บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 205

เย่หวานจิ้งก็ทุ่มสุดตัวเช่นกัน ทิ้งความสำรวมของคุณนายที่มีชื่อเสียงเอาไว้ เธอรู้ว่าตอนนี้ตัวเองเหมือนคนปากร้ายสร้างปัญหา แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น

ตราบใดที่ทำให้ลู่จิ้นยวนกลับเนื้อกลับตัวเลิกรากับผู้หญิงคนนั้น เธอก็ไม่มีความละอายอะไร

ลู่จิ้นยวนได้ยินคำพูดนี้ ก็รีบเดินไปข้างหน้ากดมือเย่หวานจิ้งไว้ ตอนนี้มือเธอยังมีเข็มฉีดยาที่ฉีดเข้าเส้นเลือด ตอนนี้การกระทำแบบนี้มันจะทำให้เลือดไหลย้อนกลับ

เย่หวานจิ้งรู้นิสัยลู่จิ้นยวน เขาจะสงสารตัวเองที่เป็นแม่คนนี้ ดังนั้นจึงจับมือลู่จิ้นยวนไว้ “จิ้นยวน ลูกฟังแม่สักครั้งได้ไหม? ไม่งั้นแม่คิดว่าจะตายตาไม่หลับ”

“แม่อย่าพูดแบบนี้” ลู่จิ้นยวนได้ยินคำว่าตายคำนี้ ก็สีหน้าหนักอึ้ง น้ำเสียงเข้มงวดอย่างมาก

เขาไม่อยากประนีประนอมแบบนี้ แต่เย่หวานจิ้งไม่ยอมให้โอกาสเขาหายใจเลย “ลูกสัญญากับแม่ แม่ก็จะทำการผ่าตัด ไม่งั้นก็ไม่พูดเรื่องนี้อีก”

“แม่ แม่ต้องทำแบบนี้……”

ลู่จิ้นยวนหมดหนทางสุดขีด ขณะที่สองแม่ลูกอยู่ในบรรยากาศหยุดชะงัก มู่เยียนหรานก็เคาะประตู เดินเข้ามา เห็นบรรยากาศระหว่างสองคนนี้แปลกนิดหน่อย ก็ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่าคะ? ”

ไม่กี่วันมานี้ มู่เยียนหรานเหมือนเป็นอีกคน มาที่โรงพยาบาลทุกวัน ถึงขนาดเพื่อเอาอกเอาใจเย่หวานจิ้ง เธอไปหาเซฟเพื่อสอนเธอทำน้ำซุปบำรุงผิวเหล่านั้นให้เธอด้วยซ้ำ เพื่อปรุงน้ำซุปให้เธอเองกับมือ

“ไม่เลย เธอมาในเวลาที่เหมาะสม”

เย่หวานจิ้งยิ้มทักทายมู่เยียนหราน จับมือของเธอไว้ ทันใดนั้นก็ชี้ไปที่แผลพุพองบนนิ้วเธอด้วยน้ำเสียงโอเวอร์ “โอ๊ยตาย นี่มันเพราะตุ๋นซุปให้ฉันใช่ไหม? ลำบากเธอจริงๆ เลย มีน้ำใจมากกว่าใครบางคนเยอะเลย”

ลู่จิ้นยวนเข้าใจแน่นอนว่ากำลังโทษตนอยู่ เหลือบมองมือที่บาดเจ็บของมู่เยียนหราน เขาก็ถอนหายใจ “เยียนหราน เรื่องพวกนี้ เธอไม่ต้องทำเองก็ได้ มือเธอใช้เล่นเปียโนดีกว่านะ”

“ยากมากที่จิ้นยวนจะเป็นห่วงใคร ในเมื่อเป็นแบบนี้ เยียนหราน เราเพิ่งคุยเรื่องจัดงานหมั้นให้เร็วที่สุดอยู่ล่ะ ทางด้านเธอมีความคิดอะไรไหม? ”

มู่เยียนหรานได้ยินดังนี้ก็ตกตะลึง ปลาบปลื้มในใจมาก แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ ก้มหน้าลง “ฉัน……ฉันไม่มีความเห็นอะไรค่ะ แค่จิ้นยวนคิดว่า……”

เย่หวานจิ้งดึงมือมู่เยียนหรานไปทางลู่จิ้นยวน มีคำเตือนในดวงตา ราวกับกำลังพูดว่า ถ้าลูกไม่สัญญา แม่ก็จะละทิ้งการรักษาทันที ตายให้ลูกดู

ลู่จิ้นยวนกัดฟัน ริมฝีปากขยับ สุดท้ายก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ตอนนี้อาการเย่หวานจิ้งไม่คงที่ เขาไม่สามารถเอาชีวิตเธอมาเสี่ยงได้

เห็นลู่จิ้นยวนยอมแพ้ เย่หวานจิ้งก็ยิ้ม “เยียนหราน เขาเห็นด้วยอยู่แล้ว เอาแบบนี้นะ อีกสองวันเราไปเจอผู้หลักผู้ใหญ่กัน แล้วกำหนดวัน จากนั้นก็จัดพิธีให้เร็วที่สุด”

“พวกพิธีอื่นๆ ไม่ต้องก็ได้มั้งครับ? ” ลู่จิ้นยวนได้ยินก็รู้สึกปวดศีรษะยากที่จะแก้ปัญหา

ตอนแรกเขาแค่ใช้แผนรับมือชั่วคราว เพียงแค่ไม่อยากให้เย่หวานจิ้งโกรธเท่านั้น แต่ถ้าจัดพิธีด้วย ถ้าต้องการปฏิเสธอีกครั้งก็ยากแล้ว

“ฉันก็ไม่สนเรื่องนี้ค่ะ คุณป้า”

มู่เยียนหรานพูดอย่างเห็นอกเห็นใจ แค่ในดวงตามีความน้อยใจเล็กน้อย ทำให้เย่หวานจิ้งเหลือบมองลู่จิ้นยวนอย่างไม่พอใจ