

“แต่ว่าท่านผู้อาวุโสถูฉี……”

“ไป!” ผู้อาวุโสถูฉีกินยาสองเม็ด แล้วให้อู๋ซานเม็ดหนึ่ง ยืนหลังตรงทันที สีหน้าก็ดีขึ้นบ้างแล้ว เขาจับแขนของอู๋ซานไว้แน่น แทบจะลากเขาออกไป

ในไม่ช้าลานฝึกวิทยายุทธก็เหลือเพียงจูนจิ่ว โม่อู๋เยว่และเสี่ยวอู่ ยังมีศพที่เกลื่อนเต็มพื้น กลิ่นฉุนของเลือดในอากาศ คลุ้งเหนียว คลุ้งจนอึดอัดทำให้คนหายใจไม่ออก จูนจิ่วเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ประตูของลานฝึกวิทยายุทธเฉียนคุน นางรอหงยิงอยู่

ไม่ปล่อยให้จูนจิ่วรอนาน ใช้เวลาเผาไหม้ธูปไม่ถึงหนึ่งก้านจากที่ทุกคนถอยออกไป หงยิงก็พาคนมุ่งหน้าเข้ามา เห็นศพทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวข้างนอกและความเงียบผิดปกติเกินไปของที่นี่ ทำให้สีหน้าหงยิงดูย่ำแย่

เดินเข้ามาเห็นจูนจิ่วก็หยุดชั่วขณะ แล้วมองศพที่พื้นอีกครั้ง ทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวที่นางให้อยู่ถูกฆ่าตายหมดแล้ว!

ผิวหน้าหงยิงกระตุก เงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่จูนจิ่ว ยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก หงยิงพูดด้วยเสียงดุร้าย “พวกเจ้าคือผู้ใด!”

ผู้หญิงที่สวมชุดสาวกชายสำนักหุ้นหยวนคนหนึ่ง คนคนหนึ่งที่ดูรูปร่างหน้าตาไม่ชัดเจนรู้สึกเพียงแค่เป็นผู้ชายที่ทรงพลังน่ากลัว กับแมวสีขาวตัวหนึ่ง หงยิงไม่เชื่อว่าพวกเขาจะเป็นคนฆ่าทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวตายทั้งหมด ฉะนั้นดวงตาจึงกวาดไปรอบๆ อย่างดุเดือดราวกับมีด

“พวกเจ้าใครที่แอบซ่อนตัวอยู่ในที่ลับโผล่หัวออกมาให้หมด! ไม่ว่าจะพวกเจ้าทำได้อย่างไร ข้าไม่มีเวลาพอให้เสียเวลาที่นี่ รีบลงมือ เดี๋ยวนี้ ฆ่าพวกเจ้าแล้วข้ายังมีเรื่องสำคัญต้องทำ!” หงยิงท่าทางของดูหยิ่งทะนงมาก

สายตาจูนจิ่วมองข้ามหงยิงไป เห็นจูนหยูนเสวี่ยถูกทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวลากอยู่ จูนหยูนเสวี่ยยังไม่ตาย!

เก็บสายตามองไปที่หงยิง จูนจิ่วยิ้มอย่างเย็นชา: “ให้เป็นไปตามที่เจ้าปรารถนา วิญญาณแห่งสงครามฆ่า!”