บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 7
สรุปบท บทที่7จูนเชียนเชียนกลายเป็นคนใบ้: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
สรุปตอน บทที่7จูนเชียนเชียนกลายเป็นคนใบ้ – จากเรื่อง บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว
ตอน บทที่7จูนเชียนเชียนกลายเป็นคนใบ้ ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดยนักเขียน ต้าวเมียวเมียว เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่7จูนเชียนเชียนกลายเป็นคนใบ้
“บัดซบ”จูนเหลยเทียนฟาดโต๊ะอย่างสุดโกรธ“จูนจิ่วนั้นแอบปกปิดตัวเองเมื่อก่อนพวกเราโดนนางหลอกนางไม่ใช่คนขี้ขลาดตาขาว”
“นายท่านตอนนี้จะทำยังไงกันดี?”พ่อบ้านกระสับกระส่ายอยู่ด้านข้าง“คำสั่งของจู๋หมู่พวกเราจะไม่ทำตามไม่ได้หากบ้านหลักรู้เรื่องน่ากลัวว่าจะลงโทษพวกเรา”
“จะให้ทำยังไง?นักจิตชั้นหนึ่งสองคนล้วนโดนฆ่าตายแล้วหรือต้องให้ข้าเสี่ยงชีวิตไปจัดการด้วยตัวเองหรือ?”
“นายท่านใจเย็นๆพวกเรายังมีคุณหนูหวั่นไม่ใช่หรือ?คุณหนูหวั่นเป็นถึงนักจิตชั้นสองฆ่าจูนจิ่วนั้นง่ายเหมือนเด็ดผัดฆ่าปลาเท่านั้น”พ่อบ้านพูดขึ้น
เมื่อได้ฟังดังนั้นแววตาจูนเหลยเทียนเป็นประกาย“ดีรีบเขียนจดหมายให้นกพิราบส่งข่างไปให้หวั่นเอ๋อร์ให้นางรีบกลับมาไม่ต้องไปจุดธูปอะไรให้แม่ของนางแล้วฆ่าจูนจิ่วก่อน”
“รับทราบครับ”
เมื่อสั่งเสร็จจูนเหลยเทียนค่อยไปดูจูนเชียนเชียน
เขาหาหมอที่ดีที่สุดในเมืองเฟิงหลัวมาช่วยต่อคางให้จูนเชียนเชียนแววตาจูนเชียนเชียนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวดจ้องมองจูนเหลยเทียนอย่างทันที
“เชียนเชียนใจเย็นๆปากของเจ้าเพิ่งต่อเสร็จยังพูดไม่ได้รอผ่านไปหลายวันก็ดีขึ้นเจ้าวางใจเถอะพ่อจะฆ่าจูนจิ่วเพื่อแก้แค้นให้เจ้า”
ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ว่าต่อไปจูนเชียนเชียนจะไม่สามารถพูดได้อีกจูนเชียนเชียนจับชายเสื้อจูนเหลยเทียนไว้อย่างแน่นนางเจ็บเจ็บเหมือนตายทั้งเป็นเหมือนร่างกายโดนไฟแผดเผา
เห็นจูนเชียนเชียนเจ็บปวดขนาดนี้จูนเหลยเทียนพูดขึ้นว่า“หมอทำไหมลูกสาวข้าทรมานแบบนี้ยังมีตรงไหนที่เจ้ายังไม่ได้รักษาหรือเปล่า”
“เรียนนายท่านจูนระบบภายในคุณหนูรองได้รับบาดเจ็บข้าจะเขียนสูตรยาแก้ปวดให้พักผ่อนเดียวก็หาย”
ไม่ไม่ใช่อันนี้
แม้แต่หมอที่ดีที่สุดในเมืองเฟิงหลัวยังตรวจไปพบจูนเชียนเชียนจำต้องทนทุกข์เองคนเดียวไม่มีใครที่สามารถพูดได้
อนาคตของนางเต็มล้นไปด้วยความสิ้นหวัง
……..
กำไลมือค่อยๆปลอบใจเจ้านายตัวเองอย่างระมัดระวัง“เจ้านายเจ้าดูเขาหล่อเหลาขนาดนั้นเก็บไว้ดูแทนวิวทิวทัศน์ก็ไม่เลวนะ”
“เป็นเจ้าที่อยากดูมากกว่าไหม?”
“เปล่าในสายตาเสี่ยวอู่เจ้านายเป็นคนที่น่ามองที่สุดในโลก”กำไลข้อมือมีชื่อเรียกหนึ่งชื่อว่าเสี่ยวอู่จูนจิ่วเป็นคนตั้งให้
นี่เป็นตอนที่นางยังเด็กได้ไปเที่ยวเล่นที่ตลาดขายของเก่าเถาเป่าแล้วซื้อกลับมานึกไม่ถึงว่าเปิดกำไลข้อมือออกรับมายังแถมพื้นที่ว่างมาด้วยจูนจิ่วรู้สึกมาตลอดว่าหากกำไลของนางมีรูปลักษณ์อย่างอื่นจะต้องเป็นอะไรที่น่ารักชอบเรียกร้องความสนใจอะไรแบบนั้น
นางยังไม่รู้ว่าไม่ช้านางก็จะได้เห็นรูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของกำไลข้อมือของนางแล้ว
จูนจิ่วพูดขึ้นว่า“ข้าไม่ได้เครียดเรื่องเขาแต่ข้าอยากถามเจ้ามาตลอดตอนอยู่ที่ใต้หน้าผาข้าไม่มีเวลาถามเสี่ยวอู่ข้าข้ามภพมาเกี่ยวข้องกับเจ้าใช่ไหม?”
“อืม”เสี่ยวอู่ตอบอย่างหวาดผวา
จูนจิ่วกระพริบตายกมือจ้องมองกำไลข้อมือ“เพราะอะไร?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...