บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 300

"แกรู้หรือเปล่า ถ้าลู่จิ้นยวนช่วยแก อีกหน่อยชีวิตของแกราบรื่นแค่ไหน"

เย่ซือเยวี่ยพูดไปด้วยก็ตบขาตัวเองไปด้วย

เพื่อนสนิทนี่ตาถั่วจริงๆ ซื่อสัตย์จนซื่อบื้อไปแล้ว

"งั้น ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว"

โม่โยวไม่ได้พูดว่าตัวเองมีเบอร์โทรของลู่จิ้นยวน เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคนคนนั้นอีก

"เธอบาดเจ็บ โม่เทียนยวี๋ล่ะ? ว่าที่สามีก็ไม่มาเยี่ยมเธอ ทำแบบนี้เกินไปหรือเปล่า?"

"เขางานยุ่งมาก แล้วยังอยู่ต่างประเทศด้วย……"

พอพูดถึงโม่เทียนยวี๋ โม่โยวก็รู้สึกเสียใจ

เธอยังไม่มีความกล้าที่จะไปติดต่อคนคนนั้น

เพราะคิดว่าอาจจะต้องเผชิญกับการถูกทอดทิ้ง โมโยว่ก็รู้สึกกลัว เพราะว่าตัวเองไม่มีอะไรเลย เพราะฉะนั้นกับทุกอย่างที่มีอยู่ตอนนี้ เธอก็รู้สึกเหมือนฝัน จนคิดว่าตัวเองเป็นโรคจิตไปแล้ว

"แกอย่าบอกนะว่าเขาไม่รู้ว่าแกเกิดเรื่อง?"

เย่ซือเยวี่ยพูดด้วยสีหน้าตกใจ แฟนตัวเองเกิดเรื่องขนาดนี้ แต่ว่าที่สามีกลับไม่สนใจ

ความสำพันธ์ระหว่างพวกเขา ในสายตาเธอกลับรู้สึกแปลกๆ

โดยเฉพาะโม่เทียนยวี๋ ถึงแม้จะดูเหมือนคลั่งรักแล้วยอมรับทุกอย่างได้ แต่การกระทำของเขา กลับดูเหมือนใส่หน้ากากไว้ แล้วให้คนมองไม่ทะลุ

แต่ว่า เย่ซือเยวี่ยเคยพูดกับโม่โยวแล้ว แต่เธอไม่ได้ฟังความคิดเห็นของตัวเอง เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงอีก

"ถึงจะยุ่งแค่ไหน ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องงาน ถ้าอีกหน่อยเกิดอะไรขึ้นกับแกอีก เขาก็จะไม่สนใจแบบนี้หรอ? แล้วแกจะแต่งงานไปเพื่ออะไร?"

"ช่วงนี้งานที่บริษัทเยอะมาก เขาก็โทรมาหาน้อยกว่าแต่ก่อนจริง แต่ว่าฉันรู้สึกว่าปกติดี รอเขาจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วกลับไปเหมือนเดิมก็พอแล้ว"

ทีแรกโม่โยวก็ไม่รู้สึกอะไรมาก แค่ผิดหวังนิดหน่อย แต่พอเย่ซือเยวีายพูดแบบนี้ ในใจก็รู้สึกน้อยใจ

ถึงจะเป็นผู้หญิงที่รู้เรื่องมากแค่ไหน แต่ยังไงก็ต้องการความดูแลจากผู้ชาย โดยเฉพาะในเวลาที่อ่อนแอแบบนี้

แต่ว่า เพื่อที่โม่เทียนยวี๋จะไม่ให้รำคาญตัวเอง โม่โยวก็จะไม่เป็นฝ่ายที่ไปรบกวนเด็ดขาด

"ปกติที่ไหน เธอไม่ดูละครหรอ? ถ้าผู้ชายชอบผู้หญิงคนนั้นจริง อยากจะคุยกับเธอยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ อยากอยู่ด้วยกันทุกวัน เขาเย็นชากับเธอขนาดนี้ ถ้าแต่งงานแล้วก็ยังเป็นแบบนี้อีกเธอจะเตรียมตัวเป็นแม่ม่ายหรอ?"

"ไม่หรอก……"

โม่โยวเอ่ย แต่ก็ไม่มั่นใจในตัวเองเลย

"ถ้าผู้ชายคนหนึ่งไม่อยากจะติดต่อแกอีก คงไม่ใช่เพราะเรื่องงานยุ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะรู้สึกหมดสนใจ ถ้างั้น……ก็เพราะเขาสนใจคนอื่นมากกว่า"

พอเย่ซือเยวี่ยพูดแบบนี้ ก็ทำให้สีหน้าโม่โยวซีดขาวไปทันที

กับโม่เทียนยวี๋ เธอเชื่อใจอยู่แล้ว แต่ว่า……

ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น เธอก็ไม่ได้เข้มแข็งเหมือนที่คิดไว้ ก็ยังต้องการคนปลอบใจแล้วก็ดูแลอยู่ดี

"ช่างเถอะ ช่างเถอะ แกคิดเองแล้วกัน ฉันหิวแล้ว เดี๋ยวไปซื้ออะไรกลับมากินก่อน"

เย่ซือเยวี่ยไม่อยากเอาแต่บังคับเธอ ก็เลยเปลี่ยนประเด็น

โม่โยวค่อยนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้มีคนส่งของกินมาให้ไม่ต้องที่นี่มีอยู่แล้ว"

เย่ซือเยวี่ยพยักหน้า โม่โยวเปิดกล่องอาหารดูก็แปลกใจไปทันที