บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 414

เปิดฉากอย่างฮือฮา ปิดฉากอย่างสั่นสะเทือน

ขั้นตอนในการสอบสวนอย่างเปิดเผยใน และผลสรุปในวันนี้ คนที่เห็นกับตาที่นี่ อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถเป็นหัวข้อสนทนาที่น่ายกย่องได้สามปี ชื่อของจูนจิ่ว เมื่อก่อนพวกเขาไม่รู้จัก ตอนนี้ และต่อไปทุกคนจะจดจำนาง

เพราะจูนจิ่วเป็นคนแรกที่ทำให้สำนักศึกษาทั้งสามใช้คำสั่งไล่ล่า และนางยังสามารถตบหน้าสำนักศึกษาเทียนซูฉาดใหญ่ นางจะเป็นตำนานในเรื่องเล่าของเหล่าลูกศิษย์ในสำนักศึกษาทั้งสาม

ชื่อเสียงขจรไปไกลในชั่วพริบตา ชื่อเสียงนี้โด่งดังยิ่งกว่าพวกฝู้หลินจ้านกับมู่จิ่งหยวน เมื่อก่อนเคยผลักจูนจิ่วไปยังหุบเหวที่ทั้งสูงและอันตรายแค่ไหน ตอนนี้จูนจิ่วก็ยืนได้สูวตระหง่านเท่านั้น แต่เหล่านี้ ไม่กระทบต่อนางเลยสักนิดเดียว

แม้มู่จิ่งหยวนจะตื่นแล้ว แต่ร่างกายยังเอื้ออำนวยให้เริ่งเดินทางได้ ยังต้องพักผ่อนอยู่ที่สำนักศึกษาจื่อเซียวอีกหลายวัน

จูนจิ่วออกจากตำหนักใหญ่ ระหว่างทางกลับเรือนก็ถามฝู้หลินจ้านกับฝู้หลินซวง “สำนักศึกษาจื่อเซียวพอจะมีห้องกลั่นยาให้ข้ายืมใช้หรือไม่”

“ทำไม เจ้าจะกลั่นยาหรือ”ดวงตาของฝู้หลินจ้านมีความประหลาดใจสว่างขึ้น เขาได้แต่ยินชื่อเสียงความร้ายกาจของหมอเทวดาจูนจิ่ว แต่ยังไม่เคยเห็นจูนจิ่วกลั่นยามาก่อน ตอนนี้ในใจรู้สึกอยากรู้ขึ้นมาชั่วขณะ

จูนจิ่วพยักหน้า นางต้องการกลั่นยาจริงๆ

เวลาไม่มาก ยิ่งเร็วยิ่งดี นางต้องนำหน้าเทียงฉิวก่อน ต้องจัดการวางแผนของนางอย่างรวดเร็ว

ฝู้หลินซวง “มากับข้าเถอะ มีห้องกลั่นยาอยู่ห้องหนึ่งเหมาะสมกับเจ้าพอดี ที่นั่นไม่มีคน เจ้าอยากจะอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้ ”ฝู้หลินซวงเดินนำทาง นำจูนจิ่วไปยังอาคารหลังหนึ่งที่สร้างอยู่โดดเดี่ยว

ตลอดทางที่เดินมาที่นี่สิ่งแวดล้อมสงบและสวยงาม อีกทั้งยังอุดมสมบูรณ์ พลังปราณวิ่งพล่านเต็มไปหมด

เปิดประตูออก ข้างในมีสิ่งของจำเป็นที่ต้องใช้ในการกลั่นยาครบครันเต็มไปหมด ต้องการอะไรล้วนมีหมด ที่นี่ไม่เลวเลย

จูนจิ่วได้ข้อสรุปแล้ว หางตาเหลือบไปเห็นสีหน้าประหลาดใจจนนิ่งอึ้งของฝู้หลินจ้าน นางเลิกคิ้วถาม “ศิษย์พี่ฝู้เป็นอะไรไป”

“หลิงซวงทำไมเจ้าจึงมีกุญแจห้องกลั่นยาของศิษย์พี่ปี้เยว่”

ปี้เยว่ สายตาของจูนจิ่วมีแสงแห้งความรู้แจ้งวาบผ่าน นางเคยได้ยินมาว่า หญิงงามที่หนึ่งในสำนักศึกษาจื่อเซียวปี้เยว่ แต่ว่าหลังจากมาที่สำนักศึกษาจื่อเซียวแล้วก็ไม่เคยเห็นนางเลย

“ข้ามีกุญแจห้องกลั่นยาอยู่กับตัวตลอด”ฝู้หลินซวงเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา เขามองไปทางจูนจิ่วและพูดว่า “เจ้าไม่ต้องสนใจ ห้องกลั่นยานี้ข้าเป็นคนตัดสินใจเอง”

“ได้ ขอบคุณมาก”จูนจิ่วยิ้มบางๆ

จากนั้นฝู้หลินจ้านก็ถามนางว่าต้องการวัตถุดิบยาอะไรหรือไม่ จูนจิ่วบอกเขาไปว่ามีแล้ว ไม่ต้องหาเพิ่มอีก ฝู้หลินจ้านสงสัยมาตลอดว่าสองมือของจูนจิ่วว่างเปล่า แล้วจะเอาวัตถุดิบมาจากที่ไหน แต่ก็รู้ว่านี่คือความลับของผู้อื่น เขาก็ไม่ได้ถามให้มากความ

จากนั้นก็ขอตัวลาไปก่อน ไกลออกไปมากแล้วจูนจิ่วยังได้ยินเสียงฝู้หลินจ้านยังคงถามเรื่องที่ฝู้หลินซวงทำไมจึงมีกุญแจห้องกลั่นยา เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับนางแล้ว

จูนจิ่วปิดประตูหน้าต่าง เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีคนก็สะบัดแขนเสื้อเอาวัตถุดิบที่ต้องใช้ทั้งหมดออกมา ก่อเตากลั่นยา จุดไฟ จูนจิ่วจดจ่อเริ่มทำการกลั่นยาทิพย์ใหญ่

ยาทิพย์ใหญ่เดิมทีนางได้ทำการกลั่นไปครึ่งหนึ่งแล้ว ตอนนี้ทำต่ออีกครึ่งที่เหลือ ขั้นตอนได้ถูกเรียบเรียงในสมองเป็นหมื่นครั้งแล้ว ด้วยเหตุนี้แม้จะเป็นการกลั่นยาทิพย์ใหญ่ครั้งแรก แต่ก็เป็นขั้นเป็นตอน ไม่วุ่นวายเลยสักนิด

นางไม่เพียงต้องทำให้สำเร็จ ยังต้องรักษาคุณภาพของยาทิพย์ใหญ่ไว้ด้วย นางต้องการยาทิพย์ใหญ่จำนวนมาก ยิ่งมากยิ่งดี

จูนจิ่วหมกตัวอยู่ในห้องกลั่นยาทั้งหมดห้าวันจึงออกมา ขั้นตอนการกลั่นยาทิพย์ใหญ่นั้นซับซ้อน ไม่สามารถให้ผิดพลาดได้แม้แต่นิดเดียว จูนจิ่วจำเป็นต้องระมัดระวังอย่างที่สุด ไม่เช่นนั้นนางคงกลั่นสำเร็จภายในสามวันแล้ว