บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 404

ทางบ่อน้ำ

อันเฉินรีบอธิบาย "ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็แค่แมลงตัวนึงเธอก็กลัวขนาดนั้น เธอตกลงไปเอง ยังจะโทษฉันอีกหรอ?"

"นายยังมีหน้ามาพูดอีก หุบปากเดี๋ยวนี้ นายจงใจ นายรอก่อนเถอะ ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่นอน" เย่ซือเยวี่ยตะโกนเสียงดังอย่างโมโห

เธอยืนอยู่กลางโคลน กำลังจะปีนขึ้นไป แต่ก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ ในสายตาก็มีความเจ้าเล่ห์ แล้วมองไปทางอันเฉินที่อยู่ข้างบน

"นายอยู่ข้างบนสะใจมากใช่ไหม ลงมาดึงฉันขึ้นไป"

ถึงแม้อันเฉินจะรู้สึกตลก แต่ก็ไม่มีทางไม่สนใจเธอแน่นอน ถึงเธอไม่พูดก็ต้องดึงตัวเธอขึ้นมาอยู่แล้ว

มองเห็นมือที่เต็มไปด้วยโคลน เขาก็เบะปาก แต่ก็อดขำไม่ได้ แล้วรีบไอเสียงเบากลบเกลื่อน แล้วยื่นไปจับมือเย่ซือเยวี่ย

กำลังจะดึงตัวเธอขึ้น ทันใดนั้นก็รู้สึกมีแรงมหาศาลดึงเขาไว้อย่างไม่ตั้งตัว บวกกับยืนอยู่บนที่สูงก็ถูกดึงลงไปได้อย่างง่ายดาย

ทั้งตัวเซลงไป แล้วยังหนักกว่าเย่ซือเยวี่ยอีก

ยังดีที่เย่ซือเยวี่ยหันหลังลงมา แต่ตอนที่อันเฉินตกลงมากลับเอาหน้าลง ไม่ทันตั้งตัว หน้าก็จมลงไปในโคลนแล้ว

"ฮ่าๆ……"

เห็นท่าทางทุลักทุเลของเขา ความโมโหของเย่ซือเยวี่ยหายไปทันที แล้วหัวเราะเสียงดังอย่างเยาะเย้ย

อันเฉินโกรธจนตัวสั่น ผู้หญิงคนนี้! เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเย่ซือเยวี่ยจะทำแบบนี้ เจ็บใจชะมัด

ไม่ใช่แค่ดึงเขาลงมา เพราะยังไงบ่อน้ำนี้ไม่ลึกอยู่แล้ว ข้างล่างมีแต่โคลน ถึงแม้จะยืนขึ้น น้ำก็ไม่เลยเอวอยู่ดี

เพราะฉะนั้น เย่ซือเยวี่ยก็ล้มทับลงไปด้วย

"ผู้หญิงบ้า เธอทำอะไร" อันเฉินถูกเธอทับก็ตะโกนเสียงดัง

"ทำอะไร? ฉันเคยบอกนายไปแล้วไง ถ้าฉันไม่ทุบนายให้เละฉันจะไม่เชื่อเย่ซือเยวี่ย ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับนาย" เย่ซือเยวี่ยทับตัวเขาไว้ แล้วมือไม้ก็ไม่ไว้หน้าเลย

อาจจะพูดได้ว่า ระบายความโมโหที่เก็บกดในห้องออกมาตอนนี้ให้หมดเลย

อันเฉินโมโหกับการกระทำของเธอ เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เอาจริง ก็รู้สึกโมโหไปด้วย ทั้งสองคนก็เริ่มตีกันในโคลน

เย่ซือเยวี่ยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอันเฉินอยู่แล้ว แต่อันเฉินก็ไม่ได้ลงมือจริงๆกับเธอ แค่จับมือจับขาของเธอไว้แค่นั้น

แต่เป็นเพราะอยู่ในโคลน แล้วบวกกับเย่ซือเยวี่ยใช้ทุกวิถีทาง ทั้งขว้างโคลนมาใส่ ทั้งจับทั้งจิก แล้วหาโอกาสที่จะมาทำร้ายร่างกายเขา

อันเฉินถูกเธอทำร้ายไปหลายครั้ง ตีกันวุ่นวายไปหมด

"ผู้หญิงบ้า หยุดเดี๋ยวนี้ คิดว่าฉันทำอะไรเธอไม่ได้ใช่ไหม"

"สาระเลว นายมาสิ นายแน่จริงก็ลงมือเลย ฉันบอกนายไว้เลย ฉันก็ไม่ได้อ่อนขนาดนั้น"

พอกลุ่มลู่จิ้นยวนมาถึง ก็เห็นทั้งสองคนที่เนื้อตัวมอมแมมมีแต่โคลน เอาแต่ด่ากันตีกัน

โม่โยวกับลูกชายหน้าเหวอไปทันที ลู่จิ้นยวนก็เพิ่งเคยเห็นผู้ช่วยตัวเองเป็นแบบนี้ครั้งแรก ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

"หยุดเดี๋ยวนี้ ทำไมตีกันล่ะ" โม่โยวดึงสติกลับมาแล้วรีบไปห้าม แต่เกือบจะลงไปข้างล่างก็ถูกลู่จิ้นยวนห้ามไว้