บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 284

บทที่284 เสี่ยวอู่เจ้ามีแต่เนื้อติดมัน

ระยะเวลาสั้นไม่เกินสามวัน ตันจงก็ทนไม่ไหวเขียนหนังสือท้าต่อสู้กับจูนจิ่ว!

เมื่อข่าวไปถึงสำนักเทียนอู่จง จูนจิ่วกำลังเล่นหมากรุกกับโม่อู๋เยว่ หมากรุกขาวดำเข่นฆ่ากัน ตาต่อตาฟันต่อฟัน เอาเป็นเอาตายทุกการเคลื่อนไหว ลงหมากขาวหนึ่งดำหนึ่งอย่างไม่ยอมแพ้ เสี่ยวอู่นั่งยองๆ อยู่ฝั่งหนึ่งดูเหมือนกับแมวนำโชค

เสี่ยวอู่ตื่นแล้ว โม่อู๋เยว่บอกว่าพรุ่งนี้มันจะตื่นขึ้น เมื่อดวงอาทิตย์อบอุ่นในวันรุ่งขึ้นลอยขึ้นสูงเสี่ยวอู่ลืมตาขึ้นทรุดตัวลงในอ้อมแขนของจูนจิ่ว จูนจิ่วไม่ถามอะไรเลย เพียงแค่ก้มหน้าจูบจมูกของเสี่ยวอู่ ต้อนรับมันตื่นขึ้นมา

ตึกตัก——

เสียงฝีเท้าจากไกลสู่ใกล้ โม่อู๋เยว่วางหมากขาวลง ทำเสียงอิดออด “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เจ้าชนะแล้ว”

จูนจิ่วก้มมองกระดานหมากรุก หนีบหมากดำที่นิ้วยังไม่ได้วางลง นางชนะแล้วจริงๆ แต่เป็นเพราะโม่อู๋เยว่ยอมให้นาง มิเช่นนั้นกระดานหมากรุกคงเต็มไปด้วยลูกหมาก เกรงว่าจะแบ่งไม่ได้ว่าผู้ใครเป็นผู้แพ้ผู้ชนะ

โม่อู๋เยว่เงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นดวงตาสีทองผมสีเงินเปลี่ยนเป็นผมดำและตาดำ โม่อู๋เยว่ยกมุมปาก “ชิงหยู่มาแล้ว”

เมื่อพูดจบ ชิงหยู่ที่เดินเข้ามาจากข้างนอก น้ำเสียงเป็นกังวล: “ศิษย์น้อง ตันจงส่งจดหมายท้าต่อสู้กับเจ้าแล้ว!”

จูนจิ่ว: “ข้ารู้แล้ว”

“เอ๊ะ ศิษย์น้องเจ้ารู้แล้ว?” ชิงหยู่เลิกคิ้ว

จูนจิ่วพยักหน้า เหลิ่งยวนได้บอกข่าวกับนางก่อนชิงหยู่ จูนจิ่วนำลูกหมากรุกดำใส่เข้าไปในกล่อง เงยหน้ามองไปที่ชิงหยู่: “ข้ารับคำท้านี้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ให้ตันจงรอไป อย่างไรเสียข้าก็ไม่รีบ”

“แต่ตันจงจะอาศัยสิ่งนี้ประณามว่าศิษย์น้องกลัว ฉะนั้นจึงไม่รับคำท้า”

“ให้พวกเขาพูดไป” จูนจิ่วเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้นุ่ม นางกอดอกเลิกคิ้วและมองชิงหยู่ จูนจิ่ว: “ศิษย์พี่ ตอนนี้เราจัดการกับชางไห่จงก่อน กักขังนานขนาดนี้ ถึงเวลาจัดการให้จบเสียที”

“จัดการให้จบ?”

“ใช่ ฤดูร้อนร้อนขนาดนี้ ทำลายชางไห่จงให้สิ้นซากเถิด” จูนจิ่วยกมุมปาก น้ำเสียงเย่อหยิ่งทระนง

นางหรี่ตาอย่างเย็นชา ด้วยแรงอาฆาตที่เย็นชาโหดร้ายและพิฆาต หงยิงต้องการใช้สามสำนักมาจัดการกับสำนักเทียนอู่จง? งั้นนางจะกำจัดคนสมคบคิดร้ายทีละคน ให้นางไม่สามารถใช้ใครได้ เจี้ยนจงนางสามารถเปลี่ยนเป็นสุนัขรับใช้ได้ และยังสามารถทำลายชางไห่จงได้!

จูนจิ่วพูดต่อ: “ตอนนี้คนทั่วทุกมุมโลกกำลังให้ความสนใจกับจดหมายท้าต่อสู้ของตันจง ยังมีเรื่องที่ข้าใช้ยาในการเข่นฆ่าชีวิต ก่อนที่ชางไห่จงจะถูกทำลายล้างสำนัก จะไม่มีผู้ใดรู้”

ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าตันจงจะมาช่วยทัน หรือคนอื่นๆ เข้ามายุ่ง ชิงหยู่เข้าใจความหมายในคำพูดของจูนจิ่วแล้ว หลังจากตะลึงมึนงงไปค่อนข้างนาน ชิงหยู่ก็หัวเราะออกมา

เขาปรบมือพูดดัง “ดี! ศิษย์น้องเจ้าพูดไม่ผิด ในเมื่อพวกเขาร่วมมือจะกำจัดสำนักเทียนอู่จงของเรา รังแกศิษย์น้องของข้า สำนักเทียนอู่จงของเราทำไมต้องปล่อยพวกเขาไปด้วย? วันนี้เป็นศัตรูได้ วันข้างหน้าก็เป็นได้!”

“ศิษย์พี่ไปเรียกรวบรวมสาวกเถิด เราออกเดินทางไปที่ชางไห่จงได้แล้ว”

“ได้ ศิษย์น้องเจ้ารอข่าวจากข้า” ชิงหยู่มาอย่างเร่งรีบ และไปอย่างเร่งรับ แต่ตอนที่มาเป็นกังวลและโมโห ตอนไปดูคึกคะนองโหดร้าย มีความอาฆาตที่น่าตกใจ

เสียงหัวเราะเบา ๆ ของโม่อู๋เยว่ดังมาจากด้านหลัง ชั่วร้ายยั่วยุ เขาปรบมือ “เชื่อมโยงห่วงต่อห่วง เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ฉลาดมาก～～”

“ระหว่างนี้เจ้าไม่อยู่ที่นี่ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าเชื่อมโยงห่วงต่อห่วง?” หันไป เอียงตามองโม่อู๋เยว่แล้วถาม

เขาไม่อยู่ แต่เขามีเหลิ่งยวนคอยรายงานเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