บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 41 ผมเท่านั้นที่ลงโทษเธอได้
งานเลี้ยงจบอย่างราบรื่น ลู่จิ้นยวนทยอยส่งแขกกลับ
เมื่อกลับถึงห้อง เวินหนิงก็กำลังจ้องโน้ตบุ๊คอยู่ขมวดคิ้วเหมือนกับกำลังคิดเรื่องอะไรบางอย่าง จนแม้แต่ลู่จิ้นยวนกลับมาก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนกับว่ากำยังกำลังตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง
ลู่จิ้นยวนเดินไปแล้วมองไปที่หน้าจอ บนนั้นเป็นข้อมูลเกี่ยวกับการร้องเรียนทบทวนคดีในชั้นศาล แต่ยังดูไม่ชัดเวินหนิงก็รู้สึกว่ามีคนมาแล้วรีบปิดหน้าเว็บทันที
หันกลับไปก็เห็นลู่จิ้นยวน เธอก็เลยลุกขึ้น "ฉันมีข้อมูลอะไรบางอย่างต้องเสิร์ช"
ลู่จิ้นยวนเอ่ยตอบรับอย่างเรียบนิ่งแล้วไม่ได้เอ่ยพูดอะไรอีก
เวินหนิงดูเขาอารมณ์ก็ค่อนข้างดีก็เลยอยากจะลองถาม "คือ เรื่องวันนี้ฉันไม่ใช่เป็นคนพูด ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาได้ข่าวนี้มาได้ยังไง"
ถึงแม้ประเด็นคำพูดของคุณอากับอาสะใภ้จะไม่มีผลกระทบอะไรมาก แต่เวินหนิงก็ไม่อยากทำให้ตัวเองเป็นคนผิด
"ผมรู้" เมื่อลู่จิ้นยวนเห็นว่าเธอรีบอธิบายก็เลยขมวดคิ้ว
คู่สามีภรรยาลู่หมิงฮั่นช่วงนี้อยู่ต่างประเทศแล้วเวินหนิงเป็นคนนอกไม่มีทางรู้เรื่องของตระกูลลู่ เพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่เคยสงสัยเธอเลย
แต่ว่าท่าทางของผู้หญิงคนนี้ที่กลัวว่าเขาจะเข้าใจผิดทำให้เขารู้สึกไม่สบอารมณ์ ในสายตาเธอ เขาเป็นคนที่ไม่แยกแยะขนาดนี้เลยหรอ?
"งั้นก็ดี งั้นก็ดี" เวินหนิงพยักหน้ากำลังจะเดินออกไป แต่ลู่จิ้นยวนก็เรียกเธอไว้
"เรื่องครั้งนี้เธอรับมือได้ดี ไม่ได้โง่เหมือนที่ผมคิดไว้"
เมื่อเวินหนิงได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกปากกระตุก ผู้ชายคนนี้เหมือนอยากโดนสั่งสอน ทั้งๆที่จะพูดชมว่าเธอฉลาดแต่ก็ยังจะพูดในทางกลับกันแบบนี้
ฟังแล้วไม่ได้ทำให้คนอื่นรู้สึกดีใจเลย
"แน่นอน สมองแล้วก็ไหวพริบฉันดีอยู่แล้ว" เวินหนิงเอ่ยชมตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้น ไม่มีท่าทางที่เกรงใจเหมือนปกติเลย
เมื่อลู่จิ้นยวนเห็นสายตาที่เป็นประกายของเธอ นี่เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เวินหนิงแสดงสีหน้าแบบนี้ต่อหน้าเขา ความเย็นชานิ่งแข็งในวันปกติก็มีความชีวิตชีวาที่เหมาะกับอายุของเธอมากกว่าเดิม
เมื่อมองไปที่สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นไปอย่างเหม่อลอย ลู่จิ้นยวนก็รู้สึกตัวแล้วรีบปรับสีหน้าทันที "พูดชมตัวเอง ไม่อายปาก"
พูดจบก็หันหลังเดินเข้าห้องอาบน้ำ
เวินหนิงมองไปที่แผ่นหลังของเขา ในใจรู้สึกเอื้อมระอาแล้วไม่รู้จะพูดยังไง ลู่จิ้นยวนกลับคำได้เร็วมาก หรือว่าคำพูดที่เธอพูดเมื่อกี้เหมือนเป็นคำล้อเล่นแล้วเขารู้สึกว่าขัดใจ?
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เวินหนิงก็เก็บสีหน้าที่น่าเบื่อของตัวเองแล้วย้ำกับตัวเองในใจ ห้ามโอ้อวดไม่งั้นจะทำให้ลู่จิ้นยวนอารมณ์เสียอีก
ในห้องอาบน้ำ หยดน้ำแต่ละหยดไหลผ่านร่างกายที่แข็งแรงของลู่จิ้นยวน ผู้ชายคนนี้มองไปที่กระเบื้องสีขาวตรงหน้าพร้อมขมวดคิ้วเข้ม
เขารู้สึกใจเต้นกับรอยยิ้มของเวินหนิง นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย
ขณะที่โดนไอน้ำจากความร้อนโอบล้อมไว้ สายตาลู่จิ้นยวนก็แฝงไปด้วยความสับสน
……
เช้าวันต่อมา เวินหนิงก็ตื่นจากที่นอนแต่เช้า
พอลงมาข้างล่างก็เห็นลู่หมิงฮั่นกับโจวไป๋เยว่ที่ก่อเรื่องเมื่อวานยังอยู่
ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะหน้าด้านแล้วยังอยู่ต่อได้
เมื่อเห็นเวินหนิง โจวไป๋เยว่ก็รู้สึกอัดอันในใจ ถ้าเมื่อวานเป็นเพราะเธอไม่ทำตามที่คาดไว้ ลู่จิ้นยวนก็คงจะเสียหน้าไปตั้งนานแล้ว
แต่ตอนนี้กลับดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับลู่จิ้นยวน แต่พวกเขากลับ เป็นคนที่ไม่จริงใจแล้วไม่หวังดีแทน
"เหอะ นี่เป็นคนใช้ที่บ้านไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงวิ่งไปชั้นสองชั้นที่เจ้าของบ้านอยู่ล่ะ?"
เพราะว่าคนอื่นไม่อยู่ ทั้งสองสามีภรรยาก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งเป็นคนดี ก็เอ่ยคำพูดที่เสียดสีอย่างเปิดเผย
เวินหนิงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ดูเหมือนว่าคนนี้จะไม่ถูกกับลู่จิ้นยวน แล้วไม่ได้หวังดีกับเธอด้วย เพราะฉะนั้นเธอไม่อยากยุ่งด้วย
โจวไป๋เยว่ถูกมองข้าม ความโมโหในใจก็พุ่งขึ้นไปอีกแล้วเอ่ย "กฎของตระกูลลู่ ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครเคยสั่งสอนเธอ
พูดไปด้วยก็ง้างมือขึ้นจะตบรีบ เวินหนิงถอยหลังไปแล้วหลบฝ่ามือนั่นไปได้
แต่ไม่คิดเลยว่าโจวไป๋เยว่ไม่ยอมแพ้ เมื่อเห็นว่าตบไม่โดนก็จะมาตบเธออีกครั้ง
ตอนนี้เวินหิงถอยไปชนกำแพงแล้ว ถอยไม่ได้อีก ดูเหมือนว่ากำลังจะโดนตบ แต่มือของเธอก็หยุดชะงักอยู่กลางอากาศไปฉับพลัน
ลู่จิ้นยวนจ้องมองไปที่โจวไป๋เยว่ แรงที่จับไว้บนข้อมือไม่เกรงใจเลย จับแน่นจนจะบีบกระดูกเธอแตกไปอย่างนั้น
เจ็บ!" เมื่อโจวไป๋เยว่เห็นลู่จิ้นยวนก็ตกใจกับสายตาที่เยือกเย็นของเขา "จิ้นยวน? ทำไมแกตื่นแล้วล่ะ? รีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้
"ถ้าไม่ตื่นก็คงไม่เห็นอะไรแบบนี้" ลู่จิ้นยวนไม่มีท่าทีที่จะปล่อยมือ มองไปที่เวินหนิงแล้วให้เธอรีบไปจากข้างตัวโจวไป๋เยว่
โจวไป๋เยว่อึ้งกับความเยือกเย็นของลู่จิ้นยวน ทั้งๆที่ผู้ชายตรงหน้าเป็นอายุน้อยกว่าเธอ แต่สายตากลับเหมือนพระราชาที่กำลังมองมาที่เธอ มองเธอเหมือนเป็นแค่มดปลวกอย่างนั้น……
ผ่านไปสักครู่ ลู่หมิงฮั่นค่อยรู้สึกตัวแล้วแยกตัวโจวไป๋เยว่ออกมาอย่างหงุดหงิด "จิ้นยวน แกหมายความว่ายังไง เพื่อผู้หญิงคนนั้นแกจะลงมือกับอาสะใภ้แกหรอ?"
อ่าน บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 41 ผมเท่านั้นที่ลงโทษเธอได้
นวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 41 ผมเท่านั้นที่ลงโทษเธอได้ ได้รับการอัปเดตพร้อมรายละเอียดที่ไม่คาดคิดมากมายเพื่อลบปมทางอารมณ์มากมายระหว่างผู้นำชายและหญิง นอกจากนี้ผู้แต่ง ชิวเซิง ยังมีความแยบยลในการทำให้สถานการณ์แตกต่างไปจากเดิมอย่างมาก มาติดตาม บทที่ 41 ผมเท่านั้นที่ลงโทษเธอได้ ของซีรี่ส์ บ่วงแค้นแสนรัก โดยผู้แต่ง ชิวเซิง
คีย์เวิร์ดที่ค้นหา:
Story บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 41 ผมเท่านั้นที่ลงโทษเธอได้
บ่วงแค้นแสนรัก โดย ชิวเซิง