บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 303

ลู่จิ้นยวนไม่สนใจเขา หลังจากที่ลู่อันหรานบ่นไปได้สองสามคำ เห็นว่าพ่อของเขาไม่สนใจเขาเลย เขาก็พึมพำแล้วเดินออกไปจากห้องหนังสือ

ลู่จิ้นยวนดูไปที่ไอดีของหญิงสาวที่บนหน้าจอของโทรศัพท์อยู่สักพัก เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ปกติจริงๆ

เรื่องผู้หญิงนั้น เขาไม่ได้ให้ความสนใจมานานมากแล้ว

แต่ทำไมกับผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อโม่โยว ทำให้เขามีแรงกระตุ้นอะไรบางอย่างที่อยากจะเข้าไปทำความรู้จัก

เขาหลับตาลง ดวงตาของหญิงสาวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

สดใส ชัดเจนมาก และคล้ายกับดวงตาของเวินหนิงในความทรงจำมาก แต่มีความดื้อรั้นและความผันผวนมากกว่าเล็กน้อย

แต่ ทั้งๆที่เวินหนิงไม่อยู่แล้ว ...

หลังจากที่เวินหนิงหายตัวไป ลู่จิ้นยวนใช้เวลาและใช้แรงกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อค้นหาเธอ แต่กลับพบศพหญิงร่างหนึ่งที่ไม่มีคนมายอมรับอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ

ในเวลานั้นอารมณ์และสติของเขาเหมือนกำลังจะพังทลายลง แต่เป็นเพราะยังมีลู่อันหราน ทำให้ลู่จิ้นยวนนั้นไม่อาจล้มลงได้

ถึงแม้ว่าเขาจะเข็มแข็งและลุกขึ้นยืนได้อย่างรวดเร็ว จนเกินความคาดหมายของตระกูลลู่ก็ตาม

แต่มีเพียงตัวเขาเท่านั้นเองที่รู้ว่า ในขณะที่ฝังศพของเวินหนิง หัวใจของเขาก็ตายไปพร้อมกับมัน

ในชีวิตนี้ เขาจะไม่มีทางที่จะรักผู้หญิงคนอื่นได้อีกแล้ว

ซึ่งมันควรจะเป็นไปเช่นนี้ ลู่จิ้นยวนถือว่านี่เป็นการลงโทษสำหรับเขาอย่างหนึ่ง แต่การมีตัวตนของหญิงสาวที่ชื่อโม่โยวคนนี้ ทำให้หัวใจของเขาสั่นคลอน

ลู่จิ้นยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง โทรโทรศัพท์ไปให้อันเฉิน ให้เขาไปสืบประวัติที่มาของผู้หญิงคนนี้

...

โม่โยวที่อยู่ในห้องผู้ป่วย รู้สึกเบื่อหน่ายมาก

ตอนเช้าที่ได้โทรศัพท์ไปหาโม่เทียนยวี๋ ณตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้ติดต่อกลับมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกำลังยุ่งหรือไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า

เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาอยู่ต่างประเทศจะเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า

ในขณะที่เธอกำลังมองไปที่ผนังว่างเปล่าด้วยความเหม่อลอย เสียงข้อความโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เธอเหลือบมองอย่างรวดเร็ว คิดว่าเป็นข้อความของโม่เทียนยวี๋ แต่สิ่งที่ปรากฏคือคำเชิญให้เพิ่มเพื่อน

ลู่ ... จิ้นยวน

โม่โยวส่ายหัวไปมา สงสัยว่าตัวเองจะตาลายไปหรือเปล่า

คนใหญ่คนโตอย่างเขา เป็นคนขอเธอเพิ่มเพื่อนในวีแชทก่อน ...

เป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อมาก

อย่างไรก็ตามโม่โยวครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะเรื่องของลู่อันหรานก็ได้ จากนั้นก็ไม่ได้คิดมากอีก ไม่ช้าก็ตอบตกลงคำเชิญของเขา

เมื่อเห็นว่าเธอกดผ่าน ลู่จิ้นยวนก็รีบใช้นิ้วกดเข้าไปดูโมเมนต์ของเธอ แต่ว่าในโมเมนต์ของนั้นเธอแทบจะไม่ได้ลงข้อความใด ๆ เลย มันแทบจะว่างเปล่า ไม่มีร่องรอยของการใช้ชีวิตอะไร

“ คุณหาฉัน มีธุระเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”

โม่โยวเห็นว่าลู่จิ้นยวนเพิ่มเธอแล้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ก็เลยถามขึ้นมาก่อนอย่างระมัดระวังคำพูด

สำหรับผู้ชายคนนี้ เธอเดาไม่ออกและไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่จริงๆ

"ไม่มีอะไรครับ "

ลู่จิ้นยวนตอบกลับไปอย่างง่ายๆ " อันหรานบอกว่าอยากจะไปเยี่ยมคุณ น่าจะเป็นพรุ่งนี้ คุณสะดวกไหมครับ"

โม่โยวคิดไปคิดมา เธอไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้ว " ฉันสะดวกค่ะ "

"งั้นก็ดี."

ลู่จิ้นยวนตอบกลับไปอย่างเป็นมารยาท ในเวลานี้อันเฉินก็ได้ส่งข้อมูลที่เขาต้องการรู้มาให้เขา

จะบอกว่าเป็นข้อมูล แต่จริงๆแล้วเป็นเพียงเรซูเม่แผ่นเดียวเท่านั้น

อันเฉินที่อยู่ในโทรศัพท์ได้รายงานว่า " ขอโทษครับ เจ้านาย แม้ว่าจะใช้ระบบข่าวกรองของบริษัทในการตรวจสอบ แต่ ... ผู้หญิงที่ชื่อโม่โยวคนนี้ดูเหมือนว่าประวัติจะไม่ธรรมดา นอกเหนือจากประวัติย่อนี้แล้ว ก็ไม่มีข้อมูลข่าวคราวอะไรอีกเลยครับ "

อันเฉินก็รู้สึกว่ามันแปลกประหลาดมาก ตามหลักแล้ว เครือข่ายหน่วยสืบราชการลับของตระกูลลู่นั้นน่าเกรงขามมาก ถ้าต้องการค้นหาประวัติความเป็นมาของใครคนหนึ่งแล้วล่ะก็มันง่ายมาก ถ้าหากไม่ใช่เพราะตั้งใจซ่อนหรือปกปิดมัน จะใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถค้นหาไปยังบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรออกมาอย่างชัดเจน