บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 4

เวินหนิงส่ายหน้า น่าจะรู้สึกไปเองมากกว่า คนที่หมดสติมาสามปีเต็ม จะเป็นไปได้ยังไงที่จะฟื้นขึ้นมาเพราะเธอดูแลเขาแค่หนึ่งวันและนอนกับเขาแค่หนึ่งคืน

อีกอย่าง เวินหนิงก็ไม่ได้หวังให้ลู่จิ้นยวนฟื้นขึ้นมา

ถ้าลู่จิ้นยวนตื่นขึ้นมาตอนนี้ ถ้างั้นตระกูลลู่ก็คงไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้ลู่จิ้นยวนหมดสติมาสามปี เธอก็คงต้องถูกส่งกลับเรือนจำ ไม่ก็เพราะลู่จิ้นยวนเกลียดเธอก็จะสั่งกำจัดเธอไปจากโลกนี้

รวมถึง สามปีนี้ที่ลู่จิ้นยวนหมดสติ มีคนมาทำลายชีวิตที่เคยประสบความสำเร็จของเขา และคนที่ทำให้เขาต้องประสบชะตากรรมแบบนี้คือคนที่อยู่ตรงหน้า แล้วลู่จิ้นยวนจะปล่อยเธอไปงั้นหรอ

ดังนั้น ไม่ว่าอย่างไรเวินหนิงก็ไม่ได้อยากให้ลู่จิ้นยวนฟื้นขึ้นมา หากเขาฟื้นขึ้นมา ก็คงกลายเป็นฝันร้าย

แต่ไม่นาน เวินหนิงก็ต้องตกไปอยู่ในฝันร้าย

หนึ่งเดือนต่อมา เวินหนิงเช็ดตัวให้ลู่จิ้นยวน นวดให้ลู่จิ้นยวน นอกจากตอนกินข้าวแล้วเธอก็อยู่ข้างๆลู่จิ้นยวนตลอด

ตอนที่นวดให้ลู่จิ้นยวนนั้นเวินหนิงก็สังเกตอาการของลู่จิ้นยวน เธอตั้งใจจับหรือลูบในจุดที่คนจะรู้สึกจั๊กกะจี๋ ลู่จิ้นยวนก็ไม่มีการตอบสนองอะไร

เธอก็เลยมั่นใจ ว่าความรู้สึกของเช้าวันนั้นแค่เธอคิดไปเอง

ในที่สุดเธอก็คลายกังวล กลางคืนไม่ต้องนอนขดอยู่บนโซฟา แต่กลับมานอนบนเตียง

เตียงของตระกูลลู่สบายมากๆ มีเตียงแต่มานอนไม่ได้ สำหรับเธอแล้วเป็นความทรมานอย่างหนึ่ง