บ่วงแค้นแสนรัก บทที่182 รังเกียจว่าคุณสกปรก

เวินหนิงขยับตัวไปทางด้านหลัง กลับยังไม่รู้สึกปลอดภัย แล้วก็มองลู่จิ้นยวนอีกครั้ง "ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"

ทำไมลู่จิ้นยวนจะไม่รู้ความคิดในใจของเธอ เธออยากจะหลบหน้าเขา?

เธอกำลังกลัว เธอกลัวว่าเขาจะโดนตัวเธอ? ยังคงเป็นเพราะผู้ชายคนนั้น? เมื่อวานเขายังไม่สามารถทำให้เธอจำได้อีกเหรอ?

ดวงตาสีดำมืดของชายหนุ่มมีประกายความโกรธขึ้นมาเล็กน้อย

ก้าวไปข้างหน้ายาวๆ ดึงตัวของเวินหนิงกลับมา กดตัวเธอลงไปบนเตียง

เวินหนิงตกใจ เงยหน้าขึ้นไปที่มองเห็นก็คือดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของชายหนุ่ม

โดนดวงตาวาววับแบบนั้นมองมาก็เริ่มใจเสีย เวินหนิงเบนสายตาหนี พูดขึ้นอย่างม่รู้ร้อนรู้หนาว "ทำไมคะ เดี๋ยวนี้ฉันจะไปเข้าห้องน้ำก็ต้องรายงานคุณชายลู่ด้วยเหรอ?"

ลู่จิ้นยวนจ้องเธอเขม็ง "เวินหนิง อย่านึกว่าผมไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ คุณกำลังหลบหน้าผม?"

เวินหนิงกะพริบตา อยู่ๆลู่จิ้นยวนก็ปล่อยมือ "จะขอบอกคุณนะว่าอย่าคิดเข้าข้างตัวเอง เห็นลูกนอกสมรสในท้องของคุณ ผมรังเกียจว่ามันสกปรก"

เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะไปกลัวเขา ตระกูลลู่ไม่เคยขาดสิ่งของเครื่องใช้ของเธอ นอกจากครั้งนั้น เขาก็ไม่เคยทำเรื่องทรยศการแต่งงานอันสั้นนั้น

ต่อให้ นั่นเป็นเพียงแค่การแต่งงานเพราะมีจุดประสงค์เท่านั้น แต่เวินหนิง ไม่ได้เพียงแค่ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นระหว่างที่ทั้งสองคนยังเป็นสามีภรรยากันเท่านั้น ถึงขนาดที่ว่า......ยังมีเด็กติดมาด้วย

เธอมีหน้าที่ไหนที่จะไปหลบเขา หลบเลี่ยงเขา?

หัวใจของเวินหนิงหนักอึ้ง ต่อให้เคยได้ยินคำพูดที่ไม่น่าฟังต่างๆของลู่จิ้นยวนมาแล้ว แต่ว่าคำพูดที่แดกดันในครั้งนี้ ยังคงทำให้หัวใจของเธอเจ็บขึ้นมาเป็นระลอกๆ

ไม่ยอมรับผลที่ตามมา คิดแค่ประจบประแจงแล้วก็ไป

เวินหนิงมองลู่จิ้นยวน คิดแค่ว่าช่างน่าขำ

ที่เธอทำผิดจากที่ควรจะเป้นที่สุด ก็คือคิดว่าลู่จิ้นยวนจะปกป้องเธอ จะปกป้องเด็กในท้องของเธอ

"ลู่จิ้ยวน ที่ฉันผิดคือไม่ควรจะเชื่อในคำพูดของคุณ"

ลู่จิ้นยวนโดนคำพูดเบาๆประโยคนี้ของเธอทำให้โมโห ก้าวฉับๆไปด้านหน้า กดตัวเวินหนิงลงกับเตียง "คุณพูดอีกทีสิ?"

กลับเป็นเธอ หลอกเขาซ้ำๆ แกล้งทำให้เขาหัวหมุน

เวินหนิงไม่ได้พูดต่อ สายตาของลู่จิ้นยวนเย็นชาจนน่ากลัว เหมือนกับว่าจะบีบคอเธอให้ตายอย่างไรอย่างนั้น

เธอต้องไม่ยั่วโมโหเขา

อารมณ์โมโหของลู่จิ้นยวนไม่มีที่ให้ปลดปล่อย ชกลงแรงๆบนเตียงข้างๆตัวของหญิงสาว หลังจากนั้น

ก้อนหนักอึ้งในใจก็ถูกวางลง เมื่อกี้ เธอกลัวว่าลู่จิ้นยวนจะลงไม้ลงมือจริงๆ จากนั้นก็ตบเธอชุดใหญ่ ยังดี เขายังไม่ได้สูญเสียสติไปจริงๆ ไม่อย่างนั้น

......

ไป๋ซินอวี๋ที่ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลเห็นว่ารถของเขาขับออกไป ก็เข้าใจได้ในทันที