บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 4

เวินหนิงส่ายหน้า น่าจะรู้สึกไปเองมากกว่า คนที่หมดสติมาสามปีเต็ม จะเป็นไปได้ยังไงที่จะฟื้นขึ้นมาเพราะเธอดูแลเขาแค่หนึ่งวันและนอนกับเขาแค่หนึ่งคืน

อีกอย่าง เวินหนิงก็ไม่ได้หวังให้ลู่จิ้นยวนฟื้นขึ้นมา

ถ้าลู่จิ้นยวนตื่นขึ้นมาตอนนี้ ถ้างั้นตระกูลลู่ก็คงไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้ลู่จิ้นยวนหมดสติมาสามปี เธอก็คงต้องถูกส่งกลับเรือนจำ ไม่ก็เพราะลู่จิ้นยวนเกลียดเธอก็จะสั่งกำจัดเธอไปจากโลกนี้

รวมถึง สามปีนี้ที่ลู่จิ้นยวนหมดสติ มีคนมาทำลายชีวิตที่เคยประสบความสำเร็จของเขา และคนที่ทำให้เขาต้องประสบชะตากรรมแบบนี้คือคนที่อยู่ตรงหน้า แล้วลู่จิ้นยวนจะปล่อยเธอไปงั้นหรอ

ดังนั้น ไม่ว่าอย่างไรเวินหนิงก็ไม่ได้อยากให้ลู่จิ้นยวนฟื้นขึ้นมา หากเขาฟื้นขึ้นมา ก็คงกลายเป็นฝันร้าย

แต่ไม่นาน เวินหนิงก็ต้องตกไปอยู่ในฝันร้าย

หนึ่งเดือนต่อมา เวินหนิงเช็ดตัวให้ลู่จิ้นยวน นวดให้ลู่จิ้นยวน นอกจากตอนกินข้าวแล้วเธอก็อยู่ข้างๆลู่จิ้นยวนตลอด

ตอนที่นวดให้ลู่จิ้นยวนนั้นเวินหนิงก็สังเกตอาการของลู่จิ้นยวน เธอตั้งใจจับหรือลูบในจุดที่คนจะรู้สึกจั๊กกะจี๋ ลู่จิ้นยวนก็ไม่มีการตอบสนองอะไร

เธอก็เลยมั่นใจ ว่าความรู้สึกของเช้าวันนั้นแค่เธอคิดไปเอง

ในที่สุดเธอก็คลายกังวล กลางคืนไม่ต้องนอนขดอยู่บนโซฟา แต่กลับมานอนบนเตียง

เตียงของตระกูลลู่สบายมากๆ มีเตียงแต่มานอนไม่ได้ สำหรับเธอแล้วเป็นความทรมานอย่างหนึ่ง

ความมืดปกคลุมทั่วห้อง เธอดิ้นจนสุดแรงด้วยความกลัว บ้านตระกูลลู่ใหญ่ขนาดนี้ ใครนะที่กล้าบุกเข้ามาในห้องของลู่จิ้นยวนในกลางดึก มาลวนลามภรรยาของลู่จิ้นยวน และยังกล้าทำต่อหน้าลู่จิ้นยวนอีก!

"ป่าเถื่อนดี ฉันชอบ" เสียงของผู้ชายแปลกหน้าไม่ได้ทำให้เวินหนิงเดาได้เลยว่าเขาเป็นใคร ความอ่อนแอของเวินหนิงทำให้การดิ้นของเธอถูกมองข้าม ไม่เพียงแต่ไม่ได้ผลอะไร การเสียดสีของร่างกายที่นุ่มนวลของเธอ ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกของชายหนุ่ม

"นายเป็นใครกันแน่ รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ถ้าคนของตระกูลลู่รู้ว่านายลักลอบเข้าห้องคุณหนูของเขากลางดึก และยังมาลวนลามนายหญิงอีกล่ะก็ ฉันรับรองว่านายไม่มีทางได้ผุดได้เกิดแน่นอน! นายรีบไปตอนนี้ ฉันรับประกันจะไม่ทำร้ายนาย ถ้านายยังไม่ไป ฉันจะตะโกนเรียกให้คนช่วย!"

"หึ งั้นเธอก็ตะโกนเลย ลองดูว่าถ้าคนของตระกูลลู่เข้ามาให้เธอและฉันในสภาพนี้ จะจัดการกับเธออย่างไร"

ขณะนั้นตัวของเวินหนิงก็แข็งขึ้นมา......