บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 214 โดนชนเกือบล้ม

ลู่จิ้นยวนก็ขี้เกียจจะรั้งเธอไว้ "อยากไปก็ไป เชิญ"

"คุณ! " แคทเธอรีนโกรธจนพูดไม่ออก ผู้ชายคนนี้เป็นโรคจิตหรือไง? เป็นคนตอบรับคำเชิญเธอเอง แต่ก็ทำเป็นเย็นชาใส่เธอ

หญิงสาวไม่อยากมานั่งรองรับอารมณ์ของเขา จึงเลือกที่จะเดินจากไป แต่เธอก็ตั้งใจเดินผ่านไปทางที่เวินหนิงยืนอยู่ "ทำไม ลูกในท้องเป็นของลู่จิ้นยวนหรือไง?"

เวินหนิงจ้องมองคนทั้งสอง เมื่อครู่เธอได้ยินชัดเจนที่แคทเธอรีนสั่งให้คนมาไล่เธอออกไป ตอนแรกคิดว่าลู่จิ้นยวนคงไม่สนใจเธอแล้ว แต่เขาก็ออกหน้าปกป้องเธอในที่สุด

เวินหนิงเองก็งงไปหมด เธอไม่เข้าใจว่าลู่จิ้นยวนกำลังคิดอะไรอยู่

แต่เห็นหญิงสาวต่างชาติคนนี้ทำตัวเย่อหยิ่งดูถูกเธอแบบนี้แล้วก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา ท้องแล้วทำไม เธอก็ไม่ได้ด้วยก่อนหญิงตรงหน้าตรงไหน ทำไมต้องยอมให้เขามาดูถูกด้วย?

"ใช่แล้วยังไง ว่าแต่คุณผู้หญิง คุณเองก็ไม่ได้อย่างที่ต้องการเหมือนกัน ทำไมต้องมาทำเป็นดูถูกเหยียดหยามกันด้วย?"

"เธอ! " แคทเธอรีนไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆที่ดูอ่อนแอจะปากเก่งแบบนี้ ก่อนจะทำเสียงขึ้นจมูก "ช่างเถอะ ฉันขี้เกียจมาต่อปากต่อคำกับผู้หญิงท้องที่สภาพดูไม่ได้แบบนี้"

พูดเสร็จเธอก็สะบัดกระเป๋าแอมแมสเบาๆก่อนจะเดินผ่านไปทางเวินหนิง ด้วยความที่กระเป๋าเธอใหญ่อยู่แล้วบวกกับความตั้งใจเดินเฉียดเวินหนิงทำให้ประเป๋าไปขูดเข้ากับเสื้อของเวินหนิง

โดยที่เวินหนิงไม่ทันได้ระวังตัว บวกกับตัวของแคทเธอรีนที่ใหญ่กว่าทำให้เธอเกือบล้มไปกองกับพื้น