บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 393

เธอคิดว่า ขอแค่ตัวเองนั้นสามารถดีไซน์ชุดที่โดดเด่นและสะดุดตาที่สุดชุดหนึ่ง ไม่แน่ คงจะสามารถเอาชนะชุดทั้งเจ็ดของโม่โยวผู้หญิงคนนั้นได้

อย่างไรก็ตาม ต่อให้สามารถออกแบบเสื้อผ้าออกมามากมาย ถ้าไม่มีความพิเศษหรือจุดเด่นของมัน ก็ไม่มีประโยชน์

เธอมั่นใจในชุดสีทองของตัวเองมาก แต่คาดคิดไม่ถึงว่าหลังจากผู้หลักผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างล่างเวทีปรึกษาหารือกันแล้ว ให้คะแนนตัวเองแค่ห้าสิบเท่านั้น

เล่นตลกอะไรกัน

ฟิลเอ๋อรู้สึกโกรธมาก ด้วยสติปัญญาที่เหลืออยู่ทำให้เธอไม่สามารถโวยวายออกมา ได้แต่หายใจเข้าลึก ๆ

" ชุดสีทองของดิฉันนี้ ที่โดนหักไปห้าสิบคะแนน กรรมการพอจะสามารถให้คำแนะหน่อยได้ไหมคะ "

กรรมการทั้งหกคนสามารถเดินมาถึงจุดนี้ได้ ก็เพราะแวดวงนี้ ถึงว่าเป็นเซียนการทั้งนั้น ไม่มีทางที่จะดูไม่ออกว่าคำพูดที่ไม่พอใจของฟิลเอ๋อนี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเห็นแกฐานะของเธอ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจเธอเลยซะนิด.

"คุณฟิลเอ๋อ ชุดสีทองของคุณนี้ ถ้ามองจากการดีไซน์แล้วล่ะก็ ต้องยอมรับว่ามันสมบูรณ์แบบมาก "

"แต่ว่า ที่นี่ไม่ใช่ห้องออกแบบส่วนตัวของคุณ ที่นี่เป็นที่แข่งขัน การตัดสินทั้งหมดนี้ นอกจากตัวงานแล้ว ยังมีกฏกติกาด้วย"

"ตามกฎกติกาของการแข่งขัน เหตุผลที่เลือกนางแบบที่มีรูปลักษณ์หลากหลายเหล่านี้ ก็เพื่อที่จะทดสอบความสามารถความหลากหลายและแรงบันดาลใจในปรับเปลี่ยนลูกเล่นของของดีไซน์เนอน์"

"สามารถใช้ความบกพร่องของนางแบบ มาดีไซน์ให้ชุดออกมาสวยงาม และยังสามารถปกปิดความบกพร่องนั้นได้ นี่เป็นเกณฑ์การตัดสินขั้นสูงสุดของการแข่งขันครั้งนี้"

"ชุดที่คุณฟิลเอ๋อออกแบบนี้สมบูรณ์แบบมากก็จริง แต่นางแบบล่ะ การออกแบบนั้น ลำดับแรกก็คือคน ถึงจะเป็นชุด คุณกลับโฟกัสผิดไปอย่างสิ้นเชิง"

" ไม่ว่าจะเป็นศิละปะอะไรก็มีจิตวิญญาณกันทั้งนั้น และมนุษน์เป็นคนมอบจิตวิญญาณนั้นให้มัน สิ่งที่เราต้องการดูคือผลลัพธ์ที่นางแบบสวมใส่แล้วจะออกมายังไง แต่คุณกลับให้เราดูแค่ผลลัพธ์ของเสื้อผ้าเท่านั้น ความสำคัญมันกลับกัน ดังนั้นพวกเราจึงให้ได้แค่ครึ่งหนึ่งของคะแนน”

ฟิลเอ๋อพูดอะไรไม่ออก สีหน้าของเธอยังคงไม่ดี

เธอไม่สามารถหักล้างคำพูดของคนเหล่านี้ได้ แต่ในใจเธอไม่เห็นด้วยอย่างมาก จิตวิญญาณอะไร อะไรคือคนสำคัญกว่า เธอไม่ได้สนใจทั้งนั้น

ในความคิดของเธอ ในเมื่อเป็นการแข่งขันออกแบบเสื้อผ้า จึงควรให้ความสำคัญกับเสื้อผ้า เสื้อผ้าที่ใครออกแบบได้สวยที่สุดคนนั้นก็เป็นแชมป์

นางแบบขี้หมาพวกนี้ ไม่รู้ว่าไปหามาจากไหน ซึ่งมันไม่คู่ควรที่จะให้เธอมาออกแบบเสื้อผ้าให้พวกเขา

สำหรับนางแบบที่เหลืออีกสองคน เสื้อผ้าของคนมีอายุนั้น ไม่มีความโดดเด่นอะไร ธรรมดามาก คะแนนคอนข้างที่จะต่ำมาก สำหรับชุดพระราชวังของหญิงอ้วนนั้น

อย่างน้อยเสื้อผ้าได้ดีไซน์ออกมาแล้ว แต่กลับไม่ได้ใส่อยู่บนตัวของนางแบบอ้วน เพราะใส่ไม่ได้

ฟิลเอ๋อแทบจะไม่เคยสัมผัสกับไซน์ร่างกายที่ไม่ตรงกันของซูเปอร์นางแบบ และน้ำหนักของนางแบบอ้วนคนนี้ก็เกินมาตรฐานไปอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าฟิลเอ๋อจะตั้งใจเพิ่มขนาดเอวแล้วก็ตาม แต่ก็ยังใส่ไม่ได้อยู่ดี

ดังนั้น ในที่สุดชุดพระราชวังนี้ ก็ถูกสวมใส่ไว้บนหุ่นจำลอง มีนางแบบอ้วนคนนั้นยืนอยู่ข้างๆ

แต่ปัญหามาอีกแล้ว หุ่นจำลองนั้นเป็นไซน์มาตรฐาน เนื่องจากตอนออกแบบได้เพิ่มไซน์ไปหลายขนาด ทำให้ดูอึมครึมมากตอนสวมใส่อยู่บนหุ่นจำลอง ดังนั้นคะแนนจึงต่ำมากเช่นกัน

แต่ละชุดมีคะแนนเต็ม 100 คะแนน ทั้งหมดเจ็ดชุดก็ 700 คะแนน แต่สุดท้ายฟิลเอ๋อ100 คะแนนก็ไม่ได้ ทำให้เธอเสียหน้าอย่างยิ่ง

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคำนึงถึงตำแหน่งของกรรมการทั้งหกคนนี้ คนของซีซานที่เข้ามารับชมออกไปตั้งนานแล้ว

มันยากมากที่ฟิลเอ๋อจะต้องพยายามยืนอยู่บนเวทีด้วยอารมณ์โกธรมาก เธอใช้สายตาอันเฉียบคมจ้องมองโม่โยวที่ยืนอยู่ตรงข้าม

เธออยากดูเหมือนกันว่า ผู้หญิงตรงข้ามนี้จะสามารถดดีไซน์ออกมาได้ดีแค่ไหน

" เอาล่ะ ทีนี้เรามาดูการดีไซน์ของคุณโม่โยวกันดีกว่า " พิธีกรกล่าว