บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 384

บทที่ 384 ถูกข้าทำให้หลงแล้วหรือ

ไม่เพียงแต่จี้อีหมิงที่รออยู่ที่ประตู หยุนหนีกับลูกศิษย์ที่สามารถเข้าไปในสุสานของอ๋องเซ่หยิ่งได้ตั้งแต่เริ่มต้นก็อยู่ที่นี่ทั้งหมด เห็นพวกเขาออกมา สายตาของหยุนหนีก็จ้องจูนจิ่วไม่ปล่อย

มู่จิ่งหยวนถามขึ้น “เหลือกันแค่นี้หรือ”

“ใช่”จี้อีหมิงพยักหน้า “หลังจากข้าออกมาแล้วก็พาพวกเขาเข้าไปหาข้างในอีกรอย มีแต่พวกเราที่เข้าสู่วงกลมแห่งชัยชนะ พวกท่านออกมาแล้ว ได้มรดกของอ๋องเซ่หยิ่งมาหรือไม่ ”

สายตาของจี้อีหมิงมองสำรวจไปที่ทุกคนอย่างอยากรู้ หลังจากหยุนหนีออกมาก็ไม่ได้พูดอะไร พวกเขาย่อมไม่มีทางรู้ว่าใครกันแน่ที่ได้รับมรดกของอ๋องเซ่หยิ่ง เห็นเขาถามขึ้น ฝู้หลินจ้านก็ตำหนิเสียงอ่อน “เสี่ยวหมิง รอให้พวกเรากลับไปแล้วค่อยว่ากัน”

“ก็ได้ ข้าขอโทษ”จี้อีหมิงเพิ่งจะรู้ตัวว่าบรรยากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เกาท้ายทอยเอ่ยขอโทษ

เปิดเผยตอนนี้ ไม่แน่ว่าจะมีคนอาจจะมาแย่งชิง เขาจะนำอันตรายมาให้คนกันเองได้อย่างไร ไม่ผิด จี้อีหมิงตอนนี้ได้รวมเอาพวกจูนจิ่วเข้าไปในขอบเขตของคนกันเองแล้ว

หลังจากที่ออกจากสุสานอ๋องเซ่หยิ่ง ทุกคนก็ไม่ได้ผ่อนคลายลงเลย จูนจิ่วเงยหน้าขึ้นมองโดมใหญ่ พูดว่า “ม่านกั้นยังอยู่”

ได้ยินอย่างนี้พวกเขาต่างก็เงยหน้ามอง ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ทำได้เพียงมองตามมุมที่แสงอาทิตย์ที่ยังคงอยู่ส่องถึง มองเห็นม่านกั้นกลางอากาศที่เลือนรางโปร่งแสง นั่นคือการลงกลอนวงกลมแห่งชัยชนะ หลังจากมีการจุดคบเพลิง เปิดม่านกั้นคลุมที่นี่เอาไว้

พวกเขามีเพียงวิธีหาผู้ชนะเท่านั้น จึงจะเปิดม่านกั้นนี้ออกไปได้

จูนจิ่วเอ่ยเสียงเย็น “งานล่าสัตว์ทิพย์ต้องทำให้เสร็จสิ้น”

“งานล่าสัตว์ทิพย์ไม่ยาก คนก็อยู่ที่นี่แล้ว อันดับที่หนึ่งก็ได้แล้ว”มู่จิ่งหยวนพูดขณะมองทุกคน

สำนักศึกษาเทียนซู เหลือลูกศิษย์สี่คนที่ไม่ได้มีชื่อโดดเด่นอะไร พวกเขาจับกันเป็นหนึ่งกลุ่ม และก็ไม่มีใครแย่งที่หนึ่งกับพวกเขาด้วย สำนักศึกษาจื่อเซียว ฝู้หลินจ้าน ฝู้หลินซวงบวกกับจี้อีหมิงอีกหนึ่งคนก็พอดี เหลือพวกเขาที่เป็นสำนักศึกษาไท่ชู

หยุนหนีได้ยินก็รีบเดินขึ้นไปข้างหน้า พูดกับมู่จิ่งหยวนว่า “ศิษย์พี่มู่ ตอนนี้ให้ข้าเข้ากลุ่มกับพวกท่านเถอะ”

สำนักศึกษาไท่ชูเหลือพวกเขาแค่สี่คน อีกอย่างจูนจิ่ว ชิงหยู่และมู่จิ่งหยวนก็เป็นกลุ่มเดียวกัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหากนางไม่ได้อยู่ในกลุ่ม ที่หนึ่งก็ไม่มีส่วนของนางแน่นอน หยุนหนีคิดถึงตรงนี้ ในใจก็ยอมรับไม่ได้

นางเป็นถึงหลานสาวของผู้อาวุโสใหญ่แห่งไท่ชู เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของสำนักศึกษาไท่ชู ทำไมที่หนึ่งก็ไม่สามารถเอามาได้

ในใจของหยุนหนีก็อดที่จะอิจฉาจูนจิ่วไม่ได้ จูนจิ่วก็แค่คนโชคดีที่คว้าตัวมู่จิ่งหยวนได้ได้ ไม่อย่างนั้นอาศัยแค่นางกับชิงหยู่ทั้งสองคนคงไม่มีทางเข้าสู่วงกลมแห่งชัยชนะได้แน่ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะโชคดีได้รับมรดกของอ๋องเซ่หยิ่ง เรื่องที่เกิดขึ้นพูดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือรักษาหน้าของตัวเองไว้ให้ดี

หยุนหนีเม้มปากอย่างตื่นเต้น สายตามองไปที่มู่จิ่งหยวน “ศิษย์พี่มู่ ท่านคิดว่าได้หรือไม่”

หากเป็นเมื่อก่อน มู่จิ่งหยวนที่จิตใจดีสง่างาม แน่นอนว่าต้องเห็นด้วยกับความคิดของหยุนหนี แต่ผ่านเรื่องราวในงานล่าสัตว์ทิพย์ หยุนหนีส่งคนคอยสะกดรอยตามพวกเขา อีกทั้งในสุสานของอ๋องเซ่หยิ่งเห็นความสัมพันธ์ระหว่างหยุนหนีกับหงยิงก็ไม่ธรรมดา มู่จิ่งหยวนได้แต่ขมวดคิ้วไม่ได้ตอบนางในทันที

ขณะที่หยุนหนีกำลังจะแสร้งทำเป็นน่าสงสารเพื่อขอร้อง เสียงเย็นของจูนจิ่วก็ส่งผ่านเข้าหูนาง “ศิษย์พี่หยุนหนี เรื่องนี้ศิษย์พี่มู่ตัดสินใจไม่ได้”

ได้ยินดังนี้ หยุนหนีรีบหันไปมองจูนจิ่ว

ไม่ว่าในใจจะอิจฉาแค่ไหน ไม่พอใจจูนจิ่วสักเท่าไหร่ แต่ภายนอกหยุนหนียังคงต้องเสแสร้งต่อไป มองไปทางจูนจิ่วด้วยความหวัง “ศิษย์น้องจูน แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร เดิมทีข้าก็คิดจะเชิญเจ้าเข้าร่วมกลุ่มด้วยกัน ตอนนี้พวกเรารวมเป็นกลุ่มเดียวกันก็ยังไม่สายนะ”