บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 408

เมื่อเจ้าสำนักศึกษาไท่ชูรู้ข่าว ไม่พูดอะไรก็พาลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งมุ่งตรงไปสำนักศึกษาจื่อเซียวทันที สำหรับเรื่องที่ว่าทำไมไม่ส่งจูนจิ่วกลับมาสอบสวนที่สำนักศึกษาไท่ชูนั้น เจ้าสำนักศึกษาไท่ชูก็ไม่ได้สนใจอีก เขาคิดเพียงจะแก้แค้นให้มู่จิ่งหยวนเท่านั้น

แต่กลุ่มคนของเทียงฉิว ทุกคนสีหน้าไม่น่าดู ในใจต่างก่นด่าคำหยาบ

พวกเขาวางคนซุ่มดูอยู่ในเมืองไท่ชูมากมาย สายลับที่อยู่ในสำนักศึกษาไท่ชูต่างก็ออกโรง เพื่อเฝ้าสังเกตการณ์ในสำนักศึกษา แต่ปรากฏว่า หันมาอีกทีจูนจิ่วกลับถูกสำนักศึกษาจื่อเซียวจิบไปแล้ว ตอนนี้อยากจะระดมสายลับในสำนักศึกษาจื่อเซียว ไม่เพียงจะไม่ทันการณ์ ยังง่ายต่อการถูกเปิดเผย โดยเฉพาะซิงโล่เฉิน ใบหน้าเขียวคล้ำ เขาจับจูนจิ่วไม่ได้ แต่กลับถูกสำนักศึกษาจื่อเซียวชิงตัวไปก่อน เป็นความน่าอับอายอย่างใหญ่หลวงนัก

แผนของพวกเขาถูกพังทลายหมด รีบสลายตัวรุดหน้าไปยังสำนักศึกษาจื่อเซียวอย่างรวดเร็ว ให้หน่วยกล้าตายของเทียงฉิวซ่อนตัวเฝ้าดูอยู่นอกสำนักศึกษาจื่อเซียวก่อน ซิงโล่เฉินเร่งไปพบกับเจ้าสำนักศึกษาเทียนซู ที่มาด้วยกันยังมีหงยิงอีกคน

หงยิงบาดเจ็บสาหัสยังไม่หายดีทั้งหมด สีหน้ายังคงขาวซีด บวกกับสีหน้าที่ดูโหดเหี้ยมอำมหิต ทำให้ใบหน้าที่งดงามนั้นถูกทำลายจนสิ้น

คนที่เห็นนางตอนนี้ ไม่รู้สึกเลยว่านางจะเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งในสำนักศึกษาเทียนซู คงได้แต่ผิดหวังในใจ นี่มันนางพญาอสูรชัดๆ พอซิงโล่เฉินเห็นเข้า ก็ขมวดคิ้ว “หงยิงเจ้ามาทำไม”

“แน่นอนว่าเพื่อมาฆ่าจูนจิ่ว ศิษย์พี่ซิง จูนจิ่วต้องตายเท่านั้น ”หงยิงกัดขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน สายตามีแต่แววแห่งความแค้นชิงชังและไอสังหารหมุนวนอยู่

“ข้ารู้”ซิงโล่เฉินตอบอย่างขอไปที แล้วเงยหน้ามองไปทางเจ้าสำนักศึกษาเทียนซู

มีข่าวคราวส่งมากะทันหัน ทำให้พวกเขารับมือไม่ทัน ใครก็คิดไม่ถึง ว่าจูนจิ่วจะตกอยู่ในมือของเจ้าสำนักศึกษาจื่อเซียว

หงยิงพูดว่า “อาจารย์ ศิษย์พี่ซิงพวกเราไม่ต้องรีบร้อน ขอเพียงหยุนหนีกัดหลักฐานไม่ปล่อย จูนจิ่วจะพลิกกลับได้อย่างไร ไม่มีใครเชื่อคำพูดนาง เทียงฉิวก็คือนรก มัจจุราชจะเอาชีวิตยามสาม ไหนเลยจะไว้ชีวิตไว้จนถึงยามห้า ”

