บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 435

จูนจิ่วเดินเข้าไป ก้มหน้าจ้องมองร่างของสัตว์ทิพย์ตัวใหญ่ที่ล้มอยู่บนพื้น อากาศหนาวอย่างร้ายกาจ ศพได้ถูกความหนาวทำให้เกิดน้ำแข็งชั้นบางๆปกคลุมไปทั้งร่าง แต่ก็ยังมองรูปลักษณ์ของมันได้อย่างชัดเจน จูนจิ่วพูดว่า “นี่คือสัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ดสิงโตจินเหยียน ”

ชื่อนี้ได้จากที่มันมีร่างกายแข็งแกร่งดุจหิน พลังในการป้องกันสูงสุดยากจะโค่นได้ แต่ทำไมสัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ดที่แข็งแกร่ง จึงมาตายอย่างอนาถอยู่ที่นี่

เฮือก

จี้อีหมิงสูดลมหายใจเข้า สีหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด “เป็นไปไม่ได้ที่สัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ดจะตายเพราะความหนาว มันถูกคนฆ่าตาย”

ซวยแล้ว มีสัตว์ทิพย์ทั้งหมดแค่เก้าคน ตายอยู่ที่นี่หนึ่งตัว นั่นไม่เท่ากับว่าพวกเขายังไม่ทันเริ่มก็มีคนต้องแพ้ไปหนึ่งคนแล้วน่ะสิ ขณะเดียวกันพวกเขาต่างก็สงสัยมาก ใครกันที่ฆ่าสัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ดตัวนี้

จูนจิ่ว “สัตว์ทิพย์ตัวนี้เพิ่งจะถูกฆ่าเมื่อเช้า ดูจากการเกาะตัวของน้ำแข็ง น่าจะเป็นสองชั่วยามก่อน ”

“สองชั่วยามก่อน พวกเราเพิ่งจะออกมาจากลานใจกลางทะเลสาบ ”มู่จิ่งหยวนขมวดคิ้วพูดขึ้น

ฝู้หลินจ้านมองไปทางจูนจิ่ว สีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง เขาถามว่า “หรือพวกเราจะหันหลังกลับ ไปบอกป้าฟางว่ามีสัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ดตายไปหนึ่งตัวแล้ว ให้พวกเขาหามาเติม ไม่อย่างนั้นก็ไม่ยุติธรรม ”

ส่ายหน้า จูนจิ่วยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ย นางพูดว่า “พวกเจ้ายังจะสงสัยอยู่หรือ สัตว์ทิพย์ถูกพวกเขาฆ่านั่นแหละ ”

“อะไรนะ”ทุกคนต่างตกใจ

จูนจิ่วพูดต่อว่า “สัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ด พลังไม่ธรรมดาอีกทั้งยังมีปัญญา เจ้าสิงโตจินเหยียงตัวนี้พลังของมันอย่างน้อยก็เทียบได้กับนักจิตใหญ่ชั้นสี่คนหนึ่ง แต่กลับถูกฆ่าตายภายในสองกระบวนท่า ลงมืออย่างโหดเหี้ยมไม่ลังเลเลยสักนิดเดียว”จูนจิ่วชี้ไปที่บาดแผลบนร่างของสิงโตจินเหยียนให้พวกเขาดู

คนที่สามารถกระทำการด้วยความเร็วและพลังเช่นนี้ ไม่ใช่เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูก็เป็นป้าฟาง

จูนจิ่วความคิดเฉียบคม แววตาเย็นชาหม่นลง นางสามารถแน่ใจได้ร้อยทั้งร้อยว่า ที่พวกเขาฆ่าสัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ดตัวนี้เพราะต้องการหาเรื่องนาง สัตว์ทิพย์ชั้นเจ็ดมีแค่เก้าตัว ฆ่าตายก่อนหนึ่งตัวเป็นการแน่ใจว่าจะมีคนแพ้หนึ่งคน ที่พวกเขาเลือกเอาไว้แล้วคือนาง

ในสายตาที่เต็มไปด้วยแววเย็นชากระหายเลือด ค่อยๆปรากฏแววหมดความอดทน พอแล้ว เป็นเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า คิดว่านางเป็นพระอิฐพระปูนไม่รู้จักตอบโต้หรืออย่างไร

จากนั้นก็มองขึ้นไปบนยอดไม้ทันที จูนจิ่วใช้สัญญาณมือ นกสองตัวบนต้นไม้รีบกางปีกบินออกไปทันที เมื่อบินไปถึงจุดหมายพร้อมคำสั่งใหม่

นอกจากชิงหยู่แล้ว พวกเขาไม่มีใครรู้ว่าจูนจิ่วกำลังทำอะไร จิตใจที่หนักอึ้งมีความประหลาดใจเสริมขึ้นมาอีกสองส่วน จูนจิ่วเก็บสายตากลับมา มองไปยังพวกเขาและพูดว่า “เห็นทีพวกเราไม่สมควรแยกกันเคลื่นไหว เดินต่อไปข้างหน้า จับสัตว์ทิพย์ให้ได้ก่อนค่อยอาศัยฝีมือของใครของมันในการปราบพยศมัน ”

“ดี”

“ได้”

“ทำตามที่เจ้าว่า ข้าไม่มีความเห็นอะไร”ทุกคนต่างเห็นด้วย

พวกเขาเดินอ้อมศพของสิงโตจินเหยียนไป เข้าสู่ลานสัตว์ทิพย์บริเวณพื้นที่แอ่งต่อไป

นอกพื้นที่แอ่ง

เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูมองกระจกน้ำที่อยู่ตรงหน้า ยิ้มอย่างอำมหิตอันตราย ป้าฟางก็ยืนอยู่ข้างเขา เงยหน้ามองกระจกน้ำเห็นการพัฒนาของพวกจูนจิ่วทั้งหมด แน่นอนว่าฉากสิงโตจินเหยียน พวกเขาก็เห็นแล้ว

ยิ้มภายนอกแต่ภายในไม่ยิ้ม เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูหันไปพยักหน้ากับป้าฟาง “ลำบากป้าฟางที่ท่านช่วยจัดการเจ้าสิงโตจินเหยียน ”