บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 288

บทที่ 288 ชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตน

เจ้าสำนักชางไห่จงจ้องมองจูนจิ่วอย่างมุ่งร้าย น้ำเสียงหยิ่งยโสชั่วร้าย “พวกเจ้าไม่ทำตามที่ข้าร้องขอ อย่าคิดที่จะได้รู้เบาะแสชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตน!”

จูนจิ่วไม่โกรธ นางพยักหน้าและยิ้มเล็กน้อยพูดขึ้น: “ฆ่า”

กองทัพเย่สิงฟังคำสั่งของจูนจิ่วเท่านั้น เชือดคอทันที บดขยี้คอของสาวกชางไห่จง เลือดสดสาดออก ดวงตาของเจ้าสำนักชางไห่จงเบิกกว้างจากนั้นจ้องมองไปที่จูนจิ่วอย่างเคียดแค้น นางไม่ยอมถอย “นังสารเลว เจ้าคิดว่าเช่นนี้จะขู่ข้าได้หรือ?”

“แค่สาวกธรรมดา แน่นอนว่ามันจะไม่ทำให้เจ้าที่เป็นเจ้าสำนักชางไห่จงอ่อนข้อยอมแพ้ แต่ข้าไม่ได้บอกว่า ฆ่าเพียงแค่คนเดียว” จูดุดันทำท่ายกมือขึ้น ลงมือด้วยมีดทันที สาวกแถวเดียวสิบกว่าคนถูกเชือดคอทั้งหมด

ยกมุมปากอย่างเย็นชา จูนจิ่วพูดขึ้น: “ชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตนอยู่ที่ใด?”

“สารเลว ถุย! ”

“ฆ่า นับตั้งแต่นี้ ให้สาวกของชางไห่จงมาถามเอง เจ้าสำนักของพวกนางพูดเมื่อไหร่ ก็หยุดเมื่อนั้น” จูนจิ่วพูด

เจ้าสำนักชางไห่จงตัวสั่น สีหน้าของนางเปลี่ยนไปมากจ้องมองไปที่จูนจิ่วอย่างเหลือเชื่อ ต่อมา ก็ต้องเป็นกองทัพเย่สิงไม่ได้จับสาวกกลุ่มนี้ ให้พวกนางถามเจ้าสำนักชางไห่จง ไม่พูด ก็ฆ่า หน้าประตูตำหนักชางไห่จง เลือดรวมตัวกันเป็นทะเลสาบ

ทนได้สักพัก แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ เหล่าผู้อาวุโสเป็นกังวลแล้ว “เจ้าสำนักท่านรีบพูดเถิด! เป็นเช่นนี้ต่อไป ชางไห่จงของเราของต้องถูกจูนจิ่วทำลายล้างแล้ว”

“เจ้าสำนัก! สาวกตายทั้งหมดแล้ว พวกเราที่แก่ไม่ตายไม่กี่คนมีประโยชน์อะไร? เจ้าสำนักเจ้าพูดเถิด!”

เจ้าสำนักชางไห่จงได้ยิน ใบหน้าบิดเบี้ยวน่ากลัว นางโกรธตะโกนคำรามเสียงดัง: “จูนจิ่วเจ้านังสารเลว นางอสรพิษ เจ้าไม่ได้ตายดีแน่! ต่อให้ข้าต้องตาย ก็ไม่มีวันบอกเจ้า!”

“เจ้าไม่กล้า” เสียงไม่แยแสของจูนจิ่วดังมา

นางพิงเสาอย่างเกียจคร้าน มองไปที่เจ้าสำนักชางไห่จงอย่างดูถูก นางยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง สัพยอกพูด: “เจ้าฆ่าตัวตายก็ได้ แนะนำให้กัดลิ้นฆ่าตัวตายให้ข้าดูก่อน?”

ร่างกายของชางไห่จงแข็งเหมือนหิน หน้าขาวเหมือนกระดาษ ถูกต้อง นางไม่กล้า! ตั้งแต่ต้นจนจบ นางแค่ขู่ชิงหยู่ พนันว่าชิงหยู่จะทำเพื่อชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตน สลายผู้คนลงเขา คิดไม่ถึงว่าตัวแปรจะอยู่ที่จูนจิ่ว

เจ้าสำนักชางไห่จงรู้สึกคิดผิด ถ้านางรู้ก่อนก็จะไม่พูดถึงเงื่อนไขหลังสองข้อ ถ้าเพียงให้สำนักเทียนอู่จงถอย ชิงหยู่ก็คงจะเต็มใจ! แต่โลกไม่มียาสำหรับคิดเสียใจทีหลัง

เมื่อเห็นศพของสาวกชางไห่กองเป็นภูเขา เมื่อเหลือเพียงไม่กี่คน เจ้าสำนักชางไห่จงต่อให้ใจที่แข็งเป็นหิน ก็ยอมรับไม่ได้ที่สาวกทุกคนถูกฆ่า เปรียบเปรยชะตากรรมของการทำลายล้างสำนักเช่นนี้

เล็กนางแทงลึกเข้าไปในฝ่ามือ เลือดไหลเป็นทาง เจ้าสำนักชางไห่จงเกลียดเป็นสุด “ข้าพูด! พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!”

“หยุด” จูนจิ่วยกมือ กองทัพเย่สิงหยุดทันที ในมือเหลือเพียงสาวกชางไห่จงคนเดียว เมื่อเห็นเหล่าศิษย์พี่ตรงหน้าถูกฆ่า เหลือตัวเองที่ยังมีชีวิตเป็นคนสุดท้ายแล้ว เหลือกตาและเป็นลมหมดสติไป

“พูดเถิด ชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตนอยู่ที่ใด?” ชิงหยู่จ้องไปที่เจ้าสำนักชางไห่จงอย่างเลือดเย็น

เจ้าสำนักชางไห่จงเกลียดเป็นที่สุด กลัวเป็นที่สุด นางพูดอย่างไม่พอใจ: “อยู่ในมือของสำนักศึกสามทั้งสาม”

“เจ้าพูดอะไรนะ? สำนักศึกสามทั้งสาม ไปอยู่ในมือของสำนักศึกสามทั้งสามได้อย่างไร” ชิงหยู่ตกใจ

“ตอนนั้นผางชิงเยว่ทรยศออกจากสำนักเทียนอู่จง เขานำชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตนเพื่อไปพักพิงสำนักศึกสามทั้งสาม และเพราะเหตุนี้จึงได้รับคำเชิญจากสำนักศึกสามทั้งสาม จึงให้เจ้าสำนักสำนักเทียนอู่จงเก่าทำอะไรเขาไม่ได้ พวกเจ้าต้องการชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตน ก็ไปหาที่สำนักศึกสามทั้งสามเถิด ฮ่าๆๆ”

เจ้าสำนักชางไห่จงหัวเราะเสียงดังอย่างได้ใจ นางยังไม่ยอมแพ้อย่างสิ้นเชิง! ชั้นที่สี่ของวิชาฝึกตนอยู่ในมือของสำนักศึกสามทั้งสาม สำนักเทียนอู่จงยังมีความกล้าที่จะไปแย่งกับสำนักศึกสามทั้งสามอีกหรือ? ต่อให้พวกเขากล้า ก็แย่งมาไม่ได้