บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 265

ช่วงเวลาที่สบตากัน เมื่อจูนจิ่วแทงดาบออก ปราณดาบที่สง่า แรงอาฆาตมหึมา!

ดาบแทงทะลุผ่านศีรษะของจูนหยูนเสวี่ย ปราณดาบไม่มีอะไรกีดขวาง บินไปหาหงยิงดังผัวะเข้าที่อกของนางเลือดทะลักออก สีหน้าของหงยิงซีดเผือดทันที นางไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในพริบตาจูนจิ่วจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?

คือค่ายกล? แล้วนางเอาชนะค่ายกลได้อย่างไร

ตูม!

จูนหยูนเสวี่ยกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง เลือดออกจากศีรษะไหลอาบทั่วใบหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่มีความเคลื่อนไหว ร่างกายที่ขาดวิ่นของคนก็ไม่ใช่คนผีก็ไม่ใช่ผีค่อยๆ เย็นลง ประโยคนั้นใช่เลย ความตายคือการหลุดพ้น

จูนจิ่วไม่ได้มองไปที่จูนหยูนเสวี่ยสักนิด นางเงยหน้าขึ้นและชี้ดาบไปที่หงยิง จ้องมองไปที่หงยิงอย่างเย็นชาและไร้ความปรานี แววตานั้นดุจดั่งถูกมัจจุราชจับจ้อง น่าขนลุกขนพอง จิตวิญญาณสั่นเทาไปหมด! หน้าอกเจ็บจี๊ดเป็นระลอก เลือดที่ไหลนองทำให้หงยิงหน้าขาวซีดราวกับกระดาษ

ขณะที่ปราณดาบบิน หงยิงได้ยินเสียงฉึบที่คมชัด ชุดเกราะของนางแตก ชุดเกราะที่สามารถต้านทานการโจมตีของนักจิตใหญ่ได้ กลับถูกนักจิตชั้นสี่ตัวเล็กๆ ใช้ดาบฟันแตกในคราเดียว บาดเจ็บไปถึงหน้าอก

หากไม่ใช่เพราะชุดเกราะบังเอาไว้ เกรงว่าตอนนี้นางจะไปถึงจุดจบเหมือนจูนหยูนเสวี่ยเสียแล้ว!

“คุณหนูหงยิง!” เหล่าทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวมาช้าเกินไป ด้านหลังพวกเขาคือพวกชิงหยู่ที่วิ่งเข้ามา ทั้งสองเผชิญหน้า กลายเป็นสนามรบของทั้งสองฝ่ายทันที

หงยิงกระอักเลือกเป็นระลอก ดวงตาที่ชั่วร้ายของนางจ้องไปที่จูนจิ่ว หงยิงพูดขึ้น: “ข้าจำเจ้าไว้แล้ว! ครั้งนี้เจ้าก็แค่อาศัยบารมีของค่ายกลจึงสามารถอวดได้อย่างสง่าผ่าเผย คราวหน้าข้าจะทำลายร่างของเจ้าเป็นชิ้นๆ!”

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คนที่เผยพลังอ่อนแอบาดเจ็บสาหัสคือหงยิง! เมื่อชิงหยู่รู้สึกโล่งใจ รีบพูดอย่างเย็นชา: “อยากหนี? ศิษย์น้อง อย่าให้หงยิงหนีไปได้เด็ดขาด!”

ศิษย์น้อง?

หงยิงได้ยิน หัวของนางก็แทบระเบิด เป็นศิษย์น้องของชิงหยู่ จูนจิ่ว! นางก็คือจูนจิ่ว!

จำได้ว่าตนเองบอกกับผางชิงเยว่ หากนางได้พบกับจูนจิ่ว นิ้วเดียวก็สามารถขยี้นางให้ตายได้ ดูความเป็นจริงที่ชัดเจนตอนนี้ ใบหน้าของหงยิงบวม ถูกตบหน้าจนสมองยังคงเจ็บจี๊ดอยู่

มองไปที่จูนจิ่วความขุ่นเคือง หงยิงระเบิดอารมณ์ตะโกน: “ระเบิด!”

ไม่มีผู้ใดรู้ว่าอยู่ๆ คำพูดของหงยิงที่ว่า “ระเบิด” หมายความว่าอะไร พวกเขาเห็นเพียงทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวจับกลุ่มวิ่งพุ่งเข้ามา มีเพียงจูนจิ่วเท่านั้นที่ขนลุกตั้งขึ้น ความเย็นยะเยือกคืบคลานจากฝ่าเท้าไปยังศีรษะ

จูนจิ่วตะโกน: “ถอย! พวกเขาจะระเบิดตัวเอง ทุกคนถอย!”

เสียงพูดยังไม่จบ เสียงระเบิดตูมดังขึ้น ทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวระเบิดตัวตาย พวกเขาเป็นนักจิตที่มีพลังวิชาไม่น้อย ความตายที่เกิดจากการระเบิดตัวเองนั้นน่ากลัวมาก

จูนจิ่วคว้าดาบออกมาฟัน ฆ่าพวกทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวก่อนที่พวกเขาจะระเบิดตัวตาย แต่เวลานั้นสั้น ในพริบตาทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวส่วนใหญ่ก็วิ่งพุ่งเข้ามา เสียงร้องอย่างตื่นตระหนกของเสี่ยวอู่ดังมาที่ข้างหู ยังมีเสียงเรียกของโม่อู๋เยว่ “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์”

ตูมๆๆ ——

เสียงระเบิดดังต่อเนื่อง โลกกำลังสั่นสะเทือนและพังทลาย ไม่มีผู้ใดคิดว่าหงยิงนั้นจะบ้าคลั่งขนาดนี้ เลือกที่จะให้ทหารหน่วยกล้าตายเทียงฉิวระเบิดตัวตายเพื่อให้นางเอาตัวรอดหนีไป

ในเสียงระเบิด สิ่งสุดท้ายที่จูนจิ่วเห็นก็คือดวงตาสีแดงของหงยิง เต็มไปด้วยความโกรธ ความเกลียดชัง ความดุร้ายและคำสัตย์สาบานอย่างร้ายกาจที่ไม่เลิกรา!

……