บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 180

ดวงตาว่างเปล่าเพราะความเหนื่อยล้าในตอนแรกของลู่จิ้นยวนกลับมาแหลมคมอีกครั้ง “เอกสารตรงนั้น นายไปจัดการ”

อันเฉินพบว่าตำแหน่งที่ลู่จิ้นยวนชี้ไปมันเต็มไปด้วยเอกสารที่เขาจัดการเสร็จแล้ว ความกดดันมหาศาลทันที นี่……ดูเหมือนเมื่อคืนbossจะไม่ได้นอนทั้งคืน มันมากเกินไปแล้ว

อันเฉินไม่กล้ายืดเยื้อ อย่างไรแล้วเจ้านายก็ทำงานหนักขนาดนี้ เขาเป็นลูกน้องจะกล้าขี้เกียจได้อย่างไร กำลังจะหยิบเอกสารเหล่านั้นเดินออกไป สายตาเขาก็พบว่าบนกระดาษแผ่นหนึ่ง เขียนชื่อคนคนหนึ่งเต็มไปหมด

เวินหนิง……?

อันเฉินเข้าใจทันทีถึงเหตุผลที่จู่ๆ ลู่จิ้นยวนก็ทำงานทั้งคืน และไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคน

……

ลู่จิ้นยวนอยู่ในห้องทำงานสักพักหนึ่ง เนื่องจากเขาทำงานอย่างหนักมาทั้งคืนแล้ว ก็รู้สึกเหนื่อยล้านิดหน่อย

ในตอนนี้ เย่หวานจิ้งก็โทรมา “จิ้นยวน เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้าน วันนี้ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไปเยี่ยมเยียนหรานที่โรงพยาบาล? ”

ลู่จิ้นยวนลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว ขมวดคิ้ว “ผมจัดการธุระที่บริษัทอยู่ ผมจะไปตอนนี้ เราเจอกันที่โรงพยาบาลนะครับ”

ได้ยินเสียงแหบพร่าของลูกชาย เย่หวานจิ้งก็ส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้ เขาต้องการผู้หญิงที่พึ่งพาได้มาดูแลสักหน่อยแล้วจริงๆ ทำงานไม่สนใจร่างกายตัวเอง ทำแบบนี้ได้อย่างไร?

ลู่จิ้นยวนลุกขึ้น มองดูตัวเองในกระจก มีตอหนวดดำปรากฏขึ้นที่คาง ขอบตาคล้ำมากขึ้น แตกต่างจากภาพลักษณ์ปกติของเขา

เพราะเวินหนิงเหรอ?

ลู่จิ้นยวนไม่อยากยอมรับ แต่เขารู้ว่า ถึงแม้เมื่อคืนเขาจะจัดการธุระพวกนั้นเสร็จแล้ว ส่วนมากในใจก็ยังคงคิดถึงผู้หญิงที่ไม่รู้จักความดีความชั่วคนนั้น!

ตระหนักได้ว่าเธอรุกรานความคิดของเขา ลู่จิ้นยวนก็โยนผ้าขนหนูในมือทิ้งไปข้างๆ อย่างรุนแรง

ให้ตายเถอะ บางทีเขาควรออกไปปรับเปลี่ยนอารมณ์สักหน่อย อย่างน้อยก็ห้ามโดนเวินหนิงรบกวนจิตใจ ผู้หญิงคนนั้น ไม่คุ้มค่า

……

ลู่จิ้นยวนจัดการรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว ขับรถไปที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ถึงจุดหมายปลายทางแล้ว เย่หวานจิ้งก็รอเขาอยู่ที่นั่นอย่างใจร้อน

“ดูลูกสิ งานมันสำคัญมากเหรอ วันนี้จะมาเยี่ยมเยียนหรานยังหน้าซีดเซียวแบบนี้”

“ซีดแต่ก็ยังดูดี” มู่เยียนหรานยิ้มขณะที่เดินลงมาข้างล่าง เมื่อครู่เธอมองทิวทัศน์ภายนอกอย่างเบื่อหน่าย ไม่คิดว่าจะเห็นรถลู่จิ้นยวนเข้ามา

เธอมีความสุขขนาดที่ว่าไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าก็เดินลงมาเลย

เธอคิดถึงเขามากจริงๆ

“เยียนหรานเข้าใจพูดนะ”

เย่หวานจิ้งมองมู่เยียนหราน วันนี้เธอสวมชุดผู้ป่วยโรงพยาบาล ใบหน้าไม่ได้แต่ง สวยแบบธรรมชาติ เครื่องแต่งกายแบบนี้ไม่ได้ทำให้ความงามเธอลดลง ตรงกันข้ามคือมีความน่าสงสารและอ่อนแอ ถึงจะเป็นผู้หญิงเมื่อเห็นท่าทางเธอแบบนี้ ก็ต้องรู้สึกเห็นอกเห็นใจและรักใคร่

เย่หวานจิ้งแอบพยักหน้า สำหรับรูปลักษณ์ภายนอกของมู่เยียนหราน เธอไม่ได้จู้จี้มากเท่าไร