บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 337

ยังไม่ทันได้พูดคำว่าไวน์ก็ถูกลู่อันหรานแทรก "ครับครับ นี่เป็นน้ำองุ่นของผม พี่สาวสุดสวยทำภารกิจสำเร็จแล้ว รีบไปเถอะครับ"

พนักงาน: "……"

เด็กน้อยมองไปทางโม่เทียนยวี๋ "คุณลุง เอาเสื้อผ้าให้ผมหน่อยครับ ผมอยากดู"

โม่เทียนยวี๋ไม่คิดอะไรมาก แล้วเสื้อผ้าเด็กก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาด้วย ไว้ที่ตัวเองขัดตาเปล่าๆ เลยยื่นไปให้

อย่าดูถูกว่าลู่อันหรานยังเด็ก ตัวก็เล็ก แต่กลับมีแรงมหาศาล

ตั้งแต่เขาสามขวบก็ถูกลู่จิ้นยวนฝึกพิเศษมาแล้ว ตอนนี้ผ่านมาสามปี แรงอาจจะเทียบกับผู้ชายไม่ได้ แต่ก็มีแรงมากกว่าผู้หญิงทั่วไป

โม่โยวก็เดินกลับมาพอดีเลย

เด็กน้อยรีบหันหลัง พุ่งไปหาโม่โยว แล้วเรียกเสียงดัง "คุณแม่……"

เสียงนี้ดึงดูดความสนใจของผู้คน จากนั้นลู่อันหรานก็เริ่มการแสดงของเขา

"ฮือฮือ คุณแม่……"

ลู่อันหรานเบะปากแล้วร้องไห้เสียงดัง สั่งน้ำตาได้ทันที นี่เป็นการแสดงที่ฝึกมาตอนที่อยู่คฤหาสน์ตระกูลลู่

ตอนนั้นเขายังไม่ถึงสามขวบ พ่อของเขาก็เริ่มเข้มงวด ทุกครั้งที่เขาโดนพ่อรังแก ก็จะไปขอร้องอ้อนวอนเถ้าแก่ลู่

เถ้าแก่ให้ความสำคัญกับทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลลู่มาก แค่เขาร้องไห้ ทุกอย่างก็จะง่ายทันที อยากทำอะไรก็ทำ อยากได้อะไรก็จะได้

พอเด็กร้องไห้ก็ทำให้คนอื่นตกใจ โดยเฉพาะโม่เทียนยวี๋ ไม่รู้ทำไม ในใจก็มีลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง

โม่โยวรีบนั่งลงไปกอดเด็กน้อย "อันหราน เด็กดี ไม่ร้องนะคะ เป็นอะไรบอกคุณแม่สิคะ เราไม่ร้องนะคะ"

น้ำตาเต็มหน้าลู่อันหราน แล้วใช้เสียงออดอ้อนน่าสงสารชี้ไปทางโม่เทียนยวี๋

"แม่ครับ เมื่อกี้คุณลุงพูดกับผมเยอะมาก"

"เขาบอกว่าจะแต่งงานกับคุณแม่ อีกหน่อยผมห้ามตอแยคุณแม่อีก บอกว่าผมเป็นตัวปัญหา"

"เขายังพูดอีกว่า รอคุณแม่อยู่กับเขา คุณแม่ก็จะไม่เอาผม อีกหน่อยจะไม่ได้เจอคุณแม่อีก อยู่กับคุณแม่ไม่ได้ บอกว่าผมเป็นเด็กที่ไม่มีแม่……"

"ฮือฮือ คุณแม่ไม่เอาอันหรานแล้วเหรอครับ อันหรานไม่อยากไม่มีแม่"

เขาร้องไห้ไปด้วยตะโกนไปด้วย เสียงของเด็กแหลมมาก แล้วดังก้องอยู่ในร้านอาหาร

ทีแรกลู่อันหรานแค่แสดงละคร แต่ใครจะรู้ว่าอยู่ดีๆก็รู้สึกเสียใจจริงๆ น้ำตาก็ไหลจริงๆ สุดท้ายก็เริ่มน้อยใจ

เพราะว่าเขาเพิ่งรู้ ถ้าคุณแม่ไม่อยู่กับคุณพ่อ ถึงจะไม่เอาผู้ชายที่น่ารังเกียจคนนี้ ก็อาจจะไปอยู่กับคนอื่น

สิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ ถึงจะไม่เป็นจริงทั้งหมด แต่ก็มีความเป็นไปได้สูง

นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวมากๆ

คิดได้แบบนี้ เด็กน้อยก็ตัดสินใจ จะต้องเชียร์คุณพ่อกับคุณแม่ เพื่ออนาคตของเขา ต้องห้ามวางใจเด็ดขาด

ลู่อันหรานร้องไห้ไปด้วย สูดน้ำมูกมองไปรอบๆ จากนั้นก็หยิกแขนตัวเอง โอ๊ย เจ็บมาก