บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 275

มันคืออะไร?

ไม่น่าจะใช่ของสิ่งนั้นที่เธอคิดใช่ไหม? โกศ...ของผู้หญิงคนนั้น?

มู่เยียนหรานเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของลู่จิ้นยวน เป็นครั้งแรกที่เกิดความกลัวเล็ดลอดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจสำหรับผู้ชายคนนี้

“จิ้นยวน นายบ้าไปแล้วเหรอ...”

มู่เยียนหรานฝืนยืนขึ้น เธอพุ่งเข้าไปในห้องอย่างบ้าคลั่ง เธอมองของสิ่งนั้นที่ทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว

คนธรรมดาจะเอาโกศคนตายมาถือไว้ราวกับของรักของหวงได้ยังไง?

ลู่จิ้นยวนต้องไม่ปกติตรงไหนแน่ ๆ ไม่อย่างงั้นคนที่ไม่ปกติก็คือเธอเอง

มู่เยียนหรานส่ายหน้า เดินถอยหลังไปทีละก้าว ไม่ทันได้ระวังขวดเหล้าที่อยู่ข้างหลัง เธอเหยียบโดนมัน แล้วล้มลงอย่างแรงบนพื้น

แต่ว่าเจ็บปวดอะไรหละ ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรแล้ว

ความเป็นจริงที่ร้ายแรงเกินไป ทำให้เธอความรู้สึกแทบจะพังทลายลง

“อ้ะ!”

มู่เยียนหรานมองดูใบหน้าของเวินหนิงบนภาพขาวดำ ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว

รู้ว่าคนคนนึงตายไปแล้ว และได้เห็นโกศของเธอวางผาดอยู่ตรงหน้าแบบนี้ ระดับการโจมตีไม่เหมือนกัน

“นายอยากจะหย่ากับฉัน ก็เพื่อ...สิ่งนี้?”

มู่เยียนหรานเสียงสั่น

“ฉันเคยพูดไว้ ว่าเธอไม่เหมาะจะเป็นภรรยาของฉัน ฉันต้องการใช้ชื่อของภรรยา ขุดหลุมฝังให้เวินหนิง...”

ความเคร่งขรึมแวบผ่านในดวงตาของลู่จิ้นยวน

ในสายตาของเขา ตระกูลเวินไม่เคยมอบความอบอุ่นให้กับเวินหนิงมาก่อน ไม่คู่ควรที่เธอตายไปแล้วก็ยังผูกมัดอยู่กับชื่อนั้น เขาทำได้อย่างเดียวก็คือ คืนสิ่งที่ติดหนี้ให้กับเธอ...

เธอคือก็คนเดียวที่เขาอยากได้เป็นภรรยา ถึงเวลานั้นถึงแม้ว่าเขาจะตกนรก ก็สามารถหาเธอเจอได้...

“นายบ้าไปแล้ว...บ้าไปแล้ว...”

มู่เยียนหรานส่ายหน้า นี่มันอะไรกัน?

เดิมทีคิดว่าเวินหนิงตายไปแล้ว เรื่องทุกอย่างก็จบลง แต่ตอนนี้เธอกลับพบว่า ในใจของลู่จิ้นยวน แม้กระทั่งคนตายเธอก็ยังสู้ไม่ได้

ความเจ็บปวดบนมือแผ่ซ่าน มู่เยียนหรานรู้สึกตัวในภายหลัง เป็นแบบนี้ต่อไป มือของเธอจะทิ้งความเสียหายที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วเธอก็ไม่สามารถเล่นเปียโนต่อไปได้อีกแล้ว

“ฉันจะออกไปจากที่นี่ ออกไปจากคนบ้าแบบนาย...”

มู่เยียนหรานพูดพึมพำ เธอลุกขึ้นจากพื้นอย่างทุลักทุเลต้องการจะออกไป

แต่ลู่จิ้นยวนกลับจับมือเธอไว้ เขาออกแรงเยอะมาก ราวกับจะบีบข้อมือของเธอให้แตกหัก

“ฉันพูดไว้แล้ว เซ็นสัญญาหย่า เธอถึงจะกลับไปได้!”

ลู่จิ้นยวนไม่ได้มีความสนใจที่อยากจะอืดอาดกับมู่เยียนหรานอีกต่อไป เวินหนิงต้องรีบลงดินอย่างสงบ ไม่มีเวลาที่จะเสียที่นี่กับเธอ

“ไม่...”

มู่เยียนหรานขัดขืน ตอนนี้พวกเขาหมั้นกันไม่ถึงหนึ่งเดือน จะยกเลิกงานแต่งแบบนี้ หน้าตาของเธอ หน้าตาของตระกูลมู่จะเอาไปไว้ที่ไหน?

เธอจะกลายเป็นเรื่องหัวเราะของทุกคน

“ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปโรงพยาบาล ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป มือของฉัน...”