บ่วงแค้นแสนรัก บทที่264 ในที่สุดแม่ลูกก็ได้พบกันอีกครั้ง

ยังดีที่ไม่ใช่เรื่องจริง เธอนั้นได้ออกมาจากเกาะร้างที่น่ากลัวนั่นแล้ว กลับมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง

เหอจื่ออันได้ยินเสียง ลุกขึ้นมาจากโซฟาที่อยู่ข้างๆ "รู้สึกยังไงบ้าง

เวินหนิงไม่ต้องการให้เหอจื่ออันเป็นห่วงเรื่องของเธอ ดังนั้นเลยส่ายหน้า มองเห็นรอยคล้ำใต้ตาของชายหนุ่ม

"ขอโทษนะคะ รบกวนคุณ......อีกแล้ว"

"รบกวนหรือไม่รบกวนอะไรกัน ไปช่วยชีวิตคุณคือเรื่องที่ผมยินดีครับ ต่อให้คุณไม่ถามหาผม ไม่ได้ข่าวคราวของคุณนานขนาดนี้

เวินหนิงกลับยังคงส่ายหน้าอยู่ดี "ไม่ค่ะ ฉันได้ยินหมดแล้วค่ะ เพื่อฉัน......จริงเหรอคะ

ข้อแลกเปลี่ยนที่เย่หวานจิ้งกับเหอจื่ออันพูดกันในตอนนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะได้ยินไม่ชัดมาก แต่ก็ยังคงเข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง

เหอจื่ออันมาช่วยเธอ และเขาสูญเสียอะไรอะไรไปไม่น้อยเลย

บุญคุณในครั้งนี้ เธอทำได้แค่ทดเอาไว้ในใจ ในอนาคตมีโอกาสก็จะทดแทน

ความจริงแล้วส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น ต่อให้ถอดใจไปก็ไม่เสียดายหรอกครับ สำหรับผมแล้ว ชีวิตของคุณสำคัญกว่าอะไรทั้งสิ้น คุณไม่เป็นอะไร

เรื่องร้ายที่เวินหนิงเจอมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ล้วนมีความสัมพันธ์เกี่ยวกับเธอ ทั้งนั้น เพราะฉะนั้น

แน่นอน ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ ก็ไม่ได้หยุดลงแค่ตรงนี้......

"ต่อจากนี้ไป คุณก็กลับไปประเทศจีนไม่ได้แล้วเหมือนกัน จากการจัดการของตระกูลลู่ คุณจะกลายเป็นคนที่เสียชีวิตไปแล้ว ผมจะจัดการหาตัวตนให้คุณใหม่"

เหอจื่ออันหยิบคอนตอนบัดขึ้นมา มาเช็ดริมฝีปากให้กับเวินหนิง ปากของเธอแตกเพราะว่าแห้ง แต่เพราะว่ารอยแผลยังไม่สมาน เลยใช้ได้แค่วิธีนี้เพื่อที่จะทำให้ชุ่มชื้นขึ้น ดื่มน้ำไม่ได้

เขากังวลว่าเวินหนิงจะไม่ยอมรับข้อต่อรองนี้ ยังไงเสีย นี่หมายถึงว่าจะต้องละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างในอดีต กลายเป็นกระดาษสีขาว เริ่มต้นใหม่

เวินหนิงหลับตาลง เธอย้อนคิดถึงชีวิตยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาของเธอ ราวกับ มีเพียงแต่ความทรงจำมากมายที่ไม่อยากจะกลับไปมอง

เหมือนกับ ก็ไม่มีอะไรดีๆให้จดจำ......

ในหัว ภาพใบหน้าของลู่จิ้นยวนโผล่ขึ้นมาแล้วก็หายไป เวินหนิงเพียงแค่กำหมัดเอาไว้แน่น เพราะว่าการกระทำนี้มือที่เจ็บและล้า ถึงได้มีความรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาเป็นระยะๆ

เธอลืมตาขึ้นด้วยความรวดเร็ว......

"ฉันเข้าใจแล้ว! เวินหนิงในอดีต ได้ตายไปแล้ว อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน"

เหอจื่ออันเห็นว่าเธอนั้นไม่ได้เสียใจมากนัก ก็สบายใจขึ้น หลังจากนั้น กลับมองเห็นความโกรธแค้นในตาของเธอ อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงขึ้นมา "คุณในตอนนี้อ่อนแอเกินไป อย่าคิดเรื่องแก้แค้นเอาคืนให้มาก เรื่องแบบนี้ ในอนาคตยังมีเวลาอีกมาก"

เวินหนิงพนักหน้า มองเหอจื่ออันอย่างแน่วแน่ "ฉันรู้แล้ว......"

ออกมาจากนรกได้ เธอนั้นได้เผชิญกับอะไรมากมายแล้ว ทั้งๆที่พัวพันอยู่กับลู่จิ้นยวนก็ไม่เป็นเวลาแค่เพียงปีกว่าๆ แต่เธอกลับรู้สึกว่าเหมือนใช้เวลามานานแล้วหนึ่งศตวรรษ

ชีวิตในช่วงนี้ เธอก็ควรจะจำเอาไว้บ้าง อนาคต เธอจะไม่มีทางโง่แบบนั้นอีก......