บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 377

กลับไป?

โม่โยวลังเลนิดหน่อย แต่ก็ถูกลูกชายลากออกไป

ลู่อันหรานลากแม่ของตนเองกลับไปที่บริษัท เขาไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่า ผู้หญิงบ้าคนนั้นจะต้องไปฟ้องร้องแน่

เป็นไปอย่างที่คิด ทั้งสองเพิ่งเดินเข้าประตูใหญ่ของบริษัท ลู่อันหรานก็ได้รับสายโทรศัพท์ของอันเฉิน ทั้งสองขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องทำงานชั้นบนสุดโดยตรง

ผู้หญิงบ้าคนนั้นก็น่าจะเพิ่งมาถึงได้ไม่นาน พวกเขายังไม่ทันได้เข้าไป อยู่ด้านนอกก็ได้ยินคุณหนูฟิลคนนี้ฟ้องอย่างกลับตาลปัตร

ลูกชายของท่านประธานลู่อายุยังน้อย พอเจอหน้าก็ด่ากันไม่ว่า แถมยังลงไม้ลงมือ แล้วยิ่งไปกว่านั้นคือโยนกระเป๋าของฉันทิ้งลงพื้นโดยตรง ไม่รู้จริง ๆ ว่าได้รับการอบรมสั่งสอนมาแบบไหน”

“ท่านประธานลู่ ส่วนภรรยาของคุณ เธออยู่ข้าง ๆ ไม่ห้ามปรามไม่ว่า ยังปล่อยให้บอร์ดี้การ์ดเข้ามาห้าม ที่แท้นี่ก็คือวิธีการต้อนรักแขกของบริษัทยักษ์ใหญ่ คุณหนูอย่างฉันได้รับความรู้แล้วจริง ๆ”

“คุณอาคะ ภรรยาและลูกชายของประธานลู่ท่านนี้ทำเกินไปจริง ๆ นะคะ พวกเรามาเจรจาความร่วมมือทางธุรกิจ ไม่ได้มารองรับความโมโห พันธมิตรแบบนี้ พวกเราไม่เอาก็ยังได้ค่ะ ”

ความคิดของฟิลง่ายดายอย่างมาก เธอคิดว่า ครอบครัวของพวกเขามาที่นี่ด้วยความร่วมมือในครั้งนี้ มาเพื่อคัดเลือกพันธมิตรที่มีความสามารถและมีคุณสมบัติเหมาะสม

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ก็คืออำนาจการตัดสินใจอยู่ในมือของพวกเขา คนที่นี่สามารถร่วมมือกับตระกูลของพวกเขาได้ นั่นก็เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ดังนั้นเรื่องหรือคนที่ทำให้เธอไม่พอใจ ก็ไม่สามารถปล่อยไปได้

เธอถูกโม่โยวและลู่อันหรานทำให้โมโห แน่นอนว่าต้องให้ประธานลู่คนนี้ระบายอารมณ์แทนเธอ เป็นวิธีที่ดีมากที่สุด

ความร่วมมือในต่างประเทศนี้ สำคัญมากสำหรับคู่ค้าทั้งสอง คนที่สามารถมาที่นี่ในฐานะตัวแทนได้ แน่นอนว่าไม่ใช่คนไร้สมอง

ไฮสันฮอร์ตันไม่ได้เป็นแค่คุณอาของฟิล และยังเป็นคนระดับสูงที่มีอำนาจที่แท้จริงส่วนหนึ่งของตระกูลฮอร์ตัน สำหรับหลานสาวของตัวเองนั้น เขารู้จักเป็นอย่างดี

ดังนั้นได้ยินหลานสาวของตัวองฟ้องเป็นชุดแบบนี้ ในใจของเขากลับชัดเจนเป็นอย่างมาก เรื่องที่แท้จริงเดาว่าไม่ใช่แบบนี้แน่ ใบหน้าของเขาไม่แสดงออกใด ๆ ทั้งสิ้น แต่นี่ก็เกี่ยวดองถึงหน้าตาของตระกูลฮอร์ตัน เขาจำเป็นต้องจัดการปัญหาเรื่องนี้ให้ดี

ไฮสันตบมือของหลานสาว ให้เธอใจเย็นลง แล้วหันไปมองลู่จิ้นยวนที่อยู่ตรงข้าม “ประธานลู่ครับ ต้องขอประทานอภัยจริง ๆ นะครับ ฟิลหลานสาวของพวกเรามักพูดตรงไปตรงมาเสมอ ได้โปรดอย่าถือสานะครับ”

“เพียงแต่ว่า ถ้าหากคุณนายลู่กับไม่ยินยอมที่จะไปเป็นเพื่อนฟิล ก็สามารถพูดตรง ๆ ได้ครับ พวกเราก็จะไม่ฝืนใจคนอื่น”

คำพูดนี้คือเชื่อในสิ่งที่ฟิลพูดแล้ว

ลู่อันหรานหงุดหงิด ลากคุณแม่ของตัวเองก้าวเดินเข้าไปในห้อง “คำพูดนี้ของคุณถูกต้องครับ พวกเราไม่ยินยอมที่จะไปเป็นเพื่อนหลานสาวคนนั้นของคุณจริง ๆ”

การปรากฏตัวของพวกเขา สายตามของทุกคนมองไป ฟิลก็มองไปอย่างโมโห

ลู่จิ้นยวนไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาโดยตลอด หลังจากที่ได้เห็นโม่โยวเขาก็ยิ้มออกมา เรียกให้ทั้งสองเดินเข้ามา เขาดึงโม่โยวเข้ามานั่งข้างเขา

โม่โยวถึงแม้จะเขินอาย แต่เธอไม่มีทางหักหน้าเขาต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้ อีกอย่างมีลู่จิ้นยวนอยู่ เธอไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับปัญหาวุ่นวายนี้

ไฮสันมองลู่อันหรานอย่างไม่เข้าใจ “คนนี้ก็คือคุณชายน้อยของบริษัทตระกูลลู่ใช่ไหม ไม่ทราบว่าคำพูดเมื่อสักครู่ของคุณชายน้อง หมายความว่ายังไง?”

ลู่อันหรานมองร่างกายเล็ก ๆ ของตนเอง รู้สึกว่าเตี้ยไปนิดหน่อย ดูไม่ค่อยมีพลัง จึงบอกให้บอร์ดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังอุ้มเขาขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ

เขานั่งไขว่ห้าง กอดอก ถลึงตาโต จ้องมองไปที่ไฮสัน ไม่เพียงแต่ไม่มีความหวาดกลัว แต่กลับมองเขาอย่างไม่มีความเกรงใจ จากนั้นก็เบ้ปาก