บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 46

บทที่ 46 บรรลุนักจิตชั้นสอง

ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกสำเร็จ สิ่งแรกที่จูนจิ่วทำคือ ใช้นิ้วจับลงที่ชีพจร ใช้พลังจิตภายในดูตำแหน่งตันเถียน

เส้นเอ็นเปิดกว้างแข็งแรงขึ้น ตำแหน่งตันเถียนมั่นคง เนื้อและเลือดมีกำลัง มือเท้ามีกำลังวังชา รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนกระดูกเกิดใหม่ได้อย่างชัดเจน จูนจิ่วสลัดมือเข็มสองสามอันก็ลอยออกมา มีเสียงหวือๆปักลงไปที่เสา

เสี่ยวอู่กระโดดไปเอียงหัวมอง “ ปักลึกลงไปแปดส่วน พลังของนายท่านแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ”

แค่ลองมือเล่นๆยังสามารถปักลงไปแปดส่วน เห็นได้ว่าพลังของจูนจิ่วน่ากลัว

“ ไม่เพียงแค่พลังกาย พลังความว่องไวก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ผลของการล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกครั้งนี้ ได้ผลดีมากกว่าที่ข้าคิดไว้มาก ดูแล้ว เป็นเพราะศักยภาพของยาที่ดีในแผ่นดินนี้จริงๆ ” จูนจิ่วเอ่ยพร้อมยิ้มมุมปาก

ตอนนี้คุณภาพร่างกายของนาง มาไกลกว่าที่เคยมีมา

“ ข้าจะลองฝึกดูตอนนี้ ” จูนจิ่วกลับไปในห้องนั่งสมาธิบนเตียง ตอนนี้นางลองวิชาปิงซิน ดูว่าหลังจากล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกแล้วจะฝึกราบรื่นหรือไม่

ก่อนหลับตา จูนจิ่วเอ่ย “ ถ้าโม่อู๋เยว่จะมาอีก ไม่ต้องขวางเขา ”

“ เมี๊ยว ” เสี่ยวอู่ทำหูตั้งขึ้น

นายท่านลดการระวังจากโม่อู๋เยว่ลง นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดี สัญชาตญาณต่ออันตรายทำให้เสี่ยวอู่พองขน มันเดินแกว่งห่างไปมา ในดวงตาเป็นประกายตึงเครียด

สุดท้ายเสี่ยวอู่ก็กระโดดขึ้นบนเตียง หมอบนอนติดกับขาของจูนจิ่ว มันต้องการเฝ้านายของมัน จะไม่ให้โม่อู๋เยว่แย่งไป

จูนจิ่วไม่รู้ในความเป็นห่วงของเสี่ยวอู่ นางแค่รู้สึกว่า ถ้าโม่อู๋เยว่จะเข้ามายังไงก็ขวางไม่ได้ ดังนั้นเลยไม่จำเป็นต้องขวาง

นางหลับตาปรับลมหายใจ ปราณในนภาไหลเทเข้ามา ดูดนำปราณเสริมร่าง ไหลเวียนในเส้นชีพจรที่กว้างใหญ่ และสุดท้ายไปรวมกันในตำแหน่งตันเถียน

ครั้งแรกที่นางลองสำเร็จ ปราณหยุดอยู่ในตันเถียนอย่างมั่นคงราบรื่น

ทีละเส้นทีละรอย ค่อยๆเพิ่มมากขึ้น

แต่ใช่ว่าปราณทั้งหมดจะสามารถกลั่นเป็นพลังตัวเองได้ ยังต้องฟอกบริสุทธิ์ กำจัดสิ่งปะปน ไม่อย่างนั้นถ้าผิดสำแดง กินไม่เลือก จะเป็นการทำลายตันเถียนและเส้นเอ็น ฝึกเบาไปก็จะไม่มีความคืบหน้า หนักไปก็จะหมกมุ่นกลายเป็นบ้า

โม่อู๋เยว่หันมาออกคำสั่ง “ เข้าใจหรือยัง ”

“ ขอรับ ข้าน้อยจะรีบไปรวบรวมยาล้ำค่า ” เหลิ่งยวนทำความเคารพไปคิดไป ตัวเองเหมือนเป็นข้าราชบริพารที่ช่วยฮ่องเต้ตามหาสิ่งล้ำค่าเพื่อแลกยิ้มของหญิงสาว

หือ! เหลิ่งยวนสะบั้นเล็กน้อย

นายท่านจะมีความคิดแบบนั้นกับจูนจิ่วได้อย่างไรกัน นายท่านชอบจูนจิ่วหรอ คิดไม่ออก จูนจิ่วต้องพิเศษ ทำให้นายท่านอยากจะฝึกนาง แค่วิธีการฝึกพิเศษที่สนิทไปหน่อย

ปัง！

มีเสียงความเคลื่อนไหวใหญ่ดังลอยมาจากในห้องของจูนจิ่ว โม่อู๋เยว่รีบเร่งไปทันที เหลิ่งยวนชะงักไปเล็กน้อยแล้วรีบตามไป เกิดเรื่องขึ้นแล้ว?

บุกชนประตูเปิด เมื่อรุดเข้าไปเห็น ดวงตาโม่อู๋เยว่เป็นประกายขึ้น ฝีเท้าหยุดลงกับที่

เห็นในห้องกระจัดกระจายไปหมด เตียงแตกสาแหลกขาด ภาพราวกับพายุเพิ่งผ่านไป ส่วนจูนจิ่วยืนอยู่กลางซากปรักหักพัง ในมือหิ้วจับเนื้อที่คอของเสี่ยวอู่ มองแมวของนางด้วยสีหน้าซับซ้อน โม่อู๋เยว่หรี่ตา “ เกิดอะไรขึ้น ”