บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 376

ภายใต้สายตาแบบนี้ โม่โยวทำอะไรไม่ถูก จึงเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างจนตรอก รับภารกิจต้อนรับแขกในครั้งนี้ด้วยสถานะคุณนายหญิงไปโดยปริยาย

บนชั้นสูงของโรงแรม ในห้องสวีทสุดหรู ประตูห้องหนึ่งถูกเปิดออก พร้อมกับบุคคลสวมใส่ชุดสีขาวเดินออกมา

หลังจากที่ตี้น่าจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว สายตาเย็นชามองไปที่ประตูห้องตรงข้าม เธอเดินเข้าไป แล้วยกมือเคาะปรตูเบา ๆ

“น้องฟิล ตื่นแล้วยัง?” น้ำเสียงนุ่มนวลผสมกับความระมัดระวัง แต่ด้วยการแสดงออกบนใบหน้าของเธอในขณะนี้ มันไม่เข้ากันอย่างมาก

ตี้น่าไม่ได้ยินเสียง เธอเม้มปาก ค่อย ๆ บิดลูกบิดประตู แล้วเดินเข้าไป วินาทีต่อมา ของสิ่งหนึ่งแล่นผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว

ปัง! ของที่ถูกโยนมา กระแทกเข้ากับกำแพงที่อยู่ด้านหลังของตี้น่า แตกออกเป็นชิ้น ๆ พร้อมกันนั้น มีเสียงหงุดหงิดดังขึ้นมาจากภายในห้อง

“ใครอยุญาตให้เธอเข้ามารบกวนฉัน ไสหัวออกไปซะ” น้ำเสียงนี้ เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี คือน้องสาวของเธอ ฟิล

เธอก้มหน้ามองไปด้านหลัง ที่เขี่ยบุหรี่แก้วใสแตกเป็นเสี่ยง ๆ เป็นเพราะตนเองอยู่ใกล้มาก เศษแก้วจำนวนมากกระเด็นโดนท้ายทอยของเธอ เธอรู้สึกเจ็บจี้ดเป็นพัก ๆ

ถ้าหากไม่ใช่ว่าเมื่อสักครู่เป็นเพราะเธอหลบได้อย่างไว สิ่งที่ของสิ่งนี้กระแทก ก็คือหัวของเธอ

คิดได้ถึงตรงนี้ ตี้น่าก้มหน้าลง กลบเกลื่อนความขุ่นมัวไว้ข้างใน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาใสสะอาด แถมยังขี้ขลาดอย่างเห็นได้ชัด

ตี้น่าไม่ได้ลังเล หมุนตัวเดินกลับออกไป

หลังจากเมื่อสักครู่ ความง่วงของฟิลก็หายไปไม่น้อย แต่ความหงุดหงิดและไม่สุขใจจากการถูกคนรบกวนยังคงอยู่บนใบหน้า

ตี้น่าจัดวางอาหารเช้าที่ทางโรงแรมส่งมาให้เรียบร้อย ฟิลก็ออกมาพอดี บนตัวยังสวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยวเซ็กซี่รัดตัว

“น้องฟิล ตื่นแล้วเหรอ ทานอาหารเช้ากันเถอะ”

เธอมองไป แล้วพูดขึ้นเบา ๆ “เมื่อสักครู่รบกวนการนอนของน้องสาวต้องขอโทษเป็นอย่างมาก แต่วันนี้คนของบริษัทตระกูลลู่จะมาที่นี่ พวกเราควรเตรียมตัวไว้ก่อนจะดีกว่า”

ฟิลมองเธออย่างไม่พอใจ แล้วพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม “เตรียมตัวอะไร เธอคิดว่าคนอื่นเขาจะเหมือนเธอเหรอ?”

“พวกเรามาเจรจาความร่วมมือทางธุรกิจ เลือกบริษัทตระกูลลู่นี้ เป็นเกียรติของพวกเขา ถึงจะเป็นประธานของบริษัทลู่มา ก็ต้องรอฉันอย่างว่านอนสอนง่าย”

ตี้น่ายิ้มแล้วพยักหน้า “น้องพูดอย่างมีเหตุผล พี่ปากมากไปเอง”

“เหอะ รู้ไว้ก็ดี” ฟิลถลึงตาใส่เธออย่างเย็นชา

เวลานี้ เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ตี้น่าเดินไปเปิดประตู ด้านนอกมีชายคนนึงยืนอยู่

“คุณผู้หญิงทั้งสองครับ คุณนายลู่มาถึงแล้วครับ กำลังรออยู่ที่ชั้นหนึ่ง”

“ค่ะ เดี๋ยวพวกเราลงไปค่ะ”

ที่ชั้นล่างของโรงแรม

โม่โยวกับมู่อันหรานนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ชายห้าคนในชุดลำลองยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา แน่นอนว่าเป็นพวกบอดี้การ์ดที่ตามเด็กน้อยไปทุกครั้ง

“คุณแม่ครับ เมื่อไหร่พวกเราจะไปเที่ยวกันครับ” ลู่อันหรานถามขึ้น

“ยังต้องรอแขกอีกสองคนจ้ะ” โม่โยวดูเวลา