ซิงโล่เฉินเหลือบมองหงยิง ใบหน้ามีแววดูถูกรังเกียจ โง่เขลา

หากจูนจิ่วไม่มีหลักฐานมาลบล้างความผิดของตัวเอง แล้วเจ้าสำนักศึกษาจื่อเซียวจะให้เจ้าสำนักศึกษาไท่ชูมาสอบสวนด้วยตนเองได้อย่างไร ซิงโล่เฉินคิดถึงเรื่องที่จูนจิ่วไปเมืองไท่ชู เพราะอยากจะเจอกับเจ้าสำนักศึกษาไท่ชู ก็ยิ่งแน่ใจว่า จูนจิ่วต้องมีอะไรแน่ๆ

หยุนหนีก็ถูกพอมาด้วย ถึงตอนนั้นคงได้ปะทะกับจูนจิ่ว แต่หยุนหนีเป็นคนของพวกเขา แล้วยังกินพิษกู่ของนักกลั่นยาพิษเฟยชิงเข้าไปด้วย ไม่มีทางทรยศแน่

แต่เพื่อเป็นการป้องกันไว้ก่อน พวกเขาต้องทำอะไรสักอย่าง ซิงโล่เฉินพูดว่า “ผู้เฒ่า คนที่ส่งไปสองสำนักสิบแคว้นกลับมาหรือยัง”

“ยัง”

สำหรับเรื่องที่ซิงโล่เฉินเรียกเจ้าสำนักศึกษาเทียนซูว่าผู้เฒ่า แต่ไม่ใช่อาจารย์นั้น หงยิงไม่ได้รู้สึกแปลกใจ ศิษย์พี่ของนางมีความเกี่ยวข้องกับตำหนักไท่หวงอย่างไม่ธรรมดา สถานะสูงกว่าเจ้าสำนักศึกษาเทียนซู นางกับอาจารย์ควรรู้สึกภูมิใจด้วยซ้ำไป จะไปสนใจกับเรื่องเรียกขานทำไมกัน

หงยิงได้ยินสายตาก็มีแววดุร้าย นางพูดว่า “ความหมายของศิษย์พี่คือ จะใช้ลูกศิษย์ของสำนักเทียนอู่จงมาข่มขู่หรือ เพื่อให้นางปิดปาก ยอมรับโทษที่ฆ่าผู้อาวุโสใหญ่กับมู่จิ่งหยวนโดยดี”

“ถูกต้อง ถ้านางกล้าแก้ตัว พวกเราจะฆ่าลูกศิษย์ของสำนักเทียนอู่จง”

“แต่ว่าเรายังจับตัวลูกศิษย์ของสำนักเทียนอู่จงไม่ได้ แม้จะจับได้ ตอนนี้ก็ส่งไปข่มขู่จูนจิ่วไม่ทันอยู่ดี ”หงยิงขมวดคิ้ว รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

ลูกศิษย์ที่ส่งไปทำงานช่างไร้ประโยชน์จริงๆ รอให้พวกเขากลับมาแล้วนางจะมอบรางวัลเป็นแส้หนึ่งร้อยทีสั่งสอนให้หลาบจำ

ซิงโล่เฉินยิ้ม “ใครว่าเราจับไม่ได้ ขอให้จูนจิ่วเห็นว่าพวกเราจับคนได้ก็พอแล้ว ส่วนจะจริงจะปลอม อยู่ที่คำพูดของพวกเรา”

“ศิษย์พี่วางแผนดีมาก”

“ความคิดเยี่ยม”เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูพยักหน้าเห็นด้วย เขาเสริมขึ้นว่า “ยังมีวิชาฝึกตนชั้นที่สี่ ก่อนสอบสวนจูนจิ่วให้บอกนางก่อน หากกล้าหือก็เผาวิชาฝึกตนซะ ทำให้สำนักเทียนอู่จงต้องสูญเสียวิชาลับของสำนักตลอดกาล”