บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 394

โม่เทียนยวี๋ที่ตั้งหน้าตั้งตารออยู่ข้างนอกอย่างอดทน ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เลยว่า เป้าหมายของตัวเองนั้น ได้ขึ้นรถออกไปทางด้านหลังตั้งนานแล้ว ยังคงรออยู่ข้างนอกอย่างใจจ่อใจจอง

ส่วนกลุ่มคนของตระกูลฮอร์ตันที่ถูกนักข่าวปิดล้อม ต้องขออภัย ลู่จิ้นยวนไม่ได้คิดที่จะให้ความช่วยเหลือพวกเขาเลย

เพราะว่า พวกเขาเป็นฝ่ายขอให้เชิญนักข่าวมาเอง มันเป็นความจต้องการของซีซานก่อนแข่งขัน ตอนนี้ถูกปิดล้อม เป็นการหาเรื่องใส่ตัวเองชัดๆ

อย่างไรก็ตาม ช่องการถ่ายทอดสดยังไม่ถูกปิดลง ดังนั้น กริยาและทัศนคติที่ตระกูลฮอร์ตันมีต่อนักข่าวนั้น ก็ถูกถ่ายทอดสดออกมาด้วย

สำหรับกรรมการทั้งหกคน ลู่จิ้นยวนมีความประทับใจในตัวของพวกเขาไม่น้อย เลี้ยงขอขอบคุณพวกเขาอย่างสมฐานะ จากนั้นยังได้จองตั๋วเครื่องบินชั้นนำให้พวกเขาในวันถัดไป

คืนนั้นที่โรงแรมตี้เหา

คนของบ้านตระกูลฮอร์ตันนอกจากฟิลเอ๋อและคุณหนูตี้น่าที่ตามมาด้วย ส่วนที่เหลือทั้งหมดไปรวมตัวกันอยู่ในห้องของซีซาน พวกเขากำลังวิดีโอคอลประชุมแบบเร่งด่วนกับหัวหน้าตระกูลฮอร์ตันที่อยู่ในประเทศ M เพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่าจะแก้ไข้อย่างไร

สำหรับการแพ้แข่งขันครั้งนี้ ผู้ก่อเรื่องตัวจริงที่เป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้ก็คือฟิลเอ๋อฮอร์ตัน ณ ตอนนี้ไม่มีใครมีกะจิตกะใจไปสนใจเธอ

ฟิลเอ๋อนั่งอยู่ในห้องสูทใหญ่ของตัวเอง พร้อมกับคอมพิวเตอร์ในมือ ทำการลงชื่อเข้าใช้บล็อกต่างประเทศของตัวเอง แน่นอนว่าความคิดเห็นทั้งหมดในนั้นล้วนเกี่ยวข้องกับการแข่งขันของเธอในวันนี้

เมื่อเห็นว่าเกือบ 90% ของข้อความนั้นเป็นการพูดประชด ล้อเลียน และดูถูกตัวเอง ฟิลเอ๋อรู้สึกว่าในใจเธอเหมือนโดนกองไฟทั้งกองเผา เจ็บปวดใจจนอยากจะฆ่าคน

"่อ่า……"

เธอกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธ ทุบคอมพิวเตอร์ในมืออย่างเต็มแรง บวกกับผมสีทองของเธอ ทำให้เธอในตอนนี้เหมือนสิงโตที่โกรธเกรี้ยวมาก

แต่เวลานี้ดันบังเอิญ พอเหมาะกับตี้น่าที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ อยู่ในชุดนอน ที่กำลังเช็คผมเดินออกมา ทั้งสองเผชิญหน้ากันเข้า

โดยปกติฟิลเอ๋อก็มักจะใช้ตี้น่าอย่างกับคนรับใช้และใช้เธอเป็นที่ระบายอารมณ์ ตี้น่าไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอ อย่าว่าตอนนี้เลย การปรากฏตัวของเธอนั้น กลายเป็นเป้าหมายที่ให้เธอระบายอารมณ์ไปอย่างสิ้นเชิง

เดิมที ครั้งนี้ฟิลเอ๋อนั้นเดินมาทางมาพร้อมกับทีมเจรจา การที่ตี้น่าติดตามมาด้วยนั้น ก็เท่ากับมาเป็นคนรับใช้และคนดูแลเธอ

“ ตี้น่า วันนี้ฉันแพ้แล้ว เธอคงจะสะใจมากเลยสินะ ” น้ำเสียงและแววตาของฟิลเอ๋อค่อยๆลดลง

ใช่อยู่ ลึกๆข้างในใจของตี้น่าสะใจจนจะบ้าอยู่แล้ว เพราะเธอไม่เคยสะใจขนาดนี้มาก่อน ในความทรงจำของเธอนั้น ฟิลเอ๋อนั้นอยู่สูงกว่าเธอเสมอ อารมณ์ค่อนข้างที่จะร้าย

วันนี้หงายหลังมาซะขนาดนั้น แน่นอนตี้น่ารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่คำพูดเหล่านี้ เธอไม่สามารถพูดออกมาได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาการของฟิลเอ๋อ ณ ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ามันไม่ปกติ ตี้น่าเตือนตัวเองในใจ

"ฟิลเอ๋อ ไม่หรอก ฉันรู้ว่าเธออารมณ์ไม่ดี แต่การแข่งขันครั้งนี้เป็นแค่เรื่องบังเอิญ เธอไม่จำเป็นต้องใส่ใจเลย"

คำปลอบใจของเธอ ไม่ได้ส่งผลใด ๆ สีหน้าของฟิลเอ๋อยิ่งโกธรมากขึ้น พูดอย่างไม่ลังเลว่า " เธอพูดโกหก "

ขณะที่พูด เธอก็ก้าวเท้าเดินเข้าไปดึงผมของตี้นา " เธอคิดว่าฉันจะไม่รู้เหรอ ว่าในใจของเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันแพ้การแข่งขัน ยังทำให้ขายหน้าซะขนาดนั้น เธอจะต้องแอบดีใจมากเลยใช่ไหม"

"เธอก็เหมือนไอ้คนสารเลวบนอินเตอร์เน็ตพวกนั้น ด่าฉัน หัวเราะเยาะฉันในใจอยู่ใช่มั้ย พวกเธอมันคนสารเลวทั้งนั้น สมควรตาย"

ตี้น่าคิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆเธอจะลงไม้ลงมือ ผมที่โดนจิกอยู่ในมือ หนังศีรษะของเธอเจ็บจนอย่างกับจะระเบิด

" ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย เธอเชื่อฉันสิฟิลเอ๋อ พวกเราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ ฉันจะไปหัวเราะเยาะเธอทำไม ขอร้องเธอล่ะ ช่วยปล่อยมือได้ไหม ฉันเจ็บนะ อ่า ... "

ฟิลเอ๋อสีหน้าตาบูดบึ้งกัดฟันแน่นแล้วยิ้ม " ใช่สิ พวกเราเป็นพี่น้องกัน แต่พวกเราไม่เหมือนกัน เธอเจ็บปวดมากใช่ไหม ในเมื่อพวกเราเป็นพี่น้องกัน ถ้าเจ็บก็ต้องเจ็บด้วยกัน "