บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 78

บทที่78ยาพิษหนึ่งหยดสามารถฆ่าคนตายเป็นร้อย

การเปิดรับสมัครของสำนักเทียนโจ้งรวมทั้งหมดเจ็ดวันหลังครบเจ็ดวันทุกคนที่อยู่ในบัญชีรายชื่อลูกศิษย์จะต้องไปรวมตัวที่ภูเขาเป่ยโจ้งภูเขาเหิงซานเป็นดอยหลักภูเขาที่สลับซับซ้อนเชื่อมโยงกันมีทั้งหมดห้ากลุ่มย่อยภูเขาเป่ยโจ้งซานคือหนึ่งในนั้น

ตอนที่จูนจิ่วกับหยูนเฉียวมาถึงกวาดตามองไปรอบๆหยูนเฉียวพูดว่า“ลูกศิษย์ที่มาสมัครทุกปีมีจำนวนนับหมื่นคนแต่พี่ชายข้าบอกว่าคนที่จะผ่านการคัดเลือกมีไม่ถึงสิบคน”

นี่มันแนวคิดอะไร?

เลือกหนึ่งในหนึ่งพันในหนึ่งพันคนมีแค่คนเดียวเท่านั้นที่มีโอกาสเข้าไปที่สำนักเทียนโจ้งโอกาสหายากคนที่สามารถเข้ารอบไปได้ไม่มีใครที่ไม่ใช่บุคคลที่มีพรสวรรค์มีสติปัญญาพละกำลังล้ำเลิศสมควรแก่คำพูดที่ว่า“อัจฉริยะบุคคล”

“พี่สาวเก้า”น้ำเสียงใสๆดังขึ้นจูนเสี่ยวเหล่ยกระโดดโลดเต้นมาถึงตรงหน้าจูนจิ่ว“พี่สาวเก้าก็อยู่ที่นี่หรือดีจังเลยพวกเราสามารถไปสำนักเทียนโจ้งด้วยกัน”

“จูนจิ่ว”จูนหวั่นเอ๋อร์ก้มหน้าลงทักทายเสียงเบานางก็มาด้วย

จูนหวั่นเอ๋อร์ตอนนี้มองไม่เห็นท่าทีที่โอหังดั่งงูพิษและแมงป่องแล้วนางอยู่ต่อหน้าจูนจิ่วขี้กลัวอย่างกับนกระทาตัวสั่นระริกหวาดกลัวนางไม่รู้ว่าทำไมจูนจิ่วถึงยังเก็บนางไว้หรืออาจเป็นเพราะเพื่อค่อยสอดส่องตระกูลจูน?

แต่ทว่าจูนหวั่นเอ๋อร์ทราบดีหากจูนจิ่วเกิดไม่พอใจอะไรขึ้นมาสามารถส่งนางไปพบยมราชได้ทุกเมื่อ

ไม่แม้แต่จะมองจูนหวั่นเอ๋อร์จูนจิ่วพยักหน้าให้กับจูนเสี่ยวเหล่ยจูนเสี่ยวเหล่ยทำเสียงว้าวแววตาที่สุกสกาวมองไปที่เสี่ยวอู่“พี่สาวเก้าพี่ยังเอาแมวมาร่วมงานคัดเลือกลูกศิษย์ใหม่ด้วยไม่กลัวว่ามันจะวิ่งหนีหายไปหรือได้รับบาดเจ็บหรือ?”

“ไม่หรอก”

เสี่ยวอู่ออกมากจากกำไลปรากฏตัวด้วยภาพพลังจิตอยู่ห่างจากนางนานเกินไปไม่ได้

ในระหว่างที่พูดรองผู้อำนวยการสำนักเทียนโจ้งเดินออกมาเขายกมือขึ้นผู้คนที่เสียงดังเงียบสงบลงทันทีทุกคนมองจ้องไปที่เหอจงอย่างพร้อมเพรียงกันลูกศิษย์ที่สมัครเข้าร่วมการคัดเลือกลูกศิษย์ใหม่อายุเล็กที่สุดมีเก้าขวบใหญ่สุดสิบแปดนี่เป็นข้อกำหนดอย่างหนึ่งของการคัดกรองนักจิต

เหอจงมองไปที่ผู้คนด้วยสายตาเย่อหยิ่งพูดขึ้นว่า“การคัดเลือกลูกศิษย์ใหม่มีกฎสามข้อจงฟังให้ดี”

หนึ่งพวกเจ้ามีเวลาแค่สามวันในการปีนขึ้นไปบนยอดเขาเป่ยโจ้งซานสองหาบัตรเทียนโจ้งให้เจอถึงจะสามารถผ่านด่านและชนะสามเลยกำหนดเวลาขาดบัตรเทียนโจ้งผู้ที่ออกจากเขาเป่ยโจ้งจะถูกปรับแพ้และยืดสิทธิการเข้าสำนัก

ทุกคนลืมตากว้างเพ่งตรงไปที่บัตรเทียนโจ้งที่อยู่ในมือของเหอจงพวกเขาจะต้องท่องจำให้ได้ฝังไว้ในหัว

เหอจงใช้มือชี้ไปที่เขาเป่ยโจ้งพลังจิตซึมเข้าที่เสียงทำให้ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน“ตอนนี้เริ่มจับเวลา”

พอเวลาเริ่มทุกคนแตกกระจายออกไปทันทีเหมือนถูกแรงระเบิดหันหน้าไปทางเขาเป่ยโจ้งอย่างพร้อมเพรียง

เหอจงนัยน์ตาซ่อนเร้นบางสิ่งสบตากับคนบางคนในท่ามกลางกลุ่มคนให้สัญญาณทางสายตาอย่างเงียบๆหากพบจูนจิ่วในหุบเขาจะต้องถูกฆ่าให้ตายทันที

คนเหล่านี้คือคนที่จูนหยูนเสวี่ยช่วยเขาคัดเลือกเองแม้จะเป็นศิษย์ใหม่แต่ล้วนได้นำพลังจิตสู่ร่างกายกลายเป็นนักจิตต่างคนต่างมีวิธีการที่ใจดำอำมหิตเพียงแค่พวกเขาฆ่าจูนจิ่วให้ตายเขาที่เป็นถึงรองผู้อำนวยการจะตบรางวัลอย่างงามเช่นบอกพวกเขาว่าที่ซ่อนของบัตรเทียนโจ้งอยู่ที่ไหน

มองย้อนกลับเหอจงจ้องมองจูนจิ่วอยู่ไกลๆยิ้มอย่างโหดเหี้ยมดุร้าย

จูนเสี่ยวเหล่ยสังเกตเห็น“พี่สาวเก้ารองผู้อำนวยการสำนักเทียนโจ้งกำลังจ้องมองมาที่พี่น่ะ”

“เขาคงไม่เคยเห็นหญิงที่งดงามอย่างแม่นางจูนกระมังไม่ต้องไปสนใจเขาไปกันเถอะเข้าไปที่เขาเป่ยโจ้งกันจะให้คนอื่นพบเจอบัตรเทียนโจ้งก่อนไม่ได้”หยูนเฉียวทำเสียงทุ้มต่ำ“ว่ากันว่าบัตรเทียนโจ้งมีจำนวนจำกัดหากถูกแย่งจนหมดก็ไม่มีอีกแล้ว”

“ไปเถอะ”จูนจิ่วเดินนำทาง

เมื่อเข้ามาที่เขาเป่ยโจ้งป่าไม้บดบังเงาทำให้คนไม่สามารถสืบเสาะหาเหลิ่งยวนเดินตามมาอย่างเงียบๆและไม่ลืมที่จะกวาดตามองไปที่เฟิ่งเซียวกับโล่ชิวเห้อที่แอบมองจูนจิ่วอยู่ด้านหลังตาเฒ่าสองคนดีอกดีใจทำเหมือนว่าจูนจิ่วเป็นหลานสาวแท้ๆของพวกเขา

พวกเขาเดินช้าตอนที่เข้าไปในป่าบริเวณรอบๆไม่มีคนแล้วเห็นจูนหวั่นเอ๋อร์เดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้จูนเสี่ยวเหล่ยพูดอย่างตกใจ“พี่หวั่นเอ๋อร์พี่อยู่ที่นี่ได้อย่างไง?”