บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 44

บทที่ 44 ล่อนจ้อน

ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูก ถ้าสำเร็จจะเป็นการเกิดใหม่ ล้มเหลวก็จะกลายเป็นปีศาจ อันตรายต่อชีวิต

เมื่อก่อนโม่อู๋เยว่เคยสำรวจเส้นเอ็นชีพจรของจูนจิ่ว อุดตันแห้งขอด ฝึกฝนไม่ได้ แต่นางอยากเป็นนักจิต เพียงแค่บอกเขา เขาจะต้องหานักกลั่นยาที่ดีที่สุดในแผ่นดินมา เพื่อปรุงยาที่ปลอดภัยให้จูนจิ่วอย่างแน่นอน

ไม่มีทางที่จะให้จูนจิ่วทำการล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกเองแน่นอน ในระหว่างนี้อันตรายมาก ถ้าไม่ระวังอาจจะเอาชีวิตของนางได้

เมื่อนึกถึงตรงนี้ แววตาโม่อู๋เยว่ก็นิ่งจมลึกลง เย็นชาอย่างน่ากลัว

นางเป็นคนที่โม่อู๋เยว่สนใจ ตัวนาง วิญญาณนางต่างก็เป็นของเขา โม่อู๋เยว่ไม่มีทางยอมให้จูนจิ่วเป็นอะไรไปเด็ดขาด

ไอหมอกดำรอบตัวเขาม้วนไปมา ความเย็นเข้ากระดูกเย็นจนเสี่ยวอู่สะบั้นขึ้นมา แต่พริบตาก็ดีขึ้น โม่อู๋เยว่เก็บความดุดันอันตรายลง เขาปล่อยเสี่ยวอู่ไป ยื่นมือไปสำรวจบ่อน้ำ

โม่อู๋เยว่เอามือที่มียาติดที่ปลายนิ้วเล็กน้อย มาใส่ปากแล้วดูดออก

เสี่ยวอู่กลิ้งอยู่ที่พื้นรอบหนึ่งแล้วยืนขึ้น เงยหน้าเห็นได้ดังนี้ก็ตาโตขึ้น ท่าทางปกติธรรมดามาก แต่ทำไมเมื่อเป็นโม่อู๋เยว่ แล้วถึงได้ยั่วยวนขนาดนี้ ผิดกติกานะเนี่ย

“ น้ำยานี้....” โม่อู๋เยว่ครุ่นคิด

เขาไม่ใช่นักปรุงยา แต่เขาสามารถลิ้มรสได้ถึงพลังอันบริสุทธิ์ที่มีอยู่ในน้ำยา บริสุทธิ์ แข็งแกร่ง บ้าคลั่ง

พลังบริสุทธิ์สามารถกลั่นร่างกายของจูนจิ่วได้ ประสิทธิภาพยาที่บ้าคลั่งถึงจะสามารถล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกได้ แต่ความเจ็บปวดระหว่างนี้ ถ้าไม่ได้ลิ้มลองด้วยตัวเอง ไม่อาจพรรณนาได้

ดวงตาสีทองมองจูนจิ่วอย่างล้ำลึก ริมฝีปากบางเบาของโม่อู๋เยว่แย้มขึ้นเล็กน้อย ยิ้มอย่างผู้ร้าย

โม่อู๋เยว่ยิ้ม “ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ยานี้ของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ดีอย่างยิ่ง ไม่มีปัญหา เพียงแค่นางสามารถอดทนผ่านไปได้ ก็จะเป็นการเกิดใหม่ เปลี่ยนแปลงธรรมชาติได้สำเร็จ ”

โม่อู๋เยว่วางใจ ยาไม่มีปัญหา

และเขาก็เชื่อมั่นว่าจูนจิ่วสามารถทนผ่านไปได้ คนอื่นอาจทำไม่ได้ แต่จูนจิ่วทำได้แน่นอน

ซ่า! น้ำกระจายไปทั่ว

จูนจิ่วโผล่ขึ้นมาจากในน้ำ นางใช้มือจับขอบบ่อเพื่อขึ้นมา แต่แล้วแขนกลับไม่แรง จึงกลับลงไปในบ่ออีกครั้ง และในเวลานี้ โม่อู๋เยว่ดึงมือจูนจิ่วไว้ ออกแรงดึงนางขึ้นมาจากบ่อกอดไว้ในอ้อมอก

“ แค๊กๆ ” จูนจิ่วสำลักน้ำเล็กน้อย

สีหน้านางซีดขาว แต่สติยังดี ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกสำเร็จแล้ว จูนจิ่วดีใจเป็นอย่างมาก

พอนางเงยหน้ามองเห็นโม่อู๋เยว่ ก็ชะงักทันที “ โม่อู๋เยว่ ”

“ ข้าเอง ” ดวงตาสีทองล็อคอยู่ที่จูนจิ่ว ดวงตาลึกเหมือนน้ำวนจะกลืนเธอเข้าไป

จูนจิ่วนึกขึ้นได้จึงก้มมอง เหมือนนางจะล่อนจ้อนอยู่นะ