บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 93

บทที่ 93 ใครเป็นผู้บงการเบื้องหลัง

จูนหยูนเสวี่ยโกรธจนแทบปะทุออกมา นางถึงกับพูดไม่ออก ทำได้เพียงจ้องมองเฟิ่งเทียนฉีที่เต้นเร่าๆ วิ่งออกไป นางหายใจกระชั้น สายตาพร่าเลือนวิงเวียน นางกัดฟันหยิกขาของตัวเอง เพื่อให้ตัวเองไม่โกรธจนลมจับล้มลงไป

นางกัดฟันกรอด ใบหน้าโกรธเกรี้ยวดุดันพลางเอ่ยขึ้น “เฟิ่งเทียนฉี เจ้าฝันเฟื่องรึ！จูนจิ่ว ตระกูลจูนข้าจะกำจัดนาง จะสับนางให้ร่างแหลกละเอียด！และยังเจ้า พระชายารองรึ？ฮ่าๆๆ รอข้าได้เป็นศิษย์ของอู๋จง ข้าจะจัดการเจ้าด้วยตัวข้าเอง！”

ยังคิดอยากจะช่วยจูนจิ่ว？

จูนหยุนเสวี่ยยิ้มเย็นใบหน้าบิดเบี้ยว ดูแล้วช่างน่าหวาดกลัวยิ่งนัก นางหันกายเดินไปอีกด้านหนึ่ง นางเลือกเดินทางที่ใกล้กว่า จะพบกับรองเจ้าสำนักก่อน นี่คือโอกาส เป็นโอกาสที่จะทำให้จูนจิ่วตายอย่างไร้ที่กลบฝังเลยทีเดียว！

...

เมื่อพวกจูนจิ่วออกมาจากสำนัก หยูนเฉียวอดไม่ได้เอ่ยขึ้น “แม่นางจูน เรื่องนี้ไม่ธรรมดา！เจ้าซือถูซิวนั่นต้องไม่จบเรื่องนี้ง่ายๆ แน่！”

“ใช่แล้ว ท่านพี่เก้า พวกเราต้องเตรียมตัวตั้งรับกันแล้ว！เมื่อครู่ท่านทำร้ายพวกมันบาดเจ็บ พวกมันต้องยิ่งใส่ไฟ ใส่ร้ายป้ายสี จะให้พวกมันมาทำลายชื่อเสียงของท่านพี่อีกไม่ได้！”

“เมี้ยว เมี้ยว~” เสี่ยวอู่กลับนิ่งสงบ พลางสะบัดหางไปมา

มันเอ่ย วางใจเถิด นายท่านไม่ปล่อยพวกมันไปแน่ นายท่านมีวิธีต่อกรกับพวกมันแต่แรกแล้ว ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านี้ข้าคงไม่เพียงข่วนเฟิ่งเทียนฉี แต่คงกัดไอ้ผู้ชายสารเลวคนนั้นไปแล้ว！

น่าเสียดายที่หยูนเฉียวและจูนเสี่ยวเหล่ยไม่เข้าใจภาษาของมัน จูนจิ่วลูบลงไปบนขนของเสี่ยวอู่ ขนบนตัวอันนุ่มนิ่มทำให้จิตใจนางสงบยิ่งนัก นางเอ่ยขึ้น “เหลิ่งยวน เจ้าไปยังตำหนักฉางหยางเชิญชายปากดีมา”

“ขอรับ” เหลิ่งยวนไม่รู้ความตั้งใจของจูนจิ่ว แต่เขาก็ไม่ถาม รีบหันกายออกไปตามตำหนักฉางหยาง！

ไม่เห็นตัวตนของนายท่านสวมอยู่ในร่างของจูนจิ่วหรือ？เพียงอยู่ในสายตาของนายท่าน ก็มิอาจกล้าเกียจคร้านแม้แต่น้อย ทว่าเหลิ่งยวนแปลกใจยิ่งนัก จูนจิ่วกำลังจะทำอะไร？ดูไปแล้วราวกับกำลังวางแผนการใหญ่นัก

เมื่อกำกับเหลิ่งยวนแล้ว ก็หันไปยังหยูนเฉียว จูนจิ่วเอ่ยขึ้น “หยูนเฉียว เจ้าไปเขียนจดหมายให้พี่ของเจ้า บอกแก่หยูนจ้งจิ่น ถึงเวลารวมกำลังภายนอกของตระกูลจูนแล้ว ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไป ลงมือได้เลย！”

“ได้เลย ทว่าข้าขอถามแม่นางจูน ทำไมถึงต้องลงมือกับตระกูลจูนในตอนนี้ด้วย？เวลานี้มิใช่ควรจัดการเรื่องในสำนักเทียนโจ้งก่อนหรือ?” หยูนเฉียวถามด้วยความข้องใจ

จูนเสี่ยวเหล่ยยิ่งไม่เข้าใจยิ่งไปกว่า นางทำได้เพียงพยักเพยิดหน้าไปกับคำพูดของหยูนเฉียว แสดงถึงความสงสัย

จูนจิ่วมองไปยังคนทั้งสอง กระตุกมุมปากทั้งสองข้างขึ้น “พวกเจ้ายังนึกไม่ออกว่าว่าใครเป็นผู้บงการเบื้องหลังหรือ？”

“ใครหรือ？”

“ท่านพี่หญิงเก้า ท่านทราบแล้วหรือ？เป็นใครกัน！”

“พวกเจ้าไม่รู้สึกหรือ คำพูดเหล่านั้นคล้ายกับที่ซั่งกวนอี่หรงเคยปล่อยข่าวลือก่อนหน้านี้ในเมืองหลวง เหมือนกันทุกอย่าง？จะทำอย่างนี้ได้ มีเพียงจูนหยูนเสวี่ยเท่านั้น ทว่างานหมั้นเป็นความอับอายของจูนหยูนเสวี่ย นางจึงไม่เอ่ยมันออกมา”

จูนจิ่วเอ่ยเสริม “นอกจากนางแล้ว ยังมีเฟิ่งเทียนฉีสอดมือเข้ามาร่วม”

ทว่าเฟิ่งเทียนฉีกลับเป็นผู้ราดน้ำมันบนกองเพลิง ยิ่งช่วยประโคมข่าวลือ และยังเสแสร้งเข้าปกป้องนาง เฟิ่งเทียนฉีคิดแผนชั่วอะไร ไม่ต้องใช้ความพยายามมากนางก็คาดเดาได้ คนอย่างเฟิ่งเทียนฉี คิดทำการอะไรต่างสกปรก น่ารังเกลียด

เมื่อได้ยินคำอธิบายของจูนจิ่ว พวกหยูนฉียวต่างเข้าใจในทันที ผู้ที่บงการเบื้องหลังมีสองคน คนหนึ่งคือจูนหยูนเสวี่ย อีกคนคือเฟิ่งเทียนฉี

แย้มยิ้มอย่างเยียบเย็น จูนจิ่วเอ่ยขึ้นอีก “รู้วิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับข่าวลือหรือไม่？”