บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 195 เป็นแค่ภาระ

เห่อจื่ออันกำโทรศัพท์แน่นจะพุ่งออกไป เขาทนไม่ได้ ถึงจะต้องแตกหักกับลู่จิ้นยวนก็เถอะ เขาก็จะไม่ยอมให้พาตัวเวินหนิงไปแบบนี้แน่นอน

เขาเคยสัญญาว่า จะไม่ให้ผู้หญิงคนนี้ถูกรังแกอีก จะต้องปกป้องเธอ!

เจนนี่เห็นเห่อจื่ออันเสียสติ ก็รีบวิ่งไปห้าม แล้วกอดเอวของเขาไว้ "จื่ออัน นายใจเย็นๆก่อน!"

"นายไปไม่ได้ ตอนนี้บริษัทเป็นแบบนี้ ถ้านายไม่อยู่ ทุกอย่างก็จะจบ เด็กในท้องของเวินหนิงไม่ใช่ของนาย นายยอมเสี่ยงเพื่อผู้หญิงคนอื่น เพื่อลูกของคนอื่นงั้นเหรอ?"

เมื่อเห่อจื่ออันได้ยินคำพูดนี้ ฝีเท้าก็หยุดลง เจนนี่รู้ได้ยังไงว่าลูกของเวินหนิงไม่ใช่ของเขา เขาจำได้ว่าเขาไม่เคยพูดเรื่องของเวินหนิงกับเจนนี่เลย

พอนึกถึงว่าทำไมลู่จิ้นยวนถึงรู้ที่อยู่เร็วขนาดนี้ ก็มีความคิดบางอย่างลอยเข้ามาในหัว เห่อจื่ออันจับมือของเจนนี่แล้วดึงตัวเธอออก พร้อมกับจับไหล่ทั้งสองข้างเธอไว้

"เธอเป็นคนพูด? เธอติดต่อลู่จิ้นยวน?"

เจนนี่ก็ไม่คิดว่าจะปิดบังได้นานแค่ไหน ด้วยความฉลาดของเห่อจื่ออัน เรื่องนี้ยังไงก็ต้องรู้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น เธอไม่กลัวแล้วมองสบตาเขา "ฉันเป็นคนทำเอง ฉันจะมองเห็นนายทำเพื่อเธอแล้วทำลายตัวเองไม่ได้"

"เธอ……" เห่อจื่ออันไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี เจนนี่ ก็ถือว่าเป็นคนมีบุญคุณต่อเขา แล้วเป็นคนที่เขาเชื่อใจที่สุด แต่เธอกลับหักหลังเขา

"เธอหักหลังฉัน?"

เวินหนิงหลุดหัวเราะออกมา เธอไม่ได้พูดอะไรที่ทำให้ลู่จิ้นยวนอารมณ์เสียอีก แต่กลับฝืนยิ้มออกมาแล้วตามลู่จิ้นยวนขึ้นรถ

ลู่จิ้นยวนมองผ่านกระจกหลังแล้วเห็นรอยยิ้มของเธอ แต่ว่า ในใจก็รู้สึกแย่ไปกว่าเดิม เวินหนิงยิ้มอย่างไม่เต็มใจ จนทำให้เขายิ่งดูก็ยิ่งหงุดหงิด

แต่ว่า ผู้ชายคนนี้ก็ไม่อยากจะยืดยื้อกับเธออีก ขับรถไป แล้วพาเธอกลับไปที่ที่เธอควรจะอยู่

"คนที่เฝ้าเธอ แล้วก็คนพวกนั้น ถ้าเธอไม่อยากทำให้พวกมันลำบาก ก็อย่ามาเล่นกับความอดทนของฉันอีก"

ถึงแม้เวินหนิงจะไม่ได้ทะเลาะโต้เถียงกับเขาอีก ระหว่างทางก็เงียบมาก แต่กลับทำให้เขารู้สึกว่า ถ้าต้องเผชิญหน้ากับเธอแบบนี้ ให้เธอมาทะเลาะกับตัวเองดีกว่า

แต่ว่าตอนนี้ เวินหนิงเหมือนเป็นแค่หุ่นไม้ บนใบหน้ามีรอยยิ้ม แต่ความคิดความรู้สึกของเธอกลับมองไม่ออกเลย ไม่มีใครสามารถเดินเข้าไปในหัวใจเธอได้อีก

เวินหนิงมองไปที่คนเฝ้าเธอ ทุกคนก็ไม่กล้าสบตาเธอ แล้วรู้สึกเกร็ง

คนรับใช้ที่ถูกเธอทำให้สลบก็มองมาที่เธอด้วยดวงตาบวมแดง "คุณหนูเวิน อีกหน่อย ต้องขอโทษนะคะ คุณอยู่ได้แค่ในห้องของคุณ เราทนรับกับความโมโหของคุณชายไม่ไหวจริงๆค่ะ"

กับเธอ ในใจเวินหนิงก็รู้สึกผิดด้วย "ขอโทษนะ ฉัน……ไม่ได้ตั้งใจ"