บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 182

เวินหนิงขยับตัวไปทางด้านหลัง กลับยังไม่รู้สึกปลอดภัย แล้วก็มองลู่จิ้นยวนอีกครั้ง "ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"

ทำไมลู่จิ้นยวนจะไม่รู้ความคิดในใจของเธอ เธออยากจะหลบหน้าเขา?

เธอกำลังกลัว เธอกลัวว่าเขาจะโดนตัวเธอ? ยังคงเป็นเพราะผู้ชายคนนั้น? เมื่อวานเขายังไม่สามารถทำให้เธอจำได้อีกเหรอ?

ดวงตาสีดำมืดของชายหนุ่มมีประกายความโกรธขึ้นมาเล็กน้อย

ก้าวไปข้างหน้ายาวๆ ดึงตัวของเวินหนิงกลับมา กดตัวเธอลงไปบนเตียง

เวินหนิงตกใจ เงยหน้าขึ้นไปที่มองเห็นก็คือดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของชายหนุ่ม

โดนดวงตาวาววับแบบนั้นมองมาก็เริ่มใจเสีย เวินหนิงเบนสายตาหนี พูดขึ้นอย่างม่รู้ร้อนรู้หนาว "ทำไมคะ เดี๋ยวนี้ฉันจะไปเข้าห้องน้ำก็ต้องรายงานคุณชายลู่ด้วยเหรอ?"

ลู่จิ้นยวนจ้องเธอเขม็ง "เวินหนิง อย่านึกว่าผมไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ คุณกำลังหลบหน้าผม?"

เวินหนิงกะพริบตา อยู่ๆลู่จิ้นยวนก็ปล่อยมือ "จะขอบอกคุณนะว่าอย่าคิดเข้าข้างตัวเอง เห็นลูกนอกสมรสในท้องของคุณ ผมรังเกียจว่ามันสกปรก"

เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะไปกลัวเขา ตระกูลลู่ไม่เคยขาดสิ่งของเครื่องใช้ของเธอ นอกจากครั้งนั้น เขาก็ไม่เคยทำเรื่องทรยศการแต่งงานอันสั้นนั้น

ต่อให้ นั่นเป็นเพียงแค่การแต่งงานเพราะมีจุดประสงค์เท่านั้น แต่เวินหนิง ไม่ได้เพียงแค่ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นระหว่างที่ทั้งสองคนยังเป็นสามีภรรยากันเท่านั้น ถึงขนาดที่ว่า......ยังมีเด็กติดมาด้วย

เธอมีหน้าที่ไหนที่จะไปหลบเขา หลบเลี่ยงเขา?

หัวใจของเวินหนิงหนักอึ้ง ต่อให้เคยได้ยินคำพูดที่ไม่น่าฟังต่างๆของลู่จิ้นยวนมาแล้ว แต่ว่าคำพูดที่แดกดันในครั้งนี้ ยังคงทำให้หัวใจของเธอเจ็บขึ้นมาเป็นระลอกๆ

สกปรก?

เขาพูดว่าเธอสกปรก? ทั้งๆที่นอกจากเขา เธอก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนเลย ทำไมเขาถึงได้ว่าเธอแบบนี้?

เวินหนิงกล้ำกลืนความน้อยใจกับความรู้แย่ เดินก้าวยาวๆเข้าไปในห้องน้ำ มองเห็นหน้าตาน่าสงสารนั่นในกระจก ก็กำหมัดแน่น

ทุกๆอย่างเหมือนกับว่าย้อนกลับไปในตอนแรก ลู่จิ้นยวนกลับไปเป็นคุณชายแห่งตระกูลลู่ที่สูงส่ง ใช้คำพูดที่รุนแรงบาดใจมาทำลายศักดิ์ศรีของเธอให้แตกละเอียด

เวินหนิงอยู่ในห้องน้ำครู่หนึ่ง หลังจากนั้น ใช้น้ำเย็นตบๆใบหน้าตัวเอง ล้างอารมณ์ต่างๆให้หายไป เธอไม่สามารถให้ลู่จิ้นยวนมองเห็นความอ่อนแอของตัวเองได้

......

หลังจากที่เวินหนิงเข้าไปในห้องน้ำ ในใจของลู่จิ้นยวนก็ร้อนรนเป็นอย่างมาก เลยตัดสินใจออกไปสูบบุหรี่มวนหนึ่ง

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่ใช่คนที่จะปล่อยตัวปล่อยใจไปเรื่องอย่างว่า สำหรับผู้หญิงคนนั้น มีแต่สงบจิตสงบใจตลอด ในตอนแรก มู่เยียนหรานขอให้พวกเขาเก็บคืนแรกเอาไว้วันแต่งงาน เขาก็ไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหน

เวินหนิง นับว่าเป็นผู้หญิงคนแรกของเขา แล้วก็เป็นผู้หญิงที่ทำให้เขาเสียการควบคุมในเรื่องๆนั้นหลายครั้ง

แต่ว่า พอคิดถึงเรื่องเด็กคนนั้น แค่คิดถึงสถานะของเหอจื่ออัน ในใจของเขาก็เกลียดเป็นอย่างมาก

แค่คิดถึงท่าทางของผู้หญิงคนนี้กำลังเริงรักอยู่กับผู้ชายคนอื่น ภายในใจของลู่จิ้นยวนก็มีความรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

สูบบุหรี่เสร็จหนึ่งมวน หลังจากที่ลู่จิ้นยวนคิดว่าอารมณ์โมโหลดลงไปประมาณหนึ่งแล้ว ก็กลับไปอีกครั้ง

เวินหนิงออกมาแล้ว สัมผัสได้ว่ามีคนขยับอยู่ด้านหลัง ก็เงยหน้ามองเขา

เมื่อกี้ เธอเรียกสติของตัวให้อยู่ในห้องน้ำ เธออดที่จะติดไม่ได้ ในเมื่อลู่จิ้นยวนรังเกียจตัวเองมากขนาดนั้น คิดว่าเธอนั้นสกปรกเสียเต็มประดา ทำไมถึงยังมาหาอีก?

ถ้าเกิดว่าตัวเองเกลียดคนๆหนึ่งถึงขั้นนี้ เกรงว่า แม้แต่การมองเห็นเขาก็เป็นความทรมานชนิดหนึ่ง

"คุณชายลู่ ฉันมีเรื่องอยากจะพูดค่ะ" เวินหนิงสั่งให้ตัวเองใจเย็นๆ มองลู่จิ้นยวน

"เมื่อกี้คุณพูดแล้ว ว่ารังเกียจเพราะฉันสกปรก ใช่ไหมคะ?"