บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 264

บทที่ 264 เป็นเรื่องใหญ่แล้ว!

“ไม่ว่าเจ้าเป็นผู้ใด!” สายตาหงยิงจ้องมองจูนจิ่วอย่างดุเดือด นางพูดขึ้น: “ข้าจะให้เจ้าตายทั้งเป็น! ความตาย จะเป็นทางรอดเดียวของเจ้า”

“เอะอะโวยวาย” จูนจิ่วยิ้มอย่างเย็นชาทำท่าประสานมือเจว๋ วิญญาณแห่งสงครามฟังคำสั่งกระโดดพุ่งสูงขึ้น มือถือหอกพุ่งจากบนลงล่างเพื่อแทงไปที่หงยิง หงยิงเงยหน้า ในดวงตาประกายไปด้วยเลือด นิ้วทั้งห้าของนางชิดเข้าด้วยกันตบไปยังวิญญาณแห่งสงคราม

ตูม!

เสียงดังระเบิดกึกก้องไปทั่วลานฝึกวิทยายุทธเฉียนคุน

จูนจิ่วเงยหน้า เกิดความตกใจในดวงตา หงยิงตบหอกแตกหักด้วยฝ่ามือเดียว มีแสงสีฟ้าอยู่ระหว่างนิ้วทั้งห้าของนาง ตะครุบวิญญาณแห่งสงครามตรงหน้าอย่างดุเดือดกลางอากาศ จูนจิ่วได้ยินเสียงคำรามโกรธที่เงียบ วิญญาณแห่งสงครามถูกตะครุบแตกออกเป็นหมอก

ผลัวะ——

เลือดพุ่งออกจากปาก ปลายนิ้วจูนจิ่วสั่น นี่ไม่เพียงแค่ทำลายวิญญาณแห่งสงคราม ยังทำลายค่ายกลวิญญาณเก้าภพจนได้รับบาดเจ็บอีกด้วย

หงยิงแสยะยิ้ม ยกคางขึ้นและมองไปที่จูนจิ่วอย่างหยิ่งผยอง นางพูดขึ้น: “ก็แค่หินทิพย์ชั้นที่สี่เล็กๆ เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าจะอาศัยสิ่งนี้ฆ่าข้าได้? ตลก! ถ้าให้ดีให้เขาช่วยเจ้าด้วย มิฉะเช่นนั้นฆ่าเจ้าให้ตายจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับข้าเกินไป ไม่สนุก”

หงยิงมองไปทางโม่อู๋เยว่อย่างคลุมเครือ ความหวาดกลัวฉายผ่านดวงตา

นางคือนักจิตใหญ่ รู้สึกได้ว่าผู้นี้เป็นอันตรายอย่างยิ่ง แต่เขาไม่เคยก้าวก่ายเลย เพียงแค่ยืนมองอยู่ข้างๆ ทำให้หงยิงระแวง ดังนั้นจึงลองเรียก

จูนจิ่วมองไปที่โม่อู๋เยว่ ดวงตาของจูนจิ่วมืดลงเมื่อสบตาที่ลึกล้ำของเขา นางยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปาก มองไปที่หงยิงยิ้มมุมปาก บ้าบิ่นทะนง จูนจิ่วพูด: “จัดการกับเจ้า เขาไม่ต้องช่วย”

“ฮ่าๆๆ ดี! เด็กหญิงที่ไม่รู้จักความเป็นความตาย จะให้เจ้าได้เห็นความร้ายกาจของข้า!” หงยิงกระทืบเข้าที่พื้นอย่างหนัก พุ่งเข้าหาจูนจิ่วดั่งสายฟ้า

จุดตันเถียนเปิดออก ความแข็งแกร่งของนักจิตใหญ่ชั้นหนึ่ง พลังทำลายล้างพุ่งเข้ามา ก่อนอื่นพัดดจูนจิ่วถอยหลังไปหลายเมตรถึงจะทรงตัวได้ ดวงตาที่เย็นชาของนางแน่วแน่ ยกมือขึ้นทำท่าประสานมือเจว๋กระตุ้นค่ายกลวิญญาณเก้าภพอีกครั้ง

วิญญาณแห่งสงครามสามตนปรากฏ ล้อมรอบหงยิง ความแข็งแกร่งระเบิดออก หงยิงยกมือขึ้นพร้อมกับแส้ทำลายหนึ่งในวิญญาณแห่งสงคราม แส้ยาวกลางอากาศเหมือนกับงู ห่อหุ้มบีบรัดวิญญาณแห่งสงครามจนกลายเป็นหมอก วิญญาณแห่งสงครามตนสุดท้ายถอยกลับต่อต้านอยู่ตรงหน้าจูนจิ่วทันที

“เจ้านาย!” เสี่ยวอู่ขนลุกซู่

จริงๆ แล้วนี่ต่างหากคือพลังที่แท้จริงของหงยิง แข็งแกร่งกว่าเมื่อครู่หลายเท่า!

สีหน้าจูนจิ่วยังคงเหมือนเดิม จ้องมองหงยิงด้วยสายตาเย็นชา อู๋เยว่เคยบอก ค่ายกลวิญญาณเก้าภพเพียงพอที่จะฆ่านาง! ไม่มีเหตุผลที่ค่ายกลนี่จะไม่สำเร็จใจมือนาง นางมองข้ามสิ่งใดไป?

ติ๋ง

เลือดหยดหนึ่งหยดลงบนคอเสื้อของจูนจิ่ว ตามด้วยหยดที่สองหยดลงจากจมูกของจูนจิ่ว หินทิพย์ชั้นที่สี่ทั้งเจ็ดก้อนที่อยู่ด้านลานฝึกวิทยายุทธ แตกสลายไปสองก้อนแล้ว พลังทิพย์ที่สูดดมเข้าไปในร่างกายยังไม่ทันย่อยและดูดซึม ก็ถูกค่ายกลวิญญาณเก้าภพใช้พลังจนหมดเกลี้ยง

สมรรถภาพทางกายจะค่อยๆ หมดไป จูนจิ่วยังคงยืนนิ่ง นางอัญเชิญวิญญาณแห่งสงครามกับต่อสู้กับหงยิงอย่างต่อเนื่อง ความเร็วดั่งสายฟ้าในความคิดปลดปล่อยพลังค่ายกลวิญญาณเก้าภพรุนแรงอย่างไม่จำกัด

ทันใดนั้นแสงทิพย์สว่างวาบผ่าน ดวงตาจูนจิ่วสว่างขึ้น นางเข้าใจแล้ว！

ยกมือขึ้นทำท่าประสานมือเจว๋ นิ้วทั้งสิบของจูนจิ่วพลิ้วบิน ทันใดนั้นหมอกทั่วท้องฟ้าก่อกลุ่มเข้ามาในร่างกายของจูนจิ่ว พัดผมนางพริ้งไสว เสียงแค่เสื้อกระทบดัง

หงยิงตีวิญญาณแห่งสงครามสลายด้วยแส้ นางเข้าใกล้จูนจิ่วมากขึ้นเรื่อยๆ ใกล้จนกระทั่งโจมตีด้วยแส้ยาวได้ สามารถรัดคอของจูนจิ่ว แค่นางใช้แรงเล็กน้อยก็สามารถทำให้หัวของจูนจิ่วกับคอแยกออกจากกัน หงยิงยกมุมปากขึ้นเผยรอยยิ้มอันเย่อหยิ่ง