บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 389

บทที่ 389 นัดฝึกคู่หรือไม่

ป้ายหลิงซูไม่เพียงแต่จะเป็นกุญแจในการเปลี่ยนน้ำในน้ำพุหลิงซู ตัวมันเองก็เป็นน้ำพุหลิงซู เห็นเพียงรอยบนหนังสือหินสลัก ป้ายหลิงซูละลายจนถูกหนังสือแกะสลักจากหินดูดซับไป จูนจิ่วสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน พลังที่หมุนวนอยู่บนหนังสือหินแกะสลักก็คือพลังจากน้ำพุหลิงซู เหมือนกันทุกประการ

วิธีนี้ก็ไม่เลวนัก ให้ทั้งน้ำพุหลิงซู แล้วยังเป็นการรับประกันอย่างเป็นธรรมว่าจะได้รับโอกาสคนละครั้งเสมอกัน และก็ไม่ถูกคนใดคนหนึ่งเก็บเอาไว้เพื่อใช้ในภายหลัง

ความคิดเหล่านี้แวบผ่านสมองของจูนจิ่วไปเท่านั้น นางใช้หลังพิงขอบสระน้ำพุหลิงซูเอาไว้ ยกมือขึ้นลูบหัวของเสี่ยวอู่ บนนิ้วมีหยดน้ำ ลูบคนขนของเสี่ยวอู่เปียกชุ่มติดกันเป็นก้อนๆ สายตาของจูนจิ่วว่างเปล่าไม่ได้รับรู้อะไร

ที่ทำให้นางสนใจกว่าก็คือ ป้าฟาง

ทำไมตอนที่ป้าฟางเห็นนางจึงต้องมีท่าทีประหลาดใจเช่นนั้นด้วย ทำไมจึงต้องมีปฏิกิริยาต่อนามสกุลของนาง หรือว่าป้าฟางจะรู้จักพ่อแม่ของนาง จูนจิ่วมีเพียงการสันนิษฐานนี้ที่พอจะทำให้วิเคราะห์ต่อไปได้บ้าง

และหากลองพิจารณาอย่างละเอียดอีกครั้ง สาเหตุไม่ได้มาจากจูนหมิยเย่ เพราะพ่อของนางไม่เคยมาที่สำนักศึกษาทั้งสาม ยิ่งไปเคยไปที่ตำหนักไท่หวง คงไปรู้จักกับป้าฟางไม่ได้ แต่แม่ของนางมีที่มาลึกลับ แล้วยังทิ้งของล้ำค่าอย่างกุญแจเวลาไว้ให้นางด้วย เป็นไปได้อย่างยิ่ง ว่าป้าฟางจะรู้จักแม่ของนาง ฉะนั้นจึงได้รู้สึกตกใจที่เห็นนาง

เสียงน้ำยังคงดังต่อเนื่อง จูนจิ่วยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง ใบหน้าของนางเหมือนกับชาติที่แล้วไม่มีผิด แล้วนางก็ได้รู้จากปากเหอซ่านมาว่า ใบหน้านี้เหมือนราวกับภรรยาของจูนหมิงเย่ไม่มีผิด คิดถึงตรงนี้ จูนจิ่วก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ป้าฟางจะรู้จักพ่อแม่ข้าหรือไม่ เรื่องนี้ยังตัดสินใจไม่ได้ หลังจากนี้ต้องหาโอกาสหยั่งเชิงดุ แต่ตอนนี้จะเสียเวลาในน้ำพุหลิงซูไม่ได้”

พลังในน้ำพุหลิงซู หากนานไปแล้วไม่ดูดซับและย่อยพลัง จะระเหยหายไปในอากาศได้ สิ้นเปลืองเปล่าๆ เช่นนั้นจะน่าเสียดายมาก

จูนจิ่วจึงปิดกั้นความคิดทั้งหมด นางใช้หลังพิงสระนั่งขัดสมาธิลง ทั้งสองมือประสานไว้ที่หน้าอก จูนจิ่วหลับตาเริ่มดูดพลังของน้ำพุหลิงซู ถีหูก้วนติ่ง น้ำพุหลิงซูเป็นพลังบริสุทธิ์รองจากหยกทิพย์

มันสามารถชะล้างเส้นลมปราณ ฝึกกล้ามเนื้อ เพื่อให้สามารถบรรลุชั้นสูงสุดของกายเนื้อได้ จากนั้นจะสามารถเปิดกว้างพรสวรรค์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของพลังให้สูงขึ้น

จูนจิ่วเปิดจุดตันเถียน พลังทิพย์ดึงดูเอาพลังของน้ำพุหลิงซูให้ไหลไปตามกระแสลมปราณ เข้าสู่กล้ามเนื้อเอ็นและกระดูก นางเข้าญาณทิพย์มานานแล้ว แล้วก็เคยใช้หยู่จ่งฝึกฝนร่างกายมาก่อน ความแข็งแกร่งของร่างกายย่อมมากกว่าคนอื่นๆ ตามหลักแล้ว การใช้น้ำพุหลิงซูในการถีหูก้วนติ่งน่าจะทำได้ง่ายขึ้นจึงจะถูก แต่นางกลับล้มเหลว

ล้มเหลวครั้งที่หนึ่ง จูนจิ่วขมวดคิ้วลืมตาอย่างสงสัยไม่เข้าใจ “จะล้มเหลวได้อย่างไร”ขั้นตอนที่นางใช้ก็เหมือนกับน้ำหยกทิพย์ ไม่มีเหตุผลเอาซะเลยน้ำหยกทิพย์สำเร็จได้ แต่กลับดูดซับน้ำพุหลิงซูไม่ได้ จูนจิ่วกดจุดลมปราณเอาไว้ ลองสอดส่องดูภายในร่างกายก็ไม่มีปัญหาอะไร นางคิดว่าคงเป็นแค่เรื่องบังเอิญ จากนั้นก็หลับตาลองอีกครั้ง

นอกน้ำพุหลิงซู มีคนคนหนึ่งเดินมาทางจูนจิ่วโดยไม่สนใจกับดักหน้าไม้ที่จูนจิ่ววางไว้รอบๆ

ของเหล่านี้ ไม่สามารถขวางเขาไว้ได้เลยสักนิด

หยุดอยู่ข้างน้ำพุหลิงซู ขมวดคิ้วเบาๆแววตาสีทองมองจ้องจูนจิ่ว เขาเห็นจูนจิ่วขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งเครียดราวกับพบเรื่องยุ่งยาก สายตาขยับขึ้นไปอีกนิด มองกวาดเสี่ยวอู่ที่ขดเป็นก้อนกลมขาวแวบหนึ่ง ยังคงหลับใหลไม่รู้ว่าจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

น้ำเสียงอารมณ์เสียของจูนจิ่วส่งผ่านมา นางเงยหน้าขึ้นมองคนที่มาเยือน กะพริบตาเอ่ยขึ้น “อู๋เยว่ท่านมาทำไม”

“เจ้าทำการถีหูก้วนติ่งล้มเหลวหรือ ”โม่อู๋เยว่ไม่ได้ตอบ กลับถามคำถามที่เป็นความจริงอันน่ากังวลใจ

จูนจิ่วพยักหน้าเบาๆ ขมวดคิ้วคิดไม่ออก นางไม่ใช่มือใหม่ ยิ่งไม่ใช้คนโง่อะไร ทำไมแค่เรื่องถีหูก้วนติ่งที่แสนจะง่ายดายยังล้มเหลวทำไม่สำเร็จ เป็นถึงหมอเทวดา จูนจิ่วเข้าใจเป็นอย่างดีว่าวิธีของนางนั้นไม่ผิดแน่ ร่างกายก็ไม่มีปัญหา