บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 433

เห็นเพียงในกล่องยาสี่เหลี่ยม เห็นเพียงยาที่คุณภาพสูงเรียงกันเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ ทุกเม็ดเกลี้ยงกลมแวววาว ไอยาอบอวล จะบอกว่าเป็นยาเซียน ก็มีคนเชื่อ

ซิงโล่เฉินรีบเต้นเร่าทันที เขาชี้นิ้วไปยังจูนจิ่วตะคอกว่า “จูนจิ่ว เจ้ายังกล้วพูดว่าเจ้าไม่ได้โกงอีกหรือ ยาคุณภาพดีขนาดนี้ เจ้าว่าเจ้าสามารถกลั่นได้เม็ดสองเม็ด ข้ายังพอจะเชื่อได้ แต่นี่ตั้งสิบเม็ด อีกทั้งเป็นการกลั่นในเวลาหนึ่งเดือน จะเป็นไปได้อย่างไร ”

“ถูกต้อง ไม่มีปรมาจารย์นักกลั่นยาคนไหนทำได้ เจ้าว่าเจ้าเป็นใคร จูนจิ่วนี่เจ้าใช้กลโกงได้โง่มาก คิดว่าพวกเราซื่อบื้อหรืออย่างไร ”หงยิงพูดต่อจากซิงโล่เฉิน ยิ้มอย่างเยาะเย้ยถากถาง

นักกลั่นยาพิษเฟยชิงไม่ได้พูดอะไร สีหน้าของเขาค่อยๆหม่นคล้ำลง

นี่มันเป็นไปไม่ได้

จูนจิ่วไม่ได้โกง และนักกลั่นยาพิษเฟยชิงรู้ดี ตอนนี้ในสามสำนักศึกษาทั้งสาม ไม่มีใครสามารถกลั่นยาคุณภาพดีเช่นนี้ได้ แม้แต่เขาเองก็ทำไม่ได้ ไม่มีใครสามารถสู้จูนจิ่วได้สักคน

เฟยชิงตกใจถึงที่สุด จูนจิ่วได้ยาเหล่านี้มาจากที่ไหน นางกลั่นเองหรือ เขาไม่เชื่อเด็ดขาด

จูนจิ่วยิ้มเย็น “พวกท่านนั่นไงที่ซื่อบื้อไม่ใช่หรือ ยังมีอีกนะ นักกลั่นยาพวกนั้นทำไม่ได้นั่นเพราะพวกเขาไร้ประโยชน์ ไม่ได้แสดงว่าข้าก็ทำไม่ได้”

“จูนจิ่วเจ้ายังจะหาข้ออ้างอีกหรือ”ซิงโล่เฉินจ้องมองนาง

นี่คือโอกาสดีที่เขาจะทำให้จูนจิ่วอับอายอย่างที่สุด ซิงโล่เฉินจะไม่พลาดแน่ เขารีบหันไปมองทางเฟยชิง “เฟยชิง เจ้าเป็นนักกลั่นยาพิษ พูดสิ”

เฟยชิงอ้าปาก แต่มองจูนจิ่วอย่างตื่นตระหนกไม่พูดอะไร

“เห็นทีพวกเจ้าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ ศิษย์พี่ ศิษย์พี่มู่พวกท่านมาช่วยขาถือไว้หน่อย วันนี้ข้าจะให้พวกเขาได้เบิกเนตร ”จูนจิ่วหันไปพูดกับทุกคนที่อยู่ข้างหลัง

ชิงหยู่รีบเดินเข้ามา

ชิงหยู่รับกล่องยามาจากมือจูนจิ่ว จากนั้นก็เห็นจูนจิ่วหยิบกล่องยาออกมาจากแขนเสื้อกล่องแล้วกล่องเล่า คนที่ไม่รู้อะไรพอเห็นดังนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขยี้ตาสงสัยว่าแขนเสื้อของจูนจิ่วเป็นคลังสมบัติหรืออย่างไร ถึงจุได้มากขนาดนี้

ยังดีที่กล่องไม่ใหญ่นัก ทุกคนช่วยกันถือเอาไว้คนละกล่องก็หมดพอดี จูนจิ่วตบมือ ยิ้มอย่างยโส “เปิดออก”

พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ

ทุกกล่องทุกเปิดออก มีแสงแวววาวชุ่มชื้น กลิ่นยาที่บริสุทธิ์ กลิ่นหอมที่อบอวลขึ้นมา ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกสบายใจ แต่พอพวกเขามองดูดีๆ ต่างก็ต้องเบิกตากว้างอ้าปากค้าง นี่ นี่มัน

จูนจิ่วหรี่ตา เยาะเย้ยเสียงเย็นว่า “นี่ล้วนเป็นข้ากลั่นออกมาเอง พวกเจ้าคนไหน กล้าพูดหรือไม่ว่าข้าได้ซื้อยาของเขาเพื่อโกง นักกลั่นยาพิษเฟยชิง ท่านเป็นคนมีชื่อเสียงด้านการกลั่นยาที่สุดในสำนักศึกษาทั้งสาม ท่านสามารถหาคนที่มีความสามารถเช่นนี้ได้หรือไม่ ”

จูนจิ่วมองไปทางเฟยชิง สายตาเย็นเยือกน่าเกรงขาม มองจนร่างของเฟยชิงรู้สึกสั่นขึ้นมาเล็กน้อย ตกใจจนถอยไปครึ่งก้าว

“เฟยชิง”ซิงโล่เฉินจ้องไปทางเขา ทำไมจึงได้นิ่งไป ไม่พูดอะไรสักคำ

ซิงโล่เฉินไม่ใช่นักกลั่นยา เขาย่อมไม่รู้ถึงความตกใจของเฟยชิง ไม่มีใครสามารถกลั่นยาที่มีคุณภาพดีขนาดนี้ได้ เขาก็ทำไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยาทั้งสิบเม็ดที่แตกต่างกันแต่มีคุณภาพสูง ในสำนักศึกษาทั้งสามไม่สามารถหาคนที่มีฝีมือเช่นนี้ได้เลยแม้แต่คนเดียว

เฟยชิงเหมือนลืมไปว่าเขาเคยใส่ร้ายจูนจิ่ว แต่เพราะตอนนี้กำลังตกใจมาก ทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก

“พูดไม่ออก ฮึ ครั้งหน้าก่อนจะใส่ร้ายผู้อื่นก็ให้ไตร่ตรองดีๆก่อน การใช้แผนอย่างนี้มันดูโง่ต่ำเกินไป ”จูนจิ่วยิ้ม ยิ้มอย่างมีเลศนัยและอวดดี แววตากำเริบเสิบสาน

ป้าบป้าบป้าบ

ซิงโล่เฉิน หงยิง แล้วก็เฟยชิงราวกับถูกฝ่ามือตบเข้าที่ปากและหน้า ชั้นต่ำเกินไป พวกเขาถูกหัวเราะเยาะ

เดิมทีคิดจะหาเรื่องจูนจิ่ว ทำให้นางต้องพ่ายแพ้จนต้องถอนตัวและส่งนางกลับไป ปรากฏว่าถูกตบหน้าซ้ำๆ

นางทำสำเร็จแล้ว ไม่เพียงแต่ทำสำเร็จ ยังออกมาดีจนน่าเหลือเชื่อ

ป้าฟางได้แต่ขมวดคิ้วแน่น หันไปคิดหาหนทางอื่น นางต้องทำให้จูนจิ่วแพ้ให้ได้

คนอื่นๆไม่ว่าใครก็สำเร็จได้ ล้วนสามารถเข้าร่วมการแข่งขันนั้นได้ แต่นางไม่ได้ มีเพียงนางที่จะไปร่วมด้วยไม่ได้ ไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าคนของตำหนักไท่หวงเหล่านั้น ป้าฟางกำหมัดไว้แน่น เห็นทีนางคงต้องคิดแผนที่ยากที่สุดอันตรายที่สุดซะแล้ว

ทุกคนต่างจากไปแล้ว เหลือเพียงพวกซิงโล่เฉินที่ยังยืนนิ่งแข็งอยู่กับที่

รอจนไม่มีคนแล้ว ซิงโล่เฉินหันไปมองทางเฟยชิงทันที สายตาอาฆาตมาดร้าย “เฟยชิง ข้าให้เจ้ามายืนยันว่าจูนจิ่วเล่นโกง ไม่ใช่ให้เจ้ามาเป็นรูปปั้นแกะสลัก ”

“แต่ว่าไม่มีใครสู้กับนางได้ พวกเราเอาหลักฐานออกมาไม่ได้ ”เฟยชิงพูด

“สมควรตาย ”

“ศิษย์พี่ซิง”หงยิงร้องขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดวงตานางกลอกไปมาครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าสังเกตว่าป้าฟางเหมือนจะมีความคิดเห็นต่อจูนจิ่ว เห็นได้ชัดว่าจ้องเล่นงานจูนจิ่ว ไม่สู้พวกเราไปบอกกับอาจารย์ ดูสิว่าจะสามารถดึงป้าฟ้างเข้ามาช่วยต่อกรกับจูนจิ่วได้หรือไม่”

“ฮึ นางแค่อยากจะส่งจูนจิ่วออกไปเท่านั้น แต่ไม่ได้อยากจะฆ่านาง ”ซิงโล่เฉินฮึเสียงเย็น

หงยิงยิ้ม ยิ้มด้วยความโหดเหี้ยมอำมหิต ทำให้คนที่เห็นต้องขนลุก เพชฌฆาตหญิงของเทียงฉิวเหมือนจะคิดแผนการร้ายกาจอะไรบางอย่าง

หงยิงเขยิบไปที่ข้างหูซิงโล่เฉิน เอ่ยเสียงต่ำว่า “ศิษย์พี่ซิง พวกเราก็ไม่ต้องให้ป้าฟางรู้ก็พอ บอกนางว่า พวกเราไม่ชอบจูนจิ่ว อยากให้จูนจิ่วออกไป นางต้องช่วยพวกเราแน่ พวกเราแก้การประเมินสักหน่อย ให้นางตายอย่างเงียบๆ ”