บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 179

“เวินหนิง แค่กินข้าวเอง เธอไม่จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ทนทุกข์กาย”

เสียงของลู่จิ้นยวนมีความเย็นชา ทำให้เวินหนิงเย็นเฉียบตั้งแต่หัวจรดเท้า

เฮอะๆ กลยุทธ์ทนทุกข์กายเหรอ ในสายตาเขา เธอเป็นอะไรกันแน่?

เขาคิดว่าเธอแสร้งทำทุกอย่างออกมาเหรอ? แม้ว่าตอนนี้จะรู้สึกแย่มาก ก็ยังกำลังหลอกลวง เพื่อให้เกิดความเห็นใจ?

ไม่เคยมีช่วงเวลาแบบนี้มาก่อน มันทำให้ในใจเธอเต็มเปลี่ยนไปด้วยความขุ่นเคืองกับชายที่กำลังเฝ้ามองด้วยสายตาเย็นชา

“ลู่จิ้นยวน ในสายตาคุณ ฉันมีแผนการกับคุณทุกเรื่องเลยเหรอ? ”

เวินหนิงพยายามกลืนสิ่งที่อยู่ในปากตัวเอง กุมบริเวณท้องที่มีพลังมหาศาล แล้วมองไป

หางตาเธอมีน้ำตาไหลออกมาเพราะรู้สึกอึดอัด ดูน้อยใจถึงขีดสุด

ลู่จิ้นยวนรู้สึกใจอ่อนทันที แต่นึกถึงเรื่องพวกนั้นที่เธอกับเหอจื่ออันทำ เขาก็แค่ทำเสียงฮึดฮัด “หรือไม่ใช่เหรอ? ”

ตอนนี้ภาพลวงตาที่ไม่เป็นจริงในใจเวินหนิงก็หายไปทีละนิด บางที นี่อาจเป็นสิ่งที่ลู่จิ้นยวนคิดกับเธอจริงๆ ก็ได้ เธอจะขออะไรได้อีก?

ทานอีกไม่กี่คำ เวินหนิงก็เรียกคนมาเอาอาหารไป ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอเพิกเฉยการมีอยู่ของลู่จิ้นยวน

“คุณจะดูฉันหลับเหรอ? ” เห็นลู่จิ้นยวนไม่คิดจะไป เวินหนิงก็เอ่ยปากอย่างเย็นชาอีกครั้ง

ลู่จิ้นยวนหงุดหงิดสักพัก “เธออยากให้ฉันไปมากเหรอ? ”

เวินหนิงรู้สึกน่าขำ เธออยากให้เขาอยู่หรือไง บังคับให้ตัวเองทำในสิ่งที่เธอไม่อยากทำ

“นี่มันเป็นที่ของคุณ คุณอยากทำอะไร ก็ทำได้เท่าที่คุณต้องการ ฉันแค่กังวลว่าคนอื่นจะเข้าใจผิด ฮ่าๆ ”

ถ้ามู่เยียนหรานรู้ว่าลู่จิ้นยวนค้างคืน ไม่แน่ว่าอาจจะบ้าคลั่งจนเป็นยังไงแล้ว เธอไม่อยากยั่วโมโหคนแบบนั้นเลยสักนิด

แต่แค่คำพูดเวินหนิงเข้าหูลู่จิ้นยวน มันทำให้เขาคิดว่าคนอื่นคือเหอจื่ออัน เขาเดินเข้าไปไม่กี่ก้าว บีบคอเวินหนิง กดเธอบนเตียง “เธออยากรักษาตัวให้บริสุทธิ์เพื่อผู้ชายคนนั้นจริงๆ นะ ไอ้คนไม่เอาไหนที่ปกป้องผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้ มันทำให้เธอหลงใหลเหรอ? ”

พอคิดว่าเวินหนิงทำเรื่องพวกนี้เพราะเหอจื่ออัน ลู่จิ้นยวนก็อยากฉีกร่างเธอ ถึงจะระบายความทุกข์ใจได้

เวินหนิงหัวเราะเยาะ นี่เขาจงใจตีความคำพูดตนผิดหรือเปล่า?

เขาสามารถหันหน้าไปหามู่เยียนหราน จู๋จี๋กัน เธอกับเหอจื่ออันมาเจอกัน ก็สามารถจัดฉากให้ลูกในท้องเป็นของเขาได้ มันมากพอแล้วจริงๆ

“คุณอยากคิดแบบนี้ ก็แล้วแต่คุณ”

เวินหนิงมองลู่จิ้นยวนอย่างดื้อรั้น อย่างไรแล้วเขาก็ไม่เคยเชื่อใจตน แล้วเธอจำเป็นต้องอธิบายอะไร?

“โอเค งั้นฉันอยากเห็นความสัมพันธ์ของพวกเธอมันจะลึกซึ้งแค่ไหน”

ลู่จิ้นยวนโกรธเวินหนิงอย่างมาก กดเธอลงไปเหมือนเสียสติ ฉีกเสื้อผ้าบนตัวเธอออกอย่างโหดเหี้ยม

เวินหนิงต้องการผลักเขา มือที่บาดเจ็บใช้การไม่ได้เลย ทำได้แค่บิดร่างกาย ต้องการหนีเท่านั้น

แต่แค่การกระทำนี้ไม่ได้ผลใดๆ

“ทำไม เธออยู่ใต้ร่างเหอจื่ออันก็ทำหน้าไม่เต็มใจแบบนี้เหรอ? เขาไม่รู้สึกเอียนเหรอ? ”

คำพูดน่าอัปยศอดสู ทำให้สีหน้าเวินหนิงแดงก่ำ

“คุณออกไป ออกไป!”

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ผู้ชายของเธอมีแค่เขาคนเดียว เขามักเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

น้ำตาไหลออกมาจากขอบตาอย่างช่วยไม่ได้