บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 433

เห็นเพียงในกล่องยาสี่เหลี่ยม เห็นเพียงยาที่คุณภาพสูงเรียงกันเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ ทุกเม็ดเกลี้ยงกลมแวววาว ไอยาอบอวล จะบอกว่าเป็นยาเซียน ก็มีคนเชื่อ

ซิงโล่เฉินรีบเต้นเร่าทันที เขาชี้นิ้วไปยังจูนจิ่วตะคอกว่า “จูนจิ่ว เจ้ายังกล้วพูดว่าเจ้าไม่ได้โกงอีกหรือ ยาคุณภาพดีขนาดนี้ เจ้าว่าเจ้าสามารถกลั่นได้เม็ดสองเม็ด ข้ายังพอจะเชื่อได้ แต่นี่ตั้งสิบเม็ด อีกทั้งเป็นการกลั่นในเวลาหนึ่งเดือน จะเป็นไปได้อย่างไร ”

“ถูกต้อง ไม่มีปรมาจารย์นักกลั่นยาคนไหนทำได้ เจ้าว่าเจ้าเป็นใคร จูนจิ่วนี่เจ้าใช้กลโกงได้โง่มาก คิดว่าพวกเราซื่อบื้อหรืออย่างไร ”หงยิงพูดต่อจากซิงโล่เฉิน ยิ้มอย่างเยาะเย้ยถากถาง

นักกลั่นยาพิษเฟยชิงไม่ได้พูดอะไร สีหน้าของเขาค่อยๆหม่นคล้ำลง

นี่มันเป็นไปไม่ได้

จูนจิ่วไม่ได้โกง และนักกลั่นยาพิษเฟยชิงรู้ดี ตอนนี้ในสามสำนักศึกษาทั้งสาม ไม่มีใครสามารถกลั่นยาคุณภาพดีเช่นนี้ได้ แม้แต่เขาเองก็ทำไม่ได้ ไม่มีใครสามารถสู้จูนจิ่วได้สักคน

เฟยชิงตกใจถึงที่สุด จูนจิ่วได้ยาเหล่านี้มาจากที่ไหน นางกลั่นเองหรือ เขาไม่เชื่อเด็ดขาด

จูนจิ่วยิ้มเย็น “พวกท่านนั่นไงที่ซื่อบื้อไม่ใช่หรือ ยังมีอีกนะ นักกลั่นยาพวกนั้นทำไม่ได้นั่นเพราะพวกเขาไร้ประโยชน์ ไม่ได้แสดงว่าข้าก็ทำไม่ได้”

“จูนจิ่วเจ้ายังจะหาข้ออ้างอีกหรือ”ซิงโล่เฉินจ้องมองนาง

นี่คือโอกาสดีที่เขาจะทำให้จูนจิ่วอับอายอย่างที่สุด ซิงโล่เฉินจะไม่พลาดแน่ เขารีบหันไปมองทางเฟยชิง “เฟยชิง เจ้าเป็นนักกลั่นยาพิษ พูดสิ”

เฟยชิงอ้าปาก แต่มองจูนจิ่วอย่างตื่นตระหนกไม่พูดอะไร

“เห็นทีพวกเจ้าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ ศิษย์พี่ ศิษย์พี่มู่พวกท่านมาช่วยขาถือไว้หน่อย วันนี้ข้าจะให้พวกเขาได้เบิกเนตร ”จูนจิ่วหันไปพูดกับทุกคนที่อยู่ข้างหลัง

ชิงหยู่รีบเดินเข้ามา

ชิงหยู่รับกล่องยามาจากมือจูนจิ่ว จากนั้นก็เห็นจูนจิ่วหยิบกล่องยาออกมาจากแขนเสื้อกล่องแล้วกล่องเล่า คนที่ไม่รู้อะไรพอเห็นดังนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขยี้ตาสงสัยว่าแขนเสื้อของจูนจิ่วเป็นคลังสมบัติหรืออย่างไร ถึงจุได้มากขนาดนี้

ยังดีที่กล่องไม่ใหญ่นัก ทุกคนช่วยกันถือเอาไว้คนละกล่องก็หมดพอดี จูนจิ่วตบมือ ยิ้มอย่างยโส “เปิดออก”

พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ

ทุกกล่องทุกเปิดออก มีแสงแวววาวชุ่มชื้น กลิ่นยาที่บริสุทธิ์ กลิ่นหอมที่อบอวลขึ้นมา ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกสบายใจ แต่พอพวกเขามองดูดีๆ ต่างก็ต้องเบิกตากว้างอ้าปากค้าง นี่ นี่มัน

จูนจิ่วหรี่ตา เยาะเย้ยเสียงเย็นว่า “นี่ล้วนเป็นข้ากลั่นออกมาเอง พวกเจ้าคนไหน กล้าพูดหรือไม่ว่าข้าได้ซื้อยาของเขาเพื่อโกง นักกลั่นยาพิษเฟยชิง ท่านเป็นคนมีชื่อเสียงด้านการกลั่นยาที่สุดในสำนักศึกษาทั้งสาม ท่านสามารถหาคนที่มีความสามารถเช่นนี้ได้หรือไม่ ”

จูนจิ่วมองไปทางเฟยชิง สายตาเย็นเยือกน่าเกรงขาม มองจนร่างของเฟยชิงรู้สึกสั่นขึ้นมาเล็กน้อย ตกใจจนถอยไปครึ่งก้าว

“เฟยชิง”ซิงโล่เฉินจ้องไปทางเขา ทำไมจึงได้นิ่งไป ไม่พูดอะไรสักคำ

ซิงโล่เฉินไม่ใช่นักกลั่นยา เขาย่อมไม่รู้ถึงความตกใจของเฟยชิง ไม่มีใครสามารถกลั่นยาที่มีคุณภาพดีขนาดนี้ได้ เขาก็ทำไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยาทั้งสิบเม็ดที่แตกต่างกันแต่มีคุณภาพสูง ในสำนักศึกษาทั้งสามไม่สามารถหาคนที่มีฝีมือเช่นนี้ได้เลยแม้แต่คนเดียว

เฟยชิงเหมือนลืมไปว่าเขาเคยใส่ร้ายจูนจิ่ว แต่เพราะตอนนี้กำลังตกใจมาก ทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก

“พูดไม่ออก ฮึ ครั้งหน้าก่อนจะใส่ร้ายผู้อื่นก็ให้ไตร่ตรองดีๆก่อน การใช้แผนอย่างนี้มันดูโง่ต่ำเกินไป ”จูนจิ่วยิ้ม ยิ้มอย่างมีเลศนัยและอวดดี แววตากำเริบเสิบสาน

ป้าบป้าบป้าบ

ซิงโล่เฉิน หงยิง แล้วก็เฟยชิงราวกับถูกฝ่ามือตบเข้าที่ปากและหน้า ชั้นต่ำเกินไป พวกเขาถูกหัวเราะเยาะ