เสียงของจี้อีหมิงนั้นไม่เบา พวกฝู้หลินจ้านที่อยู่นอกถ้ำพอได้ยินเสียงก็เดินเข้ามา พอเห็นชิงหยู่กับมู่จิ่งหยวนค้นตัว ทั้งสองก็ตกใจ “นี่พวกเจ้ากำลังทำอะไร”
เสียงที่ถามเพิ่งจะสิ้นสุดลง ก็เห็นชิงหยู่ฉีกแขนเสื้อของจี้อีหมิงออก เอาห่อของเล็กๆที่ห่อด้วยผ้าบางๆออกมาจากช่องลับในแขนเสื้อ ขยี้ดูแล้วข้างในเหมือนจะเป็นของที่ละเอียดเหมือนผง ชิงหยู่เอาให้จูนจิ่ว “ศิษย์น้องเจ้าดูสิว่าใช่นี่หรือไม่”
มองสิ่งของที่ค้นออกมาจากตัวจี้อีหมิง ทุกคนต่างก็นิ่งอึ้งไป รวมถึงตัวจี้อีหมิงด้วย ตัวแข็งทื่อมองอย่างงุนงงแม้แต่ความเจ็บปวดที่ขาลืมไปชั่วคราว
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ถุงผ้าบนมือจูนจิ่ว ต่างก็กลั้นหายใจรอคำตอบของจูนจิ่วอย่างใจจดใจจ่อ
จูนจิ่วฉีกห่อผ้าออก เทผงด้านในไว้บนฝ่ามือ ใช้ปลายนิ้วแตะลงไป ยกมือขึ้นมาดม นางเอ่ยเสียงเย็นว่า “นี่เป็นผงหอมชนิดหนึ่งที่ใช้ล่อสัตว์ทิพย์ พวกเราจะไม่ได้กลิ่น แต่สัตว์ทิพย์จะได้กลิ่นนี้ ”
ทุกคนสุดหายใจเข้า
จูนจิ่วพูดต่อไปว่า “อีกอย่างผงหอมชนิดนี้ไม่ได้มีอยู่ทั่วไป คนทั่วไปนั้นหาไม่ได้ ที่พิเศษกว่านั้นคือ ในนี้มีการเพิ่มเต็มผงยาที่ใช้ดึงดูดอินทรีเสือดาวสามตาด้วย สรุปคือ ของสิ่งนี้ใช้เพื่อดึงดูอินทรีเสือดาวสามตาโดยเฉพาะ”
มีของสิ่งนี้อยู่ อินทรีเสือดาวสามตาที่อยู่ไกลเป็นพันลี้ก็สามารถไล่ตามมาได้
ทุกคนต่างมองไปที่จี้อีหมิง สีหน้าซับซ้อนเกินบรรยาย จี้อีหมิงร้องไห้ ส่ายหัวอย่างแรง “ไม่ใช่ข้า ข้าไม่มีว่าของสิ่งนี้มาอยู่ในเสื้อผ้าข้าได้อย่างไร พวกเจ้าต้องเชื่อข้านะ ฮือ”
“จูนจิ่ว ”ฝู้หลินซวงมองไปที่นาง
ยกมือขึ้นตัดบทในสิ่งที่ฝู้หลินซวงจะพูด จูนจิ่ว “ข้ารู้ว่าไม่เกี่ยวข้องกับเขา คนโง่ยังไม่ยอมพกของสิ่งนี้ไว้กับตัวเลย เห็นได้ชัดว่าจี้อีหมิงถูกคนหลอกใช้แล้ว ”
“เป็นใคร”ฝู้หลินจ้านเอ่ยด้วยเสียงดุดัน แววตามีไอสังหารวาบผ่าน
นั่นมันอินทรีเสือดาวสามตาเชียวนะ หนึ่งตัว ก็สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะจิ้งจอกสำริดขวางอินทรีเสือดาวสามตาเอาไว้ ไม่แน่พวกเขาอาจตายกันหมดแล้ว ใครกันที่อำมหิตขนาดนี้ คิดจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด
“ขอโทษ ”จี้อีหมิงร้องไห้หนักขึ้นอีก เขาไม่กล้าร้องไห้เสียงดัง กลัวว่าจะดึงดูดสัตว์ทิพย์มา จึงได้กลั้นจนสะอื้น
ร่างสั่นสะเทือนจนกระทบกับบาดแผล มีเลือกไหลออกมาจากขา จูนจิ่วเห็นแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว เอ่ยเสียงเย็นว่า “อยากตายก็ไม่ต้องมาเสียเวลาให้ข้าต้องมาช่วยเจ้า ถ้ายังร้องอีกจะโยนเจ้าออกไปให้อินทรีเสือดาวสามตามันกินซะ”
จี้อีหมิงรีบเอามืออุดปากทันที ตาเบิกกว้างไม่กล้าร้องไห้ไม่กล้าเคลื่อนไหว
ใครก็ไม่อยากจะแหย่ให้จูนจิ่วโมโห ตอนนี้จูนจิ่วดูแล้ว ใบหน้าของนางเหมือนจะไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆเลย แต่พอเห็นเช่นนี้แล้วก็ยิ่งดูน่ากลัว แรงกดดันไร้ตัวตน กดทับพวกเขาจนไม่กล้าพูดแทรก จูนจิ่วกำลังโกรธเคืองมาก
ตอนนี้เองเสี่ยวอู่เดินเข้ามา ถูไถไปที่ขาของจูนจิ่ว กระไอแห่งความกระหายเลือดอันน่ากลัวนั้นค่อยจางลงไปบ้าง ทำให้พวกเขาหายใจสะดวกขึ้น
เสี่ยวอู่พูดว่า “เสี่ยวหยิ่งกลับมาแล้ว”
“อินทรีเสือดาวสามตาถูกข้าไล่ไปแล้วแต่ก็แค่ชั่วคราว มันคงต้องตามมาอีกแน่ พวกเจ้าถูกมันจับจ้องไว้แล้ว อยู่ในรายการอาหารของอินทรีหัวเสือดาวสามตา ข้าว่าพวกเจ้าถอนตัวออกไปจากที่นี่ดีกว่า ”เสี่ยวหยิ่งเดินเข้ามาและพูดขึ้น
ดูแล้วเขาจะเหนื่อยมาก บนร่างจิ้งจอกสำริดยังมีร่องรอยกรงเล็บหลงเหลืออยู่ เสี่ยวหยิ่งกระโดดไปบนฝ่ามือของชิงหยู่ มุดเข้าไปในแขนเสื้อ
น้ำเสียงอู้อี้ส่งมาจากข้างในนั้น “ข้าไม่มีแรงแล้ว ถ้าครั้งหน้ายังต้องเจอกับอินทรีเสือดาวสามตาอีก ข้าคงสู้ไม่ได้แล้วพวกเจ้าก็หาวิธีกันเอาเองเถอะ”
ทุกคนต่างนิ่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร แม้คำถามที่ว่าเสี่ยวหยิ่งเป็นอะไร ก็ไม่มีใครอ้าปากถามสักคำ พวกเขามองจูนจิ่วเงียบๆ รอให้นางพูดก่อน โดยไม่รู้ตัวเหมือนราวกับว่าจูนจิ่วกลายเป็นพี่ใหญ่ ที่พวกเขาต้องรอฟังคำสังเพื่อทำตามอย่างไรอย่างนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...