บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 6
สรุปบท บทที่6ทางของข้าก็คือเจ้า: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
สรุปเนื้อหา บทที่6ทางของข้าก็คือเจ้า – บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว
บท บทที่6ทางของข้าก็คือเจ้า ของ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่6ทางของข้าก็คือเจ้า
ยากที่จะเชื่อเมื่อกี้จูนเหลยเทียนยังอยากที่จะฆ่าจูนจิ่วตอนนี้กลับปอดแหกขึ้นมาทันที
จูนจิ่วหัวเราะดูเหมือนไม่แปลกใจเลยนางพูดขึ้นว่า“เรือนของข้าโดนจูนเชียนเชียนเผาแล้วข้าต้องการเรือนหลังใหม่จูนเหลยเทียนเจ้ารู้ว่าจะต้องทำยังไงใช่ไหม?”
“ได้ข้าจะรีบสั่งยกเรือนตงหูให้เจ้าเป็นยังไง?”
เรือนตงหู?
จูนจิ่วทบทวนความทรงจำไม่ปรากฏปัญหาใดใดนางจึงตกลง
เช็ดเลือดบนมีดสั้นให้สะอาดจูนจิ่วแลสายตามองสองพ่อลูกอย่างเยือกเย็น“พวกเจ้าไสหัวไปได้แล้วหากอีกครั้งพวกเขาก็คือจุดจบของพวกเจ้า”
จูนเหลยเทียนหน้าชาขมขู่จูนจิ่วกล้าขมขู่เขา
แต่ตอนนี้จูนจิ่วมีความสามารถแบบนี้
จูนเหลยเทียนแอบกัดกรามพยักหน้ารับเพียงภายนอกแล้วรีบลากจูนเชียนเชียนที่ตกใจกองอยู่กับพื้นขึ้นมาจากไปจูนจิ่วร้องทักว่า“เดี๋ยวก่อน”
“เจ้ายังมีอะไรอีก”
“เจ้าของบ้านรองเล็กๆเห็นคุณหนูเอกอย่างข้าจักต้องทำยังไง?”จูนจิ่วค่อยๆยกคางมองจูนเหลยเทียนอย่างล้อเลียน
ใบหน้าจูนเหลยเทียนบิดเบี้ยวก้มหัวทำความเคารพอย่างไม่เต็มใจ“จูนเหลยเทียนเจ้าของบ้านรองคาราวะคุณหนูจิ่วขอคุณหนูจิ่วอนุญาติให้พวกเรากลับไป”
“ไสหัวไป”
จูนเหลยเทียนจากไปอย่างโกรธเคืองและไม่ทันระวังว่ามีเข็มเงินลอยปักเข้าไปในร่างจูนเชียนเชียนร่างจูนเชียนเชียนกระตุกเบิกตาโตสีหน้าเจ็บปวดจนบิดไปมาเมื่อนางอ้าปากพูดกลับพูดไม่ออก
จูนจิ่วยิ้มที่มุมปากนางเคยพูดว่าจะตัดลิ้นนางก็จะไม่กลับคำ
ชั่วชีวิตนี้ของจูนเชียนเชียนจะไม่สามารถพูดได้อีกและยังต้องทนเจ็บปวดดั่งโดนเผาภายในร่างกายทุกวันจูนจิ่วถือว่าเป็นการช่วยเจ้าของเดิมแก้แค้น
เสียงในกำลังข้อมือถามจูนจิ่วขึ้นว่า“เจ้านายทำไมเจ้าถึงปล่อยพวกเขาไป”
“อืมด้วยความยินดี”
“แต่ชื่อจิ่วเยว่ก็ไม่เลวเจ้ามีข้าข้ามีเจ้าต่อไปหากเรามีลูกสาวก็ให้ตั้งชื่อนี้”
จูนจิ่ว“??”
กำไลข้อมือพูดขึ้นว่า“เจ้านายเป็นการจีบที่สูงส่งมากถึงขั้นอยากที่จะมีลูกกับท่านเลยนะ”
หากเป็นคนอื่นจูนจิ่วจะใช้เข็มปักจนท่อนล่างของเขาไม่ขันอีกแต่โม่อู๋เยว่เห็นแก่ที่หน้าตาหล่อเหลา.....จูนจิ่วจึงยอมปล่อยเขาไป
ปัดมือโม่อู๋เยว่ทิ้งจูนจิ่วถอยหลังไปสองก้าว“เราไม่สนิทกันเจ้าไปตามทางของเจ้าข้าไปตามทางของข้า”
“แต่ทางของข้าก็คือเจ้า”
โม่อู๋เยว่ยิ้มลักยิ้มช่างเป็นภัยต่อประชาชนประเทศชาติ“เจ้าอยู่ที่ไหนข้าก็จะอยู่ที่นั่นไม่ว่ายังไงเจ้าก็สลัดข้าทิ้งไม่ได้”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...