บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 227 มายุ่งอีกแล้ว

“อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน! ” ชายที่อยู่ด้านในเมื่อได้ยินว่ามีคนมาทำลายเรื่องดีๆ ของตน ก็เปิดประตูออกมาด้วยใบหน้าไม่พอใจ

กำลังจะไล่ออกไป พอเห็นว่าเป็นลู่จิ้นยวนก็รู้สึกผิดนิดหน่อย ผู้ชายตรงหน้า ถึงจะไม่รู้จักว่าเป็นใคร แต่ออร่าน่ากลัวและดูถูกดูแคลนที่เปล่งออกมานั้น……

คิดสักพัก ทำให้คนใหญ่คนโตไม่พอใจเพราะพนักงานเสิร์ฟคนเดียวมันไม่คุ้ม คนคนนั้นจึงหันหน้ากลับไปมองเด็กผู้หญิงที่หดตัวอยู่ในห้องน้ำไม่กล้าออกมา “ถือว่าเธอโชคดีนะ”

ลู่จิ้นยวนเห็นคนคนนั้นออกไป ในใจก็ตลกเล็กน้อยกับการมายุ่งเรื่องชาวบ้านของตัวเอง เขากลายเป็นคนดีอบอุ่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

“ไม่เป็นอะไรแล้ว เธอออกมาสิ”

พูดจบ ลู่จิ้นยวนกำลังจะออกไป ในตอนนี้เด็กผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำก็รีบยื่นมือออกมาจับกางเกงเขาไว้ “คุณคะ ฉันกลัว คุณช่วย……พาฉันออกไปด้วยได้ไหม?”

เสียงเด็กผู้หญิงสั่น เห็นได้ชัดว่ากลัวถึงขีดสุด ลู่จิ้นยวนได้ยินเสียงเธอแล้วก็หยุดฝีเท้า

บางทีอาจจะเพราะดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป เขารู้สึกว่าเสียงนี้มันเหมือนของเวินหนิงเหลือเกิน เหมือนทำไปโดยไม่รู้ตัว เขาไม่ปฏิเสธ

เด็กผู้หญิงเห็นเขาไม่ได้ออกไป ก็รีบเดินออกมา เห็นใบหน้าลู่จิ้นยวนก็อึ้งไป เมื่อครู่นี้เธอตกใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เห็นไม่ชัดว่าผู้ชายตรงหน้าหน้าตาเป็นอย่างไร ตอนนี้พอเห็นแล้วก็ตกตะลึงนิดหน่อย

ชายที่อยู่ตรงหน้า มีใบหน้าเอเชียเหมือนกับเธอ แต่หุ่นสูงมาก เทียบกับฝรั่งที่ตัวสูงก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเลย กระดุมบนหน้าอกเปิดออกแบบไม่ได้ตั้งใจ สีหน้าท่าทางถึงแม้จะเย็นชา แต่ก็ไม่สูญเสียความลึกลับ นี่คือผู้ชายที่ตอบสนองความเพ้อฝันของผู้หญิงได้ทั้งหมด

เวินหนิงลูบแขน แต่สุดท้ายก็ไม่คิดจะออกไปแบบนี้ เธอกระชับซองเอกสารในมือ วันนี้เธอต้องเอาผลทดสอบดีเอ็นเอนี้ให้ลู่จิ้นยวน

ขณะที่คิด เวินหนิงก็ให้กำลังใจตัวเองและหาที่หลบลม รอคอยต่อไป

เวินหนิงมอง เป็นรถลู่จิ้นยวนพอดี ใบหน้าเธอยิ้มดีใจ รีบเดินเข้าไปใกล้ “ลู่จิ้นยวน ในที่สุดคุณก็กลับมา

ตลอดทาง ถึงแม้ลู่จิ้นยวนไม่ได้พูดคุยกับเธอ แต่เธอก็พึงพอใจนิดหน่อย ได้มีปฏิสัมพันธ์กับชายที่ยอดเยี่ยมแบบนี้

จู่ๆ ก็มีสาวท้องโผล่ออกมา เธอตกใจสะดุ้ง กำลังจะเหยียบเบรก

เห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังพูดอะไรบางอย่างพร้อมเดินออกมา ก็ประหลาดใจนิดหน่อย แต่เห็นสีหน้าท่าทางของลู่จิ้นยวน ไม่ได้เหมือนล้อเล่น

รอยยิ้มดีใจของเวินหนิงแข็งทื่อบนใบหน้า เห็นรถคันนั้นไม่ได้ชะลอตัวแต่ขับผ่านไปเลย ดวงตาก็เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“ลู่จิ้นยวน! ฉันเอง!”

เธอตะโกนออกมาโดยไม่รักษาภาพลักษณ์ ซุนเฟยเอ๋อร์เหลือบมองผู้หญิงด้านหลัง ก็รู้สึกงงงวยอย่างเห็นได้ชัด

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะรู้จักกับลู่จิ้นยวน แต่ทำไม……