บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 360

บทที่ 360 ร้ายกาจจนน่าโมโห

หงยิงเปลี่ยนมือเป็นการหยิกคางของหยุนหนี นางลงแรงอย่างหนักที่ปลายนิ้วทำให้หยุนหนีเจ็บจนต้องขมวดคิ้ว นัยน์ตามีน้ำคลอเบ้า แต่ก็ไม่กล้วอ้าปากร้องว่าเจ็บ

ผ่านไปชั่วครู่ หงยิงสะบัดมือปล่อยหยุนหนีออก แววตานางนึ่งขรึมน่ากลัว เปิดปากพูดว่า “มู่จิ่งหยวนไปปกป้องนางได้อย่างไร ทั้งสองไม่มีความเกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อย อีกอย่างก็ไม่ได้รู้จักกันด้วย หรือว่ามู่จิ่งหยวนจะพบอะไรเข้า ”

“ไม่ใช่”หยุนหนีรีบอธิบาย “ข้ากับท่านปู่เคารพกฎตลอดมา ไม่เคยทำให้ความลับรั่วไหลเลยสักนิดเดียว ศิษย์พี่มู่ไม่มีทางรู้แน่ ข้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงคอยปกป้องจูนจิ่ว อีกอย่างงานล่าสัตว์ทิพย์ในครั้งนี้มู่จิ่งหยวนก็อยู่ข้างกายจูนจิ่วด้วย”

สีหน้าหงยิงไม่น่าดู นางพูดว่า “เจ้าเล่ามาให้ละเอียดสิ”

หยุนหนีได้ฟังดังนี้ ก็เรียบเรียงคำพูดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพูดออกมา เล่าตั้งแต่ต้นให้หงยิงฟัง ได้ยินที่หยุนหนีเล่ามาทั้งหมด หงยิงก็ขมวดคิ้วสายตายิ่งเย็นชาชั่วร้ายน่ากลัว

หงยิงยกมือขึ้นลูบแส้หนังที่อยู่บนเอว หยุนหนีเห็นท่าทางนี้ก็ตกใจจนหน้าขาวซีด ฉายาเพชฌฆาต หยุนหนีทั้งขนลุกทั้งหวาดกลัว นางได้ยินหงยิงเอ่ยเสียงต่ำ“ต้องเป็นพวกฝู้หลินจ้านบอกกับมู่จิ่งหยวน ต้องเป็นพวกเขาสองคนแน่ เป็นปรปักษ์กับข้าเสียจริง น่าโมโหนัก”

จัดงานล่าสัตว์ทิพย์ล่วงหน้า เพราะหงยิงเป็นคนเสนอขึ้น

นางไม่มีความอดทนมากพอจะรอผลสรุปจากหยุนหนีและผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักศึกษาไท่ชู ของล้ำค่าสิ่งนั้นสำคัญต่อเทียงฉิวของพวกเขามาก

นางต้องแย่งชิงมาให้ได้ อีกอย่างนางเคยให้สัญญาไว้ จะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวัง แต่ว่าตอนนี้มู่จิ่งหยวนกลับไปอยู่กับจูนจิ่วคนต่ำช้านั่น นางจะลงมือได้อย่างไร

ยังไม่ต้องพูดถึงฝีมือประหลาดของจูนจิ่ว ในเมื่อสามารถทำร้ายนางได้ และยังฆ่าผางชิงเยว่กับหน่วนกล้าตายที่นางพาไปด้วย บวกกับมู่จิ่งหยวนที่เป็นถึงนักจิตใหญ่ระดับสอง หงยิงคำนวณแล้วหากตัวเองลงมือคงไม่มีทางเอาชนะได้

ผ่านไปสักครู่หยุนหนีค่อยๆเหลือบมองหงยิงอย่างระวัง เอ่ยเสียงเบาว่า “ศิษย์พี่หงยิง ข้าได้ส่งคนสะกดรอยตามพวกเขา”

“ทำได้ไม่เลว ”ก้มหน้ามองหยุนหนี หงยิงน้ำเสียงเย็นชาแฝงแววหยิ่งยโส “สะกดรอยตามต่อไป ตั้งต่อบัดนี้เป็นต้นไปต้องรายงานการเคลื่อนไหวของพวกเขาตลอดเวลา หยุนหนีหากเจ้าทำได้ดี ข้าจะตบรางวัลอย่างหนักให้ แต่ถ้าหากเจ้าทำให้ข้าผิดหวังแล้วละก็ เจ้าก็รู้จุดจบดี ”

“เจ้าค่ะ หยุนนีรับทราบ”

“อีกยังเจ้าเป็นถึงคนของเทียงฉิว ยังไงก็ต้องเข้าสู่วงกลมสีเลือดให้ได้ ”หงยิงพูดจบ ก้าวเท้าออกไป ฝีเท้าสง่างามดึงดูด แต่ก้าวเดียวไกลสิบเมตร แค่เพียงพริบตาก็หายวับไปต่อหน้าหยุนหนี

รอจนหงยิงไปไกลแล้ว หยุนหนีจึงผ่อนลมหายใจออกนั่งลงไปกับพื้น นางลูบคางที่แดงและรู้สึกเจ็บ รู้สึกเหมือนกับว่าเหงื่อเย็นไหลท่วมหลังจนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม สายตาของหยุนหนีมีแววหวาดกลัวสั่นระริก ในเทียงฉิว นอกจากเจ้าสำนักเทียนซู ไม่มีใครไม่เกรงกลัวเพชฌฆาตหญิงหงยิงคนนี้

หยุนหนีกลัวหงยิง และชื่นชมหงยิงด้วย นางก็อยากจะมีวันที่เป็นเหมือนกันกับหงยิง หรือร้ายกาจกว่าหงยิง

กำหมัดแน่น หยุนหนีพึมพำราวกับจะสะกดตัวเอง“ไม่ช้าก็เร็วข้าต้องทำได้แน่ ตอนนี้ไปจับตัวจูนจิ่วก่อน ครั้งนี้อาศัยงานล่าสัตว์ทิพย์ต้องเอาวิชาจิตมาให้ได้ ไม่เช่นนั้นหากพี่หงยิงฆ่าจูนจิ่ว เช่นนั้นก็หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว ”

จากนั้นหลังจากที่หยุนหนีกลับไปรอข่าว ก็พบบางอย่างที่ทำให้ร้อนใจ คนที่นางส่งไปสะกดรอยตามไม่ส่งข่าวมาสักที พริบตาเดียวก็ผ่านไปสองวันแล้ว ยังไม่มีข่าวคราว

หยุนหนีกระวนกระวายใจมาก