บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 395

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ต่อให้พวกเขาเปิดปาก คนของตระกูลลู่ก็ไม่มีทางยอม ในเมื่อเป็นแบบนี้ ไม่เอยปากเป็นการดีกว่า

" นี่คือสัญญาที่ตระกูลฮอร์ตันพึ่งจะเขียนขึ้นมาใหม่ ตามความต้องการของประธานลู่ สี่ต่อหก"

ซีซานหยิบสัญญาขึ้นมาอีกครั้ง แล้วพูดอย่างกดฟันแน่น

แต่ว่า……

ลู่จิ้นยวนมองสัญญาที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าที่ยิ้มนิดๆ เหลียบตามองแววเดียวแล้วละสายตาออกไป เอนหลังพิงเก้าอี้ จากนั้นหลับตาอย่างกับกำลังใช้สมาธิ

ท่าทางละเลยไม่สนใจนี้ ทำให้คนอย่างซีซานโกธรมาก

“ ประธานลู่ นี้คุณหมายความว่าอย่างไร ” เขาระงับความโกรธไว้

อันเฉินที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้้นอย่างเป็นทางการด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ " คุณชายซีซานครับ สิ่งที่ท่านประธานของเราหมายถึงก็คือ ผลประโยชน์สี่ต่อหกที่คุณพูดเมื่อกี้ไม่ถูกต้อง "

" ไม่ถูกต้องอะไร นี่ไม่ใช่ความต้องการที่พวกคุณร้องขอเองเหรอ " ซีซานพูดอย่างร้อนรน

สีหน้าของอันเฉินไม่เปลี่ยน ค่อยๆพูดอย่างสุภาพ " สี่หก เป็นความต้องการขัันต่ำของตระกูลลู่ก็จริง แต่ นี้เป็นความต้องการก่อนการแข่งขัน "

ซีซาน "... "

ใบหน้าที่แข็งทื่อของเขา คนที่นั่งอยู่ในนี้ ไม่มีใครโง่

เขาตระหนักถึงความหมายของอันเฉินที่พูดนั้นหมายความว่ายังไง สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ดูน่าเกลียดจนสามารถแข่งกับซอมบี้ได้เลย ดวงตาจ้องไปที่อันเฉินอย่างกับจะกลืนกินคน

แต่อันเฉินก็ไม่ได้สนใจอะไร ไม่รอให้พวกเขาเปิดปาก แล้วพูดต่อ

“บริษัทตระกูลลู่ของเรา มีสาขามากมายในแต่ละประเทศ งานและเวลาค่อนข้างที่จะแน่น ดังนั้น ท่านประธานของเรางานยุ่งมาก เวลาแต่ละวันนั้นถูกจัดวางไว้เรียบร้อยและแน่นมาก ”

" และในครั้งนี้ เนื่องจากการมาเยืยนและการร่วมมือกับตระกูลฮอร์ตัน ท่านประธานของเราจึงได้เบียดเวลาออกมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ เพื่อการต้อนรับพวกท่านเป็นพิเศษ "

เมื่อพูดถึงตรงนี้ อันเฉินจ้องมองไปที่พวกเขา เลิกคิ้วแล้วพูดต่อ " เดิมที การร่วมมือครั้งนี้ สามารถเจรจาตกลงกันได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ แต่คุณชายซีซานกับต้องการมีการแข่งขันบ้าบออะไรนี้ขึ้น"

"คุณชายซีซานทำให้การจัดเวลาของท่านประธานเรานั้นวุ่นวายไปหมด ทางเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ตอนนี้การแข่งขันจบลง แล้วยังจะใช้ข้อตกลงการเจรจาของก่อนหน้านั้นมาเซ็นสัญญากัน มันจะเป็นกันมองข้ามกันไปหน่อยไหมครับ"

ขณะที่อันเฉินพูด ยังเน้นปากขึ้นเล็กน้อย " โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การแข่งขันครั้งนี้ทางเรายังเป็นผู้ชนะอีกด้วย "

ทันทีที่สิ้นเสียง ทั้งห้องประชุมนั้นเงียบกริ๊บไม่มีเสียงใดๆ รวมถึงอากาศรอบด้านภายในห้องก็ขมุกขมัว ดูกดดันอย่างมาก

กลุ่มคนของตระกูลฮอร์ตัน ภายใต้การแปลและการอธิบายของบุคคลที่ติดตามมาด้วย แต่ละคนนั้นเครียดจนหน้าแดงคอยาว ต่างจ้องมองไปที่ผู้ถือหุ้นของตระกูลลู่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของตัวเอง

ผู้ถือหุ้นของตระกูลลู่แต่ละคนก็ไม่ใช่ว่าจะยั่วยุได้ง่ายๆเช่นกัน เมื่อต้องเผชิญกับสายตาเหล่านี้ พวกเขาเต็มไปด้วยสายตาดูหมิ่น

ซีซานได้กำมือแน่น เขาคิดยังไงก็คิดไม่ถึง เรื่องมันจะเป็นแบบนี้ บริษัทตระกูลลู่กล้าดียังไง ...

ใช่สิ ทำไมพวกเขาถึงจะไม่กล้า

ที่นี่เป็นถิ่นฐานของเขานี่ เขาควรจะรับรู้ตั้งนานแล้วถึงแผนการต่างๆที่เกิดขึ้นตอนแข่งขัน

ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเป็นการสะกิดให้เขา ว่าแค่นี้ยังไม่เพียงพอ

ลู่จิ้นยวนลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วดูเวลาในข้อมือ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไปอย่างไม่รีบไม่ร้อน อย่าว่าจะพูดเลย แม้แต่หางตาก็ไม่มองซีซานด้วยซ้ำ

อันเฉินผงะ แล้วยิ้มนิดหนึ่ง " ต้องขอโทษทีครับ ท่านประธานของเรายังมีประชุมต่ออีก หลังจากนี้ผมจะรับหน้าที่ต่อทั้งหมดในการเจรจากับพวกท่าน สำหรับความร่วมมือในครั้งนี้"

ซีซานไม่สามารถทนได้อีก ตบโต๊ะดังปัง " นี่ท่านประธานลู่ของพวกคุณหมายความว่ายังไง ฉันดูเหมือนว่า พวกคุณไม่ได้อยากเจรจากับการรวมมือครั้งเลยแม้แต่น้อย "