บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 45
สรุปบท บทที่ 45 ดูพอหรือยัง: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
ตอน บทที่ 45 ดูพอหรือยัง จาก บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 45 ดูพอหรือยัง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ที่เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 45 ดูพอหรือยัง
จูนจิ่วมองตัวเองที่ไม่มีอะไรปกปิด แล้วเงยหน้ามองโม่อู๋เยว่ แล้วเขาก็มองนาง ริมฝีปากบางแย้มออก ยั่งยวนเป็นพิเศษ
หลังจากเงียบไปสองวิ จูนจิ่วเอ่ยขึ้น “ ดูพอหรือยัง ”
ท่าทางนางสงบ เหมือนไม่มีเรื่องใหญ่อะไร ทางด้านเสี่ยวอู่ตกตะลึงจนจะกลายเป็นหินแข็งแกะสลักแล้ว นายของมันถูกคนเห็นหมดแล้ว
คุ้มกัน รีบคุ้มกัน เสี่ยวอู่รีบหันคำรามออกไป
ที่เดิม โม่อู๋เยว่ยังคงกอดจูนจิ่วอยู่ มือข้างหนึ่งของเขาโอบเอวจูนจิ่ว ใกล้แค่ปลายนิ้วสัมผัสผิวที่อ่อนโยน จูนจิ่วเนื้อตัวร้อนเพราะออกมาจากในบ่อ เหมือนไฟลุกไหม้ตามจุดที่สัมผัสโดน เผาเข้าไปในหัวใจของเขาตลอดทาง
โม่อู๋เยว่กระตุกคิ้วเล็กน้อยเอ่ยขึ้น “ ผิวขาวดุจหิมะ ละเอียดอ่อนเหมือนเต้าหู้ เอวบาง สวยมาก ดูทั้งชีวิตก็ไม่พอ ”
เขาอยู่ใกล้จูนจิ่วมาก ใกล้จนเสียงเอ่ยพูดเข้าไปในหูของจูนจิ่วโดยตรง จั๊กจี้ ดุกดิก
เหมือนถูกกระแสไฟฟ้าซ็อตไปชั่วขณะ จูนจิ่วสะบั้นเล็กน้อย แต่นางกลับไม่ได้อายหน้าแดงเพราะการหยดคำหวานของโม่อู๋เยว่
จูนจิ่วปิดหน้าอกด้วยความแน่นิ่ง และมองโม่อู๋เยว่ด้วยความเย็นชา “ ถ้ายังมองอยู่อีกจะควักลูกตาเจ้าออกมา ”
“ ได้ ได้ ข้าไม่ดูแล้ว ” โม่อู๋เยว่หันหน้าไปทางอื่น
แต่การมองเป็นเงาตามตัวแบบนั้น ยังคงอยู่บนตัวจูนจิ่ว ทำให้นางขมวดคิ้ว เมื่อมองเห็นรอยยิ้มมุมปากที่ชั่วร้ายของโม่อู๋เยว่ จูนจิ่วก็คันไม้คันมือ เขาอยากได้กำปั้นสินะ
“ เมี๊ยวววว ” นายท่านข้ามาแล้ว
ขณะนี้ การคุ้มกันที่ช้าของเสี่ยวอู่มาแล้ว วิ่งมาด้วยความเร็วราวสายฟ้า พร้อมกับเสื้อผ้าของจูนจิ่วที่ปากของมัน
เมื่อจูนจิ่วได้เสื้อผ้า ก็รีบออกจากอ้อมกอดของโม่อู๋เยว่ทันที ขณะที่ลุกออกยังจงใจเหยียบต้นขาของโม่อู๋เยว่อย่างแรง ตรงนั้นถ้าขยับไปอีกไม่กี่นิ้ว เกรงว่าโม่อู๋เยว่คงได้ลงไปนอนกองที่พื้นแล้ว
แต่ก็ยังคงเจ็บมาก โม่อู๋เยว่มองที่ต้นขาเห็นรอยเท้าปรากฏชัดเจน เมื่อเงยหน้าขึ้นจูนจิ่วก็ใส่เสื้อแล้วเรียบร้อย
“ ใช่ ข้าเป็นนักกลั่นยา ” จูนจิ่วยอมรับตรงๆ นางไม่เคยคิดปกปิดความสามารถของตัวเองอยู่แล้ว
ปกๆปิดๆ ไม่ใช่วิสัยของจูนจิ่วหมอเทวดา
บ้าคลั่งอวดดี ทำตามใจอยาก ถึงจะใช่จูนจิ่วหมอเทวดา
จูนจิ่วไม่รู้ หลังจากที่โม่อู๋เยว่ได้ยินนางยอมรับแล้ว อย่างแรกคือสั่งให้เหลิ่งยวนไปหารวบรวมสมุนไพรที่มีค่าที่สุด ยิ่งมากยิ่งดีมา เหลิ่งยวนได้ยินแล้วก็ตะลึงงัน “ นายท่านจะศึกษายาสมุนไพรหรอ ”
“ ไม่ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เป็นนักกลั่นยา ทำในสิ่งที่ต้องการ ให้ในสิ่งที่ชอบไม่ดีหรอ ”
“.........” นายท่านเปลี่ยนไป ท่านไม่ใช่นายคนที่เย็นชาอารมณ์ร้ายคนนั้นของข้าอีกต่อไป เหลิ่งยวนบ่นในใจ
แต่เหมือนโม่อู๋เยว่จะมองทะลุความคิดของเขา จึงมองปราดด้วยสายตาเย็นชา เหลิ่งยวนตัวแข็ง น้ำตาตกในทันที ไม่ใช่แล้ว นายท่านเปลี่ยนไปแค่ตอนที่อยู่ต่อหน้าจูนจิ่ว สำหรับพวกเขาแล้ว ยังคงเหี้ยมเหมือนเดิม
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...