บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 291

บทที่ 291 เริ่มการแข่งขันกลั่นยา

เวทีประลองเห้อของสำนักตันจง การแข่งขันกลั่นยาจะเริ่มขึ้นแล้ว

“เวทีประลองเห้อเป็นสถานที่ที่ตันจงเลือกมา อีกสักครู่หมอเทวดาจูนจิ่วก็คงจะมาแล้ว”

“แล้วพวกเราจะได้เห็นพวกเขาแข่งขันกลั่นยาหรือไม่”มีคนถามอย่างอยากรู้ แต่ก็ถูกคนข้างๆขัดขึ้นทันที เอ่ยอย่างเยาะเย้ยว่า “เจ้าฝันไปเถอะ นักกลั่นยามีความลับในการกลั่นยา จะเปิดเผยให้พวกเราเห็นได้อย่างไรกัน ”

“แล้วพวกเขาจะแข่งขันกันอย่างไร”ฝู้หลินจ้านได้ยินคนทั้งสองข้างหน้าพูดคุยกัน ก็รีบยื่นหน้าเข้าไปถามทันที

“การกลั่นยานั้นต้องทำการกลั่นในห้องที่ตันจงได้เตรียมไว้โดยเฉพาะ แต่ว่าถ้ากลั่นยาเรียบร้อยแล้วก็จะเอามาที่ลานประลองเห้อ เพื่อตัดสินต่อหน้าผู้คน และยังมีการลองยาที่กลั่น ครั้งนี้คนที่ออกหัวข้อในการกลั่นยาก็เป็นตันจง รู้สึกจะไม่ยุติธรรมกับหมอเทวดาจูนจิ่วเลย”ขณะที่คนคนนั้นกำลังพูด พลางก็หันกลับไปมองยังฝู้หลินจ้าน

ชายหนุ่มหน้าตาสดใส ดูหล่อเหลามีความสามารถ

ฝู้หลินจ้านยิ้มให้กับเขา ใบหน้าของชายหนุ่มที่รูปร่างสูงใหญ่เทอะทะก็แดงขึ้นทันที รีบหันศีรษะกลับไป เห็นดังนี้ มือหนึ่งวางลงบนไหล่ของฝู้หลินจ้าน ใบหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็งแกะสลัก “นั่งดีๆ มารยาทของเจ้าล่ะ”

“หลินซวง นี่เป็นที่รโหฐานไม่ใช่สำนักฝึก จะพูดเรื่องมารยาททำไม เจ้าให้ข้าทำตามใจหน่อยเถอะ”ฝู้หลินจ้านถอนหายใจ รู้สึกจนใจกับฝู้หลิงซวงที่ช่างเคร่งครัดเย็นชาเสียเหลือเกิน ที่จริงทั้งสองต่างก็มีหน้าที่เหมือนกัน แต่เพราะลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันจึงมีหญิงสาวมารักใครชอบพออย่างนับไม่ถ้วน เปลี่ยนเป็นฝู้หลินซวง สามารถแช่แข็งหญิงสาวให้ร้องไห้ได้ ฝู้หลินจ้านส่ายหัวแล้วยื่นไปใกล้ฝู้หลินซวง เขาพูดว่า “หลินซวง วันนี้พวกเรามาดูสาวงามนะ ได้ยินว่าหมอเทวดาจูนจิ่วนั้นสวยจนหาตัวจับยาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสวยสู้นางฟ้าที่พวกเราพบเห็นเมื่อวานได้หรือไม่ ”

ฝู้หลินซวงเย็นชา ได้ยินคำนี้ก็ลุกขึ้นจะเดินออกไปทันที ถูกฝู้หลินจ้านใช้แรงกดเอาไว้จึงหนีไม่สำเร็จ ตอนนี้เอง ไม่รู้ว่าใครในหมู่ผู้คนร้องขึ้นอย่างตื่นเต้นเสียงหนึ่งว่า “หมอเทวดาจูนจิ่วมาแล้ว”

ตูม

บนเวทีประลองเห้อมีเสียงอึกทึกเกิดขึ้น ทุกคนต่างยืดคอยาวขึ้นมาดู

ก่อนอื่นพวกเขาเห็นพี่น้องแห่งสำนักเทียนอู่จงกำลังเปิดทางอยู่ด้านหน้าอย่างดุดัน สายตาที่คมปลาบแต่ละคู่ จ้องมองไปยังลูกศิษย์ของตันจงอย่างน่ากลัว ทำเอาคนของตันจงตกใจจนผงะถอยหลังไป เมิ่งจื้อหยวนเห็นดังนี้ สีหน้าดำเป็นก้นหม้อ

ผู้อาวุโสข้างกายสบถว่า“จูนจิ่วคนนี้ท่าทีอวดดีไม่เบา”

“ฮึ อวดดีแล้วอย่างไร ต่อหน้าผู้คนมากมาย ข้าจะทำให้นางชื่อเสียงป้นปี้ เพื่อเป็นชุดแต่งงานของตันจง”เมิ่งจื้อหยวนพูด ก้มหน้าลงยกมือขึ้นตบไหล่อู๋ซาน เขายิ้มและพูดว่า “อู๋ซาน เจ้าต้องสู้เพื่ออาจารย์นะ”

อู่ซานมองไปยังทิศทางที่จูนจิ่วกำลังมาแต่ไกล ใบหน้าคลุมเครือ ไม่ตอบอะไร

จูนจิ่วมาแล้ว

ทุกคนต่างก็สนใจ นางเหมือนกุหลาบที่เบ่งบานกลางไฟลุกโชน งามจนดูหยิ่งและฮึกเหิม งานจนดูเหมือนเอาแต่ใจ ไม่แบ่งชายหญิงหนุ่มหรือแก่ ทุกคนต่างมองนางอย่างโง่ๆ

“เป็นนาง”ฝู้หลินจ้านนิ่งอึ้ง “นางก็คือหมอเทวดาจูนจิ่ว ที่แท้ก็เป็นนาง หลินซวงเจ้าเห็นหรือไม่ ”

“อืม ”ฝู้หลินซวงมองเพียงแวบเดียว ก็เก็บสายตากลับอย่างเฉยเมย